Ο ΚΟΛΙΑΝΤΡΟΣ // IL CORIANDOLO

Ο ΚΟΛΙΑΝΤΡΟΣ

Η επιστημονικη ονομασια του φυτου απ'οπου προερχεται ο κολιαντρος ειναι Coriandrum sativum και ανηκει στην οικογενεια Apiaceae. Προκειται για ενα μονοετες φυτο, που ευδοκιμει στην νοτιο-ανατολικη Ευρωπη, την βορεια Αφρικη και την Ασια. Ειναι γνωστο απο αρχαιοτατων χρονων και χρησιμοποιουνται τοσο τα φρεκα φυλλα, οσο και οι αποξηραμενοι καρποι του φυτου. Σε επιγραφη της Μυκηναϊκης περιοδου, βρεθηκε η λεξη co-ri-ja-da-na στην γραμμικη Β, ενω στα αρχαια Ελληνικα αναφερεται ως κοριαννον. 
Η ριζα της λεξης προερχεται απο το κόρις, δηλαδη κοριος, γιατι οταν τριφτουν οι αγουροι καρποι του φυτου, η μυρωδια τους μοιαζει με αυτην του κοριου... Αυτο επιβεβαιωνεται και απο τον Πλινιο, που του εδωσε την λατινικη ονομασια coriandrum, απ' οπου προερχεται και το σημερινο του ονομα στις λατινογενεις γλωσσες. Θα τον συναντησετε και ως κοριο, κουτβαρά αλλα και ως κινεζικο ή περσικο μαιντανο. 
Η συλλογη των καρπων γινεται στην αρχη του καλοκαιριου (Ιουνιο - Ιουλιο).  Οι καρποι, φυονται σε τσαμπια με την μορφη ομπρελλας, συλλεγονται νωρις το πρωϊ, με την πρωινη δροσια, και αμεσως μπαινουν για ξηρανση σε σκιερο μερος, γιατι αν σταθουν, χανουν πολλες απο τις ιδιοτητες τους. Οταν ξεραθουν τελειως, χτυπανε τα κλαδακια για να αποχωριστουν οι καρποι, οι οποιοι επειτα φυλασσονται σε γυαλινους περιεκτες.
Στην μαγειρικη, οπως ειπαμε, χρησιμοποιουνται τα φρεσκα φυλλα του φυτου και οι αποξηραμενοι καρποι. Στην Ταϊλανδεζικη κουζινα, χρησιμοποιουνται και οι ριζες, με τις οποιες παρασκευαζουν ενα αρτυμα. Τα φρεσκα φυλλα χρησιμοποιουνται σε πιατα με κρεας, ψαρι ή λαχανικα. Οι αποξηραμενοι καρποι χρησιμοποιουνται ως μπαχαρικο; εχουν γευση ζεστη και πικαντικη που διανθιζεται με νοτες εσπεριδοειδων, οταν συνθλιβουν. Ειναι καλυτερο να φυλασσονται ολοκληροι και να αλεθονται πριν την χρηση τους, γιατι εχουν την ταση να χανουν το αρωμα τους.  
Η χρηση του κολιαντρου ειναι πολυ διαδεδομενη στην Κυπριακη κουζινα. Στην Ιταλια, παλιοτερα τον χρησιμοποιουσαν στην μορταδελλα, ενω ακομη και σημερα στον Ιταλικο νοτο τον προσθετουν στα λουκανικα. Χρησιμοποιειται και στην Ινδικη κουζινα και αποτελει βασικο συτατικο του καρρυ και του garam masala.  Ο κολιαντρος, παρ'οτι Ευρωπαϊκης καταγωγης, χρησιμοποιειται παρα πολυ στην Μεξικανικη κουζινα, οπου θα τον συναντησετε ως cilantro; η αιτια μαλιστα που ο κολιαντρος ξαναηρθε στο προσκηνιο, ειναι ακριβως η διαδοση της Tex - Mex κουζινας.

 
Η αχρηστη πληροφορια : τα κονφετί, τα πολυχρωμα χαρτακια που πεταμε στα Καρναβαλια, στα Ιταλικα ονομαζονται κοριάντολι (coriandoli). Πρωτοχρησιμοποιηθηκαν κατα την διαρκεια της Αναγεννησης και προερχονται απο τα ζαχαρωμενα φρουτα του κολιαντρου, που χρησιμοποιουσαν για να φτιαξουν τα γνωστα μας  κουφετα, και τα οποια επειτα (γυρω στα 1600) αντικατασταθηκαν απο τα αμυγδαλα. Και η λεξη κονφετί, που σνανταται σε διαφορες γλωσσες με την ιδια σημασια, υποδυκνυει ακριβως τα γνωστα μας κουφετα, confetti στα Ιταλικα... Κατα την διαρκεια του Καρναβαλιου λοιπον, αλλα και σε γαμους ή γιορτες, επικρατησε η συνηθεια να πετανε αυτα τα μικρα χρωματιστα γλυκακια. Αργοτερα αντικατασταθηκαν απο μπαλακια χαρτιου ή γυψου. Τα κομφετί με την σημερινη τους μορφη, πρωτοεμφανιστηκαν το 1875 στην περιοχη του Μιλανου, οπου ενας εφευρετικος μηχανικος, αποφασισε να εμπορευτει τα πολυχρωμα χαρτακια που προεχοντουσαν απο την διατρηση των χαρτονιων που χρησιμοποιουσαν στην σηροτροφια, πολυ διαδεδομενη στην περιοχη...
Πηγη : Wikipedia

IL CORIANDOLO

Il coriandolo (Coriandrum sativum) è una pianta annuale, appartenente alla famiglia delle Apiaceae. Cresce spontanea nell'Europa sud-orientale, nell' Africa del nord e in Asia. E conosciuta dall'antichità e vengono utilizzate sia le sue foglie fresche che i frutti essiccati. 
Il riferimento più antico che è stato ritrovato, è una scritta di età Miceneica, dove si è trovata la parola co-ri-ja-da-na, in scrittura lineare B. In Grecia antica era conosciuta come κορίαννον. La parola proviene dal κόρις, che significa cimice, perchè quando la pianta viene sfregata, l' odore emanato rassomiglia a quello della cimice! La parola coriandrum, viene citata da Plinio, nella sua Naturalis Historia, e da qui proviene il suo nome nelle lingue di origine latina. Il coriandolo, lo incontate anche come prezzemolo cinese o persiano, ma anche con il suo nome spagnolo, cilantro. 
I fiori, ed in conseguenza i frutti, spuntano in ombrelle. La loro raccolta avviene durante l'inizio dell'estate (giugno - luglio), la mattina presto, quando la pianta è ancora umida dalla ruggiada, e si mettono subito all'ombra per esscare, altrimenti col tempo perdono molte proprieta. Una volta essicate le ombrelle, vengono battute e i frutti vengono separati e raccolti. Vengono conservati in recipienti di vetro, preferibilmente interi, perche una volta ridotti a polvere, perdono il loro aroma molto facilmente.
Come abbiamo già citato, nella cucina vengono utulizzari sia le foglie fresche che i frutti essiccati. Nella cucina thailandese, vengono utilizzati anche le radici, per preparare un condimento. Le foglie freshce vengono aggiunte in piatti di carne, pesce o verdure e ancora in alcuni tipi di salumi. In oriente, vengono utilizzate al posto del prezzemolo. I frutti, vengono usati come spezia. Hanno un sapore caldo e piccante e quando vengono schiacciati emanano un aroma di agrumi. Nel passato, venivano aggiunti nella mortadella e nella Basilicata venogno aggiunti nelle salciccie. Il coriandolo, anche se di origine Europea, viene usato molto nella cucina mexicana. Con la divulgazione della cucina Tex - Mex, il coriandolo si è inserito di nuovo nei piatti della cucina moderna. Anche in Cipro viene molto utilizzato e aggiunto in quasi tutte le insalate di verdure.
  
E una curiosità : i coriandoli, cioè i piccoli ritagli di carta colorata utilizzati in festività, provengono dai confetti rinascimentali, ove nel posto delle mandorle utilizzavano i semi del coriandolo per preparare piccoli dolcetti zuccherati. In Italia, durante il Rinascimento, hanno addottato l'usanza di lanciare questi confetti ai matrimoni o durante il Carnevale. In seguito, nel loro posto, venivano utilizzate palline di carta colorata o di gesso, pur conservando il nome coriandoli. Solo nel 1875 sono stati sostituiti dai cerchi di carta colorata, che sono in uso tuttora. E stato un milanese, l'ingegnere Enrico Mangili, che comiciò a comercializzare come coriandoli i cerchi di carta di risulta dalle carte traforate utilizzate in sericoltura.
Fonte : Wikipedia

Coriandrum sativum - Köhler's Medizinal Pflanzen