21
PACCHERI (ΜΙΣΑ ΚΑΝΕΛΟΝΙΑ) ΓΕΜΙΣΤΑ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ
Τα πάκερι (paccheri) είναι ένα είδος ζυμαρικών μάλλον άγνωστο στην Ελλάδα. Εχουν μεγάλο μέγεθος και μοιάζουν με μισά κανελόνια. Είναι απο τα ζυμαρικά που λατρεύουν τις σάλτες, που τα αγκαλιάζουν, τα κατακλύζουν και κρύβονται μέσα τους. Η καταγωγή τους απο την περιοχή της Νάπολι και η ονομασία τους περίεργη : pacca στην τοπική ναπολετάνικη διάλεκτο, σημαίνει το χαστούκι, λέξη που προέρχεται απο τις ελληνικές λέξεις πάς και χείρ, δηλαδή με όλο το χέρι, ονομάστηκαν δε έτσι, γιατί κάθως είναι μεγάλου μεγέθους, "σκάνε" σαν χαστούκια όταν πέφτουν μέσα στο πιάτο! Τα ονομάζουν επίσης και schiaffoni, απο το schiaffo που στα επίσημα ιταλικά σημαίνει επίσης χαστούκι. Η καταγωγή τους ταπεινή, απο την φτωχική κουζίνα, καθώς λόγω του μεγάλου μεγέθους τους, αρκούσαν μόνο λίγα κομμάτια για να χορτάσει κανείς την πείνα του.
Ο πιό εντυπωσιακός τρόπος για να μαγειρευτούν τα πάκερι, είναι γεμιστά με κάποιο ραγκού, τοποθετημένα όρθια μέσα στο ταψί και ψημένα στον φούνρο, κάτι δηλαδή σαν όρθια κανελόνια.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω την δικιά μου εκδοχή για τα γεμιστά πάκερι. Είναι αρκετά δυσεύρετα, αλλά υπάρχει κάποιο σούπερ μάρκετ που τα φέρνει συστηματικά, όποτε δεν δυκολεύτηκα ιδιαίτερα για να τα βρω. Το μόνο δύσκολο με την συνταγή, είναι να τα στήσεις όρθια μέσα στο ταψί, ίσως και γιατί τα συγκεκριμένα, ως ποιότητα ζυμαρικών δεν ήταν και απο τα καλύτερα. Αν το ζυμαρικο δεν γίνει απο σιμιγδάλι απο σκληρό σιτάρι, κακά τα ψέμματα, απλά δεν λέει!
Δόση : για 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας : μέτρια δύσκολο
Υλικά : 500 gr ζυμαρικά paccheri.
για το ραγκού : 1 Kg κιμάς ανάμεικτος (βοδινό και χοιρινό),
3 φέτες μπέϊκον,
1 μέτριο πράσο ψιλοκομμένο,
1 σκελίδα σκόρδο,
2 κ.σ. βούτυρο,
4 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
1 κ.γ. μίγμα μπαχαρικών μπαχαράτ,
500 gr ντομάτα στον τρίφτη,
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
αλάτι.
για την μπεσαμέλ : 25 gr βούτυρο,
75 gr ελιαόλαδο παρθένο έξτρα,
100 gr αλεύρι γοχ.,
1 Lt γάλα φρέσκο πλήρες,
1-2 πρέζες αλάτι,
μοσχοκάρυδο τριμμένο.
Προετοιμασία :
Ετοιμάστε πρώτα το ραγκού. Βάλτε το λάδι και το βούτυρο σε μία σωτέζα και βάλτε την στη φωτιά. Μόλις ζεσταθεί προσθέστε το πράσο και το σκόρδο και σωτάρετε μέχρι να μαραθούν. Προσθέστε τον κιμά και το μπέϊκον, κομμένο σε πολύ μικρά κομματάκια, και σωτάρετε μέχρι να αρχίσει να καβουρντίζεται. Μέχρι να καβουντιστεί προσθέστε και το μπαχαράτ, ώστε να απελευθερώσει τα αρώματα του. Προσθέστε την ντομάτα, 2 φλυτζάνια ζεστό νερό, το ανάλογο αλάτι (εγώ : 1 γεμάτο κουταλάκι του γλυκού) και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Αφήστε να σιγοβράσει σκεπασμένο για μισή ωρίτσα. Αν χρειαστεί συμπληρώστε νερό, ώστε να έχει το ζουμάκι του, να μην είναι στεγνό. Κατεβάστε απο την φωτιά και αφήστε το να χλιαρίνει.
Ετοιμάστε την μπεσαμέλ. Λεπτομερείς οδηγίες θα βρείτε εδώ.
Βάλτε τα ζυμαρικά να βράσουν μέσα σε μια κατσαρόλα με άφθονο αλατισμένο νερό. Κατεβάστε την κατσαρόλα απο την φωτιά 3 λεπτά πρίν συμπληρωθεί ο χρόνος βρασμού που προτείνει ο παρασκευαστής, και σουρώστε τα πάκερι. Μην τα αφήσετε καθόλου να σταθούν, προχωρήστε στο γέμισμα, γιατί αλλιώς θα κολλήσουν μεταξύ τους και δεν θα είναι πλέον κατάλληλα.
Πάρτε ένα ταψάκι ή πυρέξ με διαστάσεις 22x30 εκ. Σκορπίστε στον πάτο του 3 κουταλιές μπεσαμέλ (λερώστε το, όπως λένε οι ιταλοί). Γεμίστε ένα ένα τα πάκερι με το ραγκού και στοιχίστε τα όρθια μέσα στο ταψάκι. Ενας άλλος τρόπος είναι να τα βάλετε όρθια και άδεια μέσα στο ταψί και μετά να τα γεμίσετε με ένα κορνέ, στο οποίο θα έχετε βάλει το ραγκού - διαλέξετε όποιον τρόπο σας βολεύει! Ρίξτε απο επάνω την μπεσαμέλ.
Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190°C, στις αντιστάσεις, για μισή ωρίτσα, μέχρι να ροδίσει ωραία η μπεσαμέλ στην επιφάνεια.
Βγάλτε το ταψάκι απο τον φούρνο και αφήστε το φαϊ να σταθεί 20 λεπτά πρίν το σερβίρετε.
PACCHERI RIPIENI
Il formato di pasta paccheri è pressochè sconosciuto in Grecia. E poi sono certa che chi si imbatte su di esso non sa come utilizzarlo... Io l' ho trovato in un supermercato di dita multinazionale, dove trovo spesso prodotti italiani d' importazione, e ho colto l' occasione per preparare questa ricetta, che da anni la vedevo in siti e blog italiani, ma certo non avevo l' ingrediente principale! Devo dire però che sono rimasta delusa dalla qualità della confezione di pasta che ho trovato. Sarà...
I paccheri sono un formato di pasta che viene dalla tradizione napoletana. Preprarazione di cucina povera, ne bastavano pocchi pezzi per sfamarsi. Pacco in dialetto napoletano significa schiaffo, prestito linguistico dalla lingua greca, composto dalle parole πάς e χείρ, che messe insieme significano "con tutta la mano". Li troverete anche come schiaffoni, dalla rispettiva parola italiana. Si dice che sono chiamati così, dal suono che emettono quando si versano nel piatto, che rassomiglia ad uno schiaffo. Il condimento ideale per i paccheri sono i sughi o il ragù di carne, mentre sono ideali per farcire e cuocere nel forno.
Dosi : per 6 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 500 gr di pasta formato paccheri.
per il ragù : 1 Kg di carne trita mista (di bovino e di suino),
3 fette di pancetta affumicata,
1 porro di media grandezza tritato abbastanza finemente,
1 spicchio d' aglio,
2 cucchiai di burro,
4 cucchiai di olio extravergine di oliva,
1 cucchiaino di mistura di spezie baharat,
500gr di passata di pomodoro,
pepe macinato al momento,
sale qb.
per la besciamella : 25 gr di burro,
75 gr di olio extravergine di oliva,
100 gr di farina 00,
1 Lt di latte fresco intero,
qualche pizzico di sale,
noce moscata grattugiata.
Preparazione :
Prima di tutto preparate il ragù di carne. Ponete il burro e l' olio in una casseruola bassa e portate sul fuoco. Appena scaldato aggiungete il porro e l' aglio, tutti e due tritati finemente. Saltate per fare appassire. Aggiungete la carne trita ed il bacon tagliato a pezzettini e fate rosolare. Durante la cottura della carne aggiungete anche il baharat, per sprigionare i suoi aromi. Aggiungete la passata, 2 tazze di acqua calda, salate e pepate a piacere. Coprite con il suo coperchio e lasciate cuocere a fuoco moderato per mezz' oretta. Non deve risultare troppo asciutto, se necessario aggiungete acqua sempre calda. Ritirate dal fuoco e lasciate intiepidire.
Preparate la besciamella. Istruzioni dettagliate troverete qui.
Lessate i paccheri, in abbondante acqua salata, per 3 minuti meno del tempo indicato dal manufattore. Scolate e proseguite subito alla farcitura.
Ho utilizzato una pirofila alle dimensioni 22x30 cm. "Imbrattate" il fondo della pirofila con 3 cucchiai di besciamella. Riempite i paccheri con il ragù e posizionateli in piedi nella pirofila. Un altro modo è di disporrli vuoti e in piedi entro la pirofila e poi farcirli con un sac-a-poche, contenente il ragù. Versateci sopra la besciamella restante.
Infornate in forno preriscaldato a 190°C, modalità statico, e lasciate cucoere per mezz' oretta, fino che la besciamella risulti bella dorata.
Sfornate e lasciate riposare per 20 minuti, prima di servire.
13
ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΤΟΝΩΤΙΚΟ ΤΣΑΪ ΧΩΡΙΣ ΒΡΑΣΙΜΟ!
Η αγάπη μου για το τσάϊ γνωστή, δηλωμένη συχνά και ποικιλοτρόπως! Αν τον χειμώνα φτιάχνω τα μείγματα μου για ζεστό αρωματικό τσάϊ (εδώ), το καλοκαίρι φυσικά δεν παραλείπω να φτιάχνω κρύο τσάϊ, σκέτο ή και πάλι αρωματικό. Για να φτιάξω το κρύο τσάϊ, το λογικό είναι πρώτα να βράσω τα φύλλα του τσαγιού και μετά να κρυώσω το αφέψημα, βάζοντας το στο ψυγείο. Κάπου όμως έπιασε το μάτι μου μια συζήτηση σε αγγλόφωνο site, σχετικά με το αν είναι προτιμότερο να το αφήνει κανείς στον ήλιο ή να το βάζει κατ' ευθείαν στο ψυγείο - γιά βράσιμο ούτε κουβέντα! Ολα αυτά κίνησαν την περιέργεια μου και ανακάλυψα ότι είναι αρκετά συνηθισμένο να φτιάχνουν το παγωμένο τσάϊ χωρίς βράσιμο, δηλαδή να παρασκευάζουν ένα "έμβρεγμα" όπως το λέγαμε στην φαρμακοτεχνία!
Σύμφωνα με την αμερικανική παράδοση, το παγωμένο τσάϊ, το επινόησε ο Richard Blechynden, υπεύθυνος του περιπτέρου τσαγιού στην διεθνή έκθεση St. Louis World's Fair, που άνοιξε τις πύλες της το 1904. Ο Blechynden αγανάκτησε με τον ζεστό καιρό που επικρατούσε και είχε ως αποτέλεσμα να μην καταναλώνονται οι κούπες με το ζεστό τσάϊ που ετοίμαζε, και έτσι σκέφτηκε να παγώσει το τσάϊ του, ώστε να μπορεί να το πουλάει και όταν ο καιρός ήταν ζεστός. Οπως πολλές παρόμοιες ιστορίες του αμερικανικού ονείρου, η ιδέα του αποδείχτηκε πολύ επικερδής και το παγωμένο τσάϊ σύντομα έγινε μόδα. Στην πραγματικότητα βέβαια, το παγωμένο τσάϊ ήταν ήδη γνωστό από τις αρχές του 1800, τόσο στην Αγγλία, όσο και στίς Ηνωμένες Πολιτείες. Προτιμούσαν να χρησιμοποιούν το μαύρο τσάϊ, το οποίο ανακάτευαν με κάποιο αλκοολούχο ποτό, τα ονόμαζαν δε tea punches.
Πηγή : εδώ
Για να φτιάξετε το έμβεγμα τσαγιού, κατάλληλο είναι τόσο το μαύρο όσο και το πράσινο, όπως και άλλα βότανα. Η διαδικασία είναι πολύ απλή, το μόνο που απαιτείται είναι χρόνος. Η δόση συνήθως είναι 1 κουταλάκι του γλυκού φύλλα τσαγιού σε 250 ml νερό βρύσης. Προτιμώτερο είναι να χρησιμοποιείτε τα φύλλα τσαγιού, γιατί δίνουν πιό πλούσια γεύση και άρωμα. Μπορείτε βέβαια να το ετοιμάσετε και με τα σακκουλάκια τσαγιού του εμπορίου, τα σκέτα αλλά και τα αρωματισμένα, αλλά όπως είπαμε δεν συνιστάται. Βάζετε το νερό και την ανάλογη ποσότητα του τσαγιού μέσα σε ένα γυάλινο μπουκάλι ή κανάτα και τα βάζετε στο ψυγείο - τόσο απλά. Ο χρόνος παραμονής του εμβρέγματος είναι απο 6 ώρες έως 4 ημέρες. Οι 4 ημέρες ισχύουν για το μαύρο τσάϊ, το πράσινο χρειάζεται λιγότερο χρόνο. Μπορείτε δηλαδή να βάλετε τα υλικά αποβραδύς και να απολαύσετε το παγωμένο τσάϊ σας το επόμενο πρωί, αφού πρώτα το σουρώσετε. Διατηρείται στο ψυγείο για 3-4 ημέρες, μετά αλλοιώνεται η γεύση του και μπορεί να αναπτυχθούν μικροοργανισμοί.
Μπορείτε να φτιάξετε παγωμένο τσάϊ και με έτοιμα αρωματισμένα μίγματα τσαγιού. Εγώ χρησιμοποιώ και τα μίγματα που φτιάχνω μόνη μου (εδώ).
Μπορείτε επίσης να προσθέσετε κάποιο γλυκαντικό. Προτείνω την στέβια, που διαλύεται εύκολα και δεν θα επιβαρύνει με επιπλέον θερμίδες, αν και πολλοί παραπονιούνται για αλλοίωση της γεύσης.
Μερικά tips ακόμη.
Μην χρησιμοποιήσετε μπουκάλι ή κανάτα απο άλλο υλικό, εκτός απο το γυαλί, γιατί αλλοιώνουν την γεύση του τσαγιού. Μην βάλετε το τσάϊ ή τα υπόλοιπα υλικά μέσα σε κάποιο σουρωτήρι για το τσάϊ, το οποίο πάλι θα είναι μεταλλικό ή πλαστικό, αφήστε τα να επιπλέουν ελεύθερα μέσα στο νερό.
Στην σημερινή ανάρτηση θα σας παρουσιάσω ένα αγαπημένο μου παγωμένο τσάϊ, το οποίο παρασκευάζω αρκετά συχνά. Για να το φτιάξετε, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τόσο μαύρο, όσο και πράσινο τσάϊ, ανάλογα με το γούστο σας. Εκτός απο το τσάϊ προσθέτω λεμόνι και τζίντζερ, οπότε το απλό παγωμένο τσάϊ μου, γίνεται ένα ωραίο, δροσιστικό και τονωτικό ρόφημα. Γλυκαντικό δεν βάζω, γιατί γενικά χρησιμοποιω γλυκαντικό στα τσάγια μου, για να απολαμβάνω τις γεύσεις αυτούσιες. Μερικές φορές προσθέτω όμως και λίγη γλυκύρριζα σε κομματάκια, που δίνει μια ελαφρώς γλυκειά γεύση.
Και κλείνοντας, εννοείται ότι το σπιτικό iced tea, δεν έχει καμμία σχέση με το έτοιμο του εμπορίου, το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως μπορεί κάποιοι να το προτιμούν και να το αγοράζουν συστηματικά, όταν είναι τόσο εύκολο να το φτιάξουν μόνοι τους, με επιλεγμένα και φυσικά υλικά...
Δόση : 1 λίτρο
Βαθμός δυσκολίας : πολύ εύκολο
Υλικά : 1 lt νερό βρύσης,
4 κουταλάκια του γλυκού φύλλα τσαγιού,
1/2 μικρό και αψέκαστο λεμόνι,
1 κομματάκι 4 εκ. ρίζα φρέσκο τζίντζερ.
Προετοιμασία :
Αφαιρέστε την φλούδα απο το τζίντζερ και κόψτε το σε μικρά κομματάκια.
Κόψτε το λεμόνι σε φετούλες.
Βάλτε το νερό μέσα σε ένα γλυάλινο μπουκάλι ή κανάτα. Εγώ χρησιμοποιώ πάντα φλιτραρισμένο νερό βρύσης, γιατί αυτό του δικτύου δεν το πολυεμπιστεύομαι. Ρίξτε μέσα όλα τα υλικά.
Βάλτε το μπουκάλι ή την κανάτα στο ψυγείο και αφήστε το να σταθεί για 6 ώρες τουλάχιστον.
Σερβίρεται βεβαίως παγωμένο!
TE' FREDDO SENZA COTTURA
Il mio amore per il tè e le varie tisane, è stato espresso molte volte in questo blog! Se durante l' inverno preparo le mie profumate miscelle di tè (qui), d' estate certo non manco a preparare il tè freddo. Fino a qualche tempo fa, se qualcuno mi chiedesse come preparare il tè freddo, la mia risposta sarebbe di fare bollire le foglioline del tè, colare e poi mettere nel frigo. Sono imbattua però su una discussione, in un forum di cucina inglese, su se è meglio lasciare il tè macerare al sole o metterlo direttamente nel frigo - di cottura non se ne parlava nessuno! Incuriosita ho cercato nell' internet e ho scoperto che è abbastanza comune di preparare il tè freddo senza cottura, cioè di preparare un macerato e non il solito infuso!
Secondo la tradizione americana, il tè freddo (iced tea) è stato inventato da Richard Blechynden, responsabile per il padiglione del tè alla Fiera Inernazionale di St. Louis, che è stata inaugurata nel 1904. Blechynden, cercando di sorpassare le avversità del tempo che è stato rivelato troppo caldo per poter vendere le tazze di tè bollente che aveva preparato, ha pensato di raffreddare il tè e offrirlo come rinfrescante. Come avviene sempre con le storie americane, l' idea è stata rivelata geniale e il tè freddo subito è venuto alla moda. In realtà, il tè freddo era già noto tanto in Ingilterra quanto negli Stati Uniti, fin dall' inizio del '800. Utilizzavano di solito i tè nero, mescolato con qualche alcolico, e veniva chiamato tea punch.
Informazioni tratte da : qui
Per preparare il macerato di tè, potete utilizzare sia il tè nero che il tè verde, come anche altre erbe aromatiche o farmaceutiche. La preparazione è semplicissima, la sola cosa che richiede è tempo, per la macerazione. Le dosi sono di solito 1 cucchiaino di foglie di tè per 250ml di acqua dal rubinetto. Meglio utilizzare le foglie di tè non tritturate, perchè il profumo e il sapore che danno è migliore. Certo potete anche utilizzare le bustine di tè già pronte, anche quelle a gusti vari. Versate l' acqua, che deve essere a temperatura ambiente, in una bolttiglia o meglio in una brocca di vetro, aggiungete il tè e ponete nel frigo - è tanto facile! Il tempo di macerazione può variare da 6 ore a 4 giorni. I 4 giorni valgono per il tè nero, per quello verde ci vuole meno. Potete prepararlo la sera, metterlo nel frigo e poi assaporarlo il giorno dopo. Si conserva nel frigo per 3-4 giorni, dopodicchè, il suo sapore si altera e si rischia di sviluppare dei batteri nocivi per la salute.
Potete preparare il tè freddo anche con misture di tè con altri ingredienti (spezie, erbe aromatiche, bucce di agrumi disidratate). Io utilizzo le misture che preparo da sola (qui) con ingredienti e aromi tutti naturali. Potete aggiungere anche qualche dolcificante. Propongo la stevia che si dissolve completamente e non apporta calorie, ma alcuni dicono che lascia un retrogusto sgradevole.
Qualche precisazione ancora.
Non utilizzare bottiglie o brocche di altro materiale tranne il vetro, perchè il lungo contatto con altri material (metallo, plastica) a causa della macerazione, ha come risultato l' altrenazione del sapore o l' ossidazione. Non utilizzare un colino per il tè, anche questo di metallo o di plastica, lasciate sia il tè chè gli altri eventuali ingredienti a gallegiare liberamente.
In questo post vi presento il mio tè freddo preferito, che preparo assai frequentemente. Potete utilizzare sia il tè nero che il tè verde, io preferisco i nero, ci sta meglio con il limone. Oltre le foglioline di tè aggiungo anche limone e zenzero fresco, e così il mio tè si trasforma in un ottimo tonico. Non aggiungo dolcificanti, perchè preferisco gustare i sapori inalterati. Ogni tanto però ci metto anche un pezzetino di liquirizia, che, oltre al profumo, dà anche una dolcezza mite.
In conclusione devo sottolineare che il tè freddo fatto a casa, non ha niente daffare con i prodotti pronti, pieni di additivi, colori e sapori artificiali. Non ho mai capito perchè c' è gente che preferisce consumare questi prodotti frequentemente, anzi di prepararlo a casa, con ingredienti scelti e naturali, specialmente dal momento che non si tratta poi di una preparazione tanto elaborata!
Dosi : 1 Lt
Difficoltà : molto facile
Ingredienti : 1 Lt acqua dal rubinetto,
4 cucchiaini di foglie di tè,
1/2 limone piuttosto piccolo non trattato,
1 pezzettino ca. 4 cm di zenzero fresco.
Preparazione :
Pelate lo zenzero e tagliatelo a pezzettini.
Lavate il limone e tagliatelo a fettine.
Versate l' acqua in una bottiglia o brocca di vetro. Io utilizzo sempre l' acqua filtrata, siccome quella dal rubinetto non me la fido poi tanto... Aggiungete tutti gli ingredienti restanti.
Posizionate nel frigo e lasciate macerare per almeno 6 ore.
Viene servito rigorosamente molto freddo.
16
ΠΑΒΛΟΒΑ ΚΛΑΣΣΙΚΗ
Πως γίνεται μερικές φορές και συνταγές που αγαπάω και φτιάχνω συχνά, ακόμη και μετά απο τρισήμισυ χρόνια παρουσίας στο blog, δεν δόθηκε η ευκαιρία να τους αφιερώσω μια δικιά τους ανάρτηση. Ετσι και με την πάβλοβα. Δεδομένης της αγάπης μου για τις μαρέγκες, σε συνδυασμό με το ότι πάντα, μα πάντα, μου περισσεύουν ασπράδια αυγών, η πάβλοβα είναι ένα γλυκάκι που φτιάχνω αρκετά συχνά. Την προτιμώ μάλιστα για να την παρουσιάσω ως επιδόρπιο σε κάποιο τραπέζι, καθώς είναι δροσερή, ελαφριά, αρέσει στους περισσότερους και σίγουρα είναι και εντυπωσιακή. Το μειονέκτημα της? Ιδιώς η κλασσική πάβλοβα με τα φρούτα, πρέπει να καταναλωθεί άμεσα, γιατί τα φρούτα ή που θα στεγνώσουν ή, αν είναι ώριμα, θα βγάλουν υγρά και θα νερουλιάσουν την σαντιγύ. Αυτός είναι και ένας απο τους λόγους που δεν την είχα φωτογραφίσει μέχρι τώρα, έπρεπε να την φτιάξω μία φορά ειδικά για φωτογράφιση, γιατί στα τραπέζια ποτέ δεν είχα τον απαραίτητο χρόνο στην διάθεση μου...
Την πάβλοβα, μόνο στην Ελλάδα την προφέρουν έτσι, όλοι οι υπόλοιποι την ονομάζουν παβλόβα. Η πάβλοβα εχει περάσει στην ιστορία ως ένα γλυκό που φτιάχτηκε πρός τιμήν της prima ballerina Anna Matveyevna Pavlova. Γεγονός είναι ότι γεννήθηκε στην Ωκεανία στις αρχές του 20ου αιώνα. Σύμφωνα με τις πιο έγκυρες από τις πηγές, δημιουργήθηκε στα 1926 απο τον σεφ ενός ξενοδοχείου στο Wellington της Νέας Ζηλανδίας, προς τιμήν της Πάβλοβα που εκείνη την εποχή έκανε τουρνέ στην περιοχή. Απο την άλλη μεριά όμως και οι Αυστραλοί διεκδικούν την πατρότητα του φημισμένου γλυκού, οπότε τα πράγματα περιπλέκονται...
Ελαφριά και τέλεια, όπως μια prima ballerina, η πάβλοβα αποτελείται απο μία βάση μαρέγκας, πλούσια σαντιγύ και φρέσκα φρούτα εποχής. Η πραγματική πάβλοβα είναι τούρτα και όχι μικρά ατομικά γλυκά. Εκτός απο την κλασσική συνταγή, θα δείτε ότι κυκλοφορούν διάφορες παραλλαγές με σοκολάτα, καφέ, γκανάς κα...
Η πιό συνηθισμένη συνταγή για πάβλοβα που θα συναντήσετε στο διαδύκτιο, είναι αυτή της Donna Hay (εδώ). Η δόση είναι με 4 ασπράδια αυγών. Χρησιμοποιεί πολύ ψιλή ζάχαρη (caster sugar), άμυλο καλαμποκιού (corn flour) και λευκό ξύδι ή κρεμόριο. Προτίμησα να χρησιμοποιήσω την συνταγή για την γαλλική μαρέγκα, όπως την φτιάχνω συνήθως, αύξησα μόνο λίγο την δόση απο τον χυμό λεμονιού και αρωμάτισα με βανίλια.
Για την διακόσμηση της πάβλοβα που σας παρουσιάζω σήμερα, εκτός απο τα φρούτα που είχα αγοράσει, έβαλα και τα λιγοστά μαύρα φραγκοστάφυλα, καθώς και τις φραουλίτσες απο τον κήπο μας (όσες άφησαν τα σαλιγκάρια...).
Δόση : για 10 άτομα
Βαθμός δυσκολίας : μέτρια δύσκολο
Υλικά
για την βάση : 170 gr ασπράδια αυγών (από 6 αυγά),
170 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
170 gr ζάχαρη άχνη,
2 κ.σ. χυμό λεμονιού,
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας.
για την κρέμα : 500 gr κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά,
3 κ.γ. ζάχαρη αρωματισμένη με βανίλια.
για το σερβίρισμα : κουλί φράουλας,
διάφορα φρέσκα φρούτα εποχής.
Προετοιμασία :
Θα ξεκινήσετε από την βάση μαρέγκας, η οποία μπορεί να φτιαχτεί και απο την προηγούμενη ημέρα. Φτιάξτε την γαλλική μαρέγκα σύμφωνα με τις οδηγίες που θα βρείτε εδώ.
Πάρτε ένα κομμάτι αντικολλητικό χαρτί φούρνου και χαράξτε επάνω του έναν κύκλο με διάμετρο 24 εκ. Βάλτε το χαρτί επάνω σε μία λαμαρίνα φούρνου, με την ζωγραφισμένη πλευρά προς τα κάτω. Μπορείτε να σχηματίσετε την βάση με τον απλό τρόπο : ρίξτε την μαρέγκα στο κέντρο του κύκλου και μετά απλώστε την με την βοήθεια μίας σπάτουλας ή την ράχη ενός κουταλιού, σχηματίζοντας μία λακκούβα στο κεντρικό της τμήμα, και υπερυψώνοντας τις άκρες έως τα 4-5 εκ. Εγώ προτιμώ να χρησιμοποιώ το κορνέ, με μύτη ίσια και φαρδειά.
Ψήστε την μαρέγκα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 130°C για 90 λεπτά και έπειτα κατεβάστε την θερμοκρασία στους 120°C και ψήστε για ακόμη 30 λεπτά. Μετά την πρώτη ώρα ψησίματος, κατά τακτά διαστήματα, ανοίγετε την πόρτα του φούρνου σε μία χαραμάδα, για να φύγει η υγρασία που συσσωρεύεται μέσα στον φούρνο. Αφού περάσει ο απαιτούμενος χρόνος, σβύστε τον φούρνο, ανοίξτε την πόρτα του σε μία χαραμάδα και αφήστε μέσα την μαρέγκα μέχρι να κρυώσει τελείως. Με τις συγκεκριμένες θερμοκρασίες και χρόνους ψησίματος, ή μαρέγκα θα γίνει λευκή. Αν θέλετε να έχει έναν ελαφρύ μπέζ χρωματισμό, θα αυξήσετε την θερμοκρασία του φρούρνου στους 160°C και θα μειώσετε τον χρόνο ψησίματος. Εμένα προσωπικά μου αρέσει να είναι λευκή...
Οπως είπα μπορείτε να την προετοιμάσετε από την προηγούμενη ή μερικές ημέρες πρίν. Διατηρείστε την σε δροσερό μέρος, όχι στο ψυγείο, μακρυά από υγρασία, καλά κλεισμένη μέσα σε μία τουρτιέρα.
Την πάβλοβα θα την γαρνίρετε λίγο πρίν την σερβίρετε, έτσι ώστε η μαρέγκα να παραμείνει τραγανή, αλλά και να μην νερουλιάσει η σαντιγύ απο τους χυμούς των φρούτων.
Αν θέλετε να φτιάξετε μια εντυπωσιακή και νόστιμη σως φρούτων (coulis) δείτε τις οδηγίες εδώ.
Τα φρούτα που θα χρησιμοποιήσετε διαλέξτε να είναι ώριμα αλλα σφιχτά. Πλύντε τα καλά και στεγνώστε τα με απορροφητικό χαρτί.
Ετοιμάστε την σαντιγύ, σύμφωνα με τις οδηγίες που θα βρείτε εδώ. Επειδή η μαρέγκα είναι ήδη αρκετά γλυκειά, δεν βάζω πολύ ζάχαρη στην σαντιγύ. Αν δεν έχετε έτοιμη αρωματισμένη ζάχαρη, χρησιμοποιήστε εκχύλισμα βανίλιας ή βανιλίνη.
Συναρμολογήστε την πάβλοβα. Βάλτε την βάση της μαρέγκας επάνω σε έναν δίσκο σερβιρίσματος. Γεμίστε την εσοχή με την σαντιγύ. Τοποθετήστε επάνω τα φρούτα και τέλος γαρνίρετε με την κουλί.
Σερβίετε αμέσως.
Μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για 1-2 ημέρες, αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο πράγμα...
PAVLOVA CLASSICA
Sono alcune ricette, sempre tra le mie predilette e preparate frequentemente, che malgrado la mia presenza per 3 anni e mezzo nel blogging, non sono riuscita ancora a dedicarle un post. Cosi con la pavlova. Dato il mio amore per le meringhe di ogni genere, ed il fatto che sempre, ma sempre, mi avanzano gli albumi dalle uova, la pavlova è una torta che preparo spesso, e specialmente in banchetti e ritrovi di famiglia, siccome è un dolce leggero, buono e piace quasi a tutti! Ha però un diffeto : specialmente la pavlova classica alla frutta, deve essere preparata e consumata subito, siccome o la frutta rilascia acqua, annacqua la panna montata e la meringa ammolla troppo, o si secca e non è più presentabile... Questa è la ragione principale che non avevo scritto finora il post per la pavlova : durante questi grandi ritrovi, di solito sono troppo indaffarata a preparare il tutto, spesso senza aiuto, che non è possibile fermarmi a fotografare a mio agio...
La pavlova è una torta chiamata così in onore della prima ballerina russa Anna Matveyevna Pavlova. Nel 1926, anno di nascita della famosa torta, la Pavlova era in tourneè in Australia e Nuova Zelanda. Non è certo se è stata creata nell' una o nell' altra, siccome Australia e Nuova Zelanda sono dalla allora in contesa per la sua paternità. Secondo l' ipotesti più accreditata, l' inventore è stato un chef di un albergo a Wellington in Nuova Zelanda. Leggera e perfetta, come una prima ballerina, viene costituita da una base di meringa, farcita con panna montata e con finitura di fruta fresca di stagione. La pavlova originale è una torta e non dolcetti monoporzione. Tranne la ricetta classica, ci sono varianti al cioccolato, caffè, ganache etc...
La ricetta che circola di più per siti e blig è quella di Donna Hay (qui). Le dosi sono con 4 albumi. Tra gli ingredienti il caster sugar (zucchero molto fine), la maizena, l' aceto o il cremor tartaro. Ho preferito preparare la mia solita meringa alla francese, aumentando la quantità del succo del limone, e profumando con l' estratto di vaniglia.
Per la decorazione della torta che presento oggi, ho utilizzato anche le poche fragoline e i ribes neri dal mio orticello!
Dosi : per 10 persone
Difficoltà della ricetta : media
Ingredienti
per la meringa : 170 gr di albumi (da 6 uova),
170 gr di zucchero semolato,
170 gr di zucchero a velo,
2 cucchiai di succo di limone filtrato,
1 cucchiaino di estratto di vaniglia.
per la panna montata : 500 gr di panna fresca a 35% grassi,
3 cucchiaini di zucchero vanigliato.
per la finitura : coulis di fragole,
frutta fresca di stagione.
Preparazione :
Cominciate dalla base alla meringa, che potete preparare anche dal giorno prima. Preparate la meringa alla francese con le istruzioni che troverete qui.
Prendete un pezzo di carta antiaderente e disegnate un cerchio di 24 cm di diametro. Posizionate la carta su una leccarda, con la parte disegnata verso il basso. Potete formare la base alla meringa in modo semplice, versando tutta la meringa sul centro del cerchio e poi, con l' aiuto di una spatola o con il dorso di un cucchiaio, formate un disco piuttosto spesso, ai bordi rialzati di 4-5 cm. Io ho preferito utilizzare un sac-a-poche alla becuccia liscia e larga.
Fate cuocere la meringa in forno preriscaldato a 130°C per 90 minuti; abbassate poi la temperatura a 120°C e lasciate cuocere per 30 minuti ancora. Dopo la prima ora di cottura, aprite ogni tanto la porta del forno in una fessura, per lasciare sfuggire l' umidità. Terminata la cottura, aprite di nuovo la porta del forno in una fessura e lasciate la meringa dentro fino a raffreddare completamente. Con le temperature e i tempi già riportati, la meringa risulterà bianca. Se volete che abbia una leggera colorazione, allora aumentate la temperatura sui 160°C e riducete i tempi di cottura. A me la meringa piace bianca come la neve!
Come ho già detto, potete preparare la base alla meringa con uno o più giorni in anticipo. Conservatela in luogo fresco, chiusa in un contenitore ermetico per prottegerla dall' umidità e certo non nel frigo.
La pavlova deve essere preparata poco prima di servirla. Così la meringa rimarrà croccante, ma anche la panna montata non rischia di risultare annacquata dai sughi di frutta.
Se volete preparare anche una golosa salsa alla frutta (coulis), seguite le istruzioni che troverete qui.
La frutta che utlizzate per la decorazione, devono essere fresche, di stagione, mature e sode. Quanti in meno ne utilizzate, tanto in meno rischia la torta dall' eccessiva umidità. Lavate bene la frutta e tamponate con carta assorbente.
Preparate la panna montata con le istruzioni che troverete qui. Siccome la meringa è di per sè abbastanza dolce, ho preferito zuccherare la panna montata con parsimonia. Se non disponete lo zucchero vanigliato, aggiungete l' estratto di vaniglia o vanillina.
Montaggio della torta. Ponete la base su un vassoio da portata. Riempite la conca con la panna montata. Decorate con la frutta e guarnite con la coulis.
Servite subito.
Può essere conservata nel frigo per un paio di giorni, ma certo non sarà la stessa cosa...
10
ΡΟΛΑΚΙΑ ΜΕ ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΝΙΣΤΟ ΣΟΛΟΜΟ
Φίνο ορεκτικό με σολομό και κολοκυθάκια. Εντυπωσιακό σαν παρουσία αλλά και ιδιαίτερα εύγευστο, με υπέροχα συνδυασμένες γεύσεις και υφές υλικών.
Δόση : για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας : μέτρια δύσκολο
Υλικά : 2 κολοκυθάκια μετρίου μεγέθους,
200 gr καπνιστό σολομό σε φέτες,
100 gr κρεμώδες τυρί Philadelphia,
1 κ.σ. γεμάτο άνηθο ψιλοκομμένο,
ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
1 πρέζα αλάτι με αρωματικά βότανα,
σχοινόπρασο.
για το σερβίρισμα : ντοματάκια βελανίδι,
μαρούλι butterhead (καφαλωτό ή γαλλική σαλάτα).
Προετοιμασία :
Κόψτε τα κολοκυθάκια σε πολύ λεπτές φέτες κατά μήκος. Μπρείτε να χρησιμομοποιήσετε και το μαντολίνο. Πασπαλίστε τις φέτες με αλάτι, βάλτε τες σε ένα τρυπητό και αφήστε τες να στραγγίσουν από τα υγρά τους για μία ώρα. Ξεπλύντες τες, στεγνώστε τες με απορροφητικό χαρτί και ρίξτε τες λίγο ελαιόλαδο.
Ψήστε τις φέτες απο τα κολοκυθάκια στην σχάρα, στα κάρβουνα, για 2-3 λεπτά από κάθε πλευρά, μέχρι να μαλακώσουν. Εