10

ΤΑ ΚΕΔΡΟΚΟΥΚΟΥΤΣΑ // LE BACCHE DI GINEPRO


ΤΑ ΚΕΔΡΟΚΟΥΚΟΥΤΣΑ

Ο Juniperus communis (οικ. Cupressaceae) , γνωστος στην Ελλαδα ως αρκευθος, γιουνιπερος ή κεδρος ειναι ενα αειθαλες δεντρακι που ανηκει στα κωνοφορα. Υπαρχουν αρκετα ειδη αρκευθου, αλλα απο τα οποια ειναι θαμνωδη ενω καποια μπορει να φτασουν εως τα 10 μετρα υψος. Τα φυλλα του ειναι βελονοειδη και διατασσονται ανα 2 ή 3. Ειναι διοικα φυτα, δηλαδη συνανταμε θηλυκα και αρσενικα ανθη επανω στο ιδιο φυτο. Οι σποροι του ωριμαζουν το φθινοπωρο της επομενης απο την επικονιαση χρονιας; ειναι κλεισμενοι μεσα σε εναν σαρκωδη καρπο που το χρωμα του, αναλογα με το ειδος απο το οποιο προερχεται, μπορει να ειναι σκουρο κοκκινο, καστανοκοκκινο ή μπλε σκουρο. Ο καρπος αποτελειται απο 4 λοβους οι οποιοι με την σειρα τους περικλειουν 1 με 2 σπορους, πολυ πλουσιους σε ενα αρωματικο αιθεριο ελαιο, στο οποιο οφειλονται και οι διαφορες ιδιοτητες του.
Οι καρποι του αρκευθου, τα λεγομενα κεδροκουκουτσα, χρησιμοποιουνται στην κουζινα ως μπαχαρικο. Ειναι εξακριβωμενη η χρηση τους στην κουζινα απο την αρχαια εποχη; στον παπυρο του Ebers, που χρονολογειται απο το 1700 π.Χ., συναντωνται πολλες φορες και μαλιστα αναφερονται και συνταγες οπου χρησιμοποιουνται.  Ειναι εξακριβωμενο επισης οτι τα χρησιμοποιουσαν στην κουζινα και κατα την ρωμαϊκη εποχη, ως αρτυμα στην θεση του πιπεριου. Τα κεδροκουκουτσα εχουν γευση οξινη, με αισθητη αψαδα, στη  οποια οφειλεται και το λατινικο τους ονομα γιουνιπερους; το juniperus προερχεται απο την κελτικη λεξη juneprus, που σημαινει αψυς. Εξ'αιτιας την αψαδας τους, χρησιμοποιουνται για να μετριαζουν βαρια πιατα, οπως το κυνηγι αλλα και το crauti (λαχανο τουρσι, παραδοσιακη συνταγη της γερμανικης κουζινας). Προστιθενται επισης σε καποιες συνταγες με ψαρι στην λαδοκολλα οπως και με πατατες.
Χρησιμοποιουνται ευρεως στην ποτοποιϊα, για την παρασκευη γκραππας, τζιν κα.
Το ξυλο του αρκευθου ειναι πολυ αρωματικο και γι'αυτο χρησιμοποιειται για το καπνισμα αλλαντικων. Επισης προστιθεται στους ξυλοφουρνους για να προσδιδει ωραιο αρωμα στο ψωμι.
Στην Iταλια, χρησιμοποιουνται πολυ στην τοπικη κουζινα του Trentino - Alto Adige, τοσο στο καπνισμα των φημισμενων του αλλαντικων (prosciutto, speck, carne fumada και Mortandela, ενα σαλαμι της περιοχης οχι η γνωστη μας μορταδελλα ) οσο και σε διαφορα πιατα.
Πηγη : Wikipedia


LE BACCHE DI GINEPRO

Il ginepro, ossia Juniperus communis è un alberello sempreverde appartenente alla famiglia Cupressaceae. Esistono varie specie di ginepro, altre sono arbustive, mentre altre sono arboree e raggiungono i 10 metri di altezza. Le loro foglie sono lineari e aghiformi, pungenti, riunite in verticilli di 2 o 3. Sono piante dioiche, cioè coesistono fiori femminili e maschili, sulla stessa pianta. I semi maturano nell'autunno dell'anno successivo all'impollinazione; sono racchiusi in una pseudobacca, chiamata galbulo, che il suo colore varia, secondo alla specie, dal brunastro al violastro. La bacca è composta da 4 squame carnose, contenenti da 1 a 3 semi, ricchi di un olio essenziale aromatico.
Le bacche di ginepero vengono utilizzate nella cucina come spezia, fin dall'antichità. Nel papiro di Ebers (1700 a.C.) il ginepro viene citato molte volte e addiritura vengono citate delle ricette che prevedono l'utilizzo. Era molto amato dai Romani e sostituiva il pepe. Le bacche di ginepro hanno un sapore acidulo che è stata la causa del suo nome; infatti questo proviene dalla parola celtica juneprus che significa acre. Vengono usate generalmente nella preparazione di pietanze a base di carne. Smorzano bene i cibi forti come la selvaggina e i crauti. Vengono utilizzate ancora per insaporire preparazioni di patate o vari pesci al cartoccio.
Molto utilizzate nella preparazione di bevande alcooliche, come la grappa e il gin.
Il legno di ginepro e molto profumato e per questo viene utilizzato per affumicare i salumi. Ancora, viene posto nei forni a legna per dare aroma al pane durante la cottura. 

Datei:Juniperus sabina - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-212.jpg
Juniperus sabina Köhler's Medizinal Pflanzen

10 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαρίνα. Το Φθινόπωρο μάζεψα αρκετά τα οποία έδωσα σε φίλη μου προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει στην παρασκευή καλλυντικών.
    Δεν κράτησα για μένα, δεν είχα υπόψιν τότε τη χρήση στη μαγειρική. Την επόμενη φορά που θα είμαι στο χωριό στην εποχή τους θα μαζέψω.
    Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες, περιμένω και συνταγές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξερω οτι δεν ειναι πολυ γνωστη η χρηση του ως μπαχαρικο στα μερη μας...
      Δεν υπαρχει καποια ιδιαιτερη συνταγη που ακολουθει, το εχω ηδη χρησιμοποιησει, συνηθως σε κρεατικα στην κατσαρολα. Αυτη η αναρτηση ηταν ενημερωτικη, γιατι πολλοι αναρρωτιουνται τι ειναι τα κεδροκουκουτσα!
      Πολλα φιλια!

      Διαγραφή
  2. Να σου πω την αλήθεια σαν μπαχαρικό δεν το έχω πετύχει ή δεν το έχω ψάξει.
    Θα με ενδιέφερε όμως πολύ να το βρω.
    Αντίθετα το έχω πετύχει σαν αρωματικό χώρου και πραγματικά έχει πολύ όμορφο άρωμα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Uso da sempre queste bacche negli arrosti ma anche alle volte con il pesce e nelle verdure la racchiudo in un sacchetto. E' un uso tramandatomi da mia nonna ungherese. Lei le raccoglieva e le essicava come d'altra parte tutti gli aromi.
    Buona domenica.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ciao cara!
      Ma le bacche di ginepro in Italia sono rosse o viola? Qui pochi le usano come spezia.
      Buna settimana!

      Διαγραφή
  4. Να υποθέσω ότι μετά την τόσο ωραία παρουσίαση, περιμένουμε και την ανάλογη συνταγή...; Ανυπομονώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτην τη φορα δεν ακολουθει καποια ιδιαιτερη συνταγη! Απλως γραφω αναρτησεις γενικα για τα μπαχαρικα και ηταν η σειρα του! Το εχω ομως χρησιμοποιησει ηδη σε καποια πιατα με κρεας (χουνκιαρ μπεγεντι, νουα με σταφυλια, χοιρινο ρολλο σαν πορκεττα) σε ψαρι (χλιαρη σαλατα με χταποδι) σε λαχανικα (τζιαρντινιερα, μαρμελλαδα με κοκκινα κρεμμυδια).

      Διαγραφή
  5. Μαρίνα μου αρέσουν πάντα οι γνώσεις που μας δίνεις έτοιμες και οι χρήσιμες πληροφορίες.
    Να υποθέσω ότι ετοιμάζεις κάποια συνταγή με αυτά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρίνα, την χρήση του κεδροκούκουτσου την γνώριζα για τα κυνήγια, το τζίν, σε κάποιες ζύμες ψωμιού, όπως και στο κάπνισμα τροφών λόγω του ιδιαίτερου αρώματός του. Αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι, η χρήση του ελαίου του άρκευθου, στην φαρμακολογία και την κοσμετολογία. Ένα από τα καλά αιθέρια έλαια, με αντισηπτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιμικροβιακές ιδιότητες, που βοηθά και στην καταπολέμηση της κυτταρίτιδας. Ανακάλυψα τις εξαιρετικές του ιδιότητες, όταν ξεκίνησα να φτιάχνω τα καλυντικά και τα σαπούνια μου, μόνη μου.
    Καλή σου ημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η γνώμη και οι παρατηρήσεις σας μας ενδιαφέρουν!

Τα ανώνυμα σχόλια δεν θα παίρνονται υπ'όψιν και θα διαγράφονται. Επίσης δεν θα δημοσιεύονται σχόλια υβριστικά ή με περιεχόμενο διαφημιστικό.

Commenti anonimi non saranno presi in considerazione e saranno cancellati.

All anonymous comments will not be considered and therefore deleted.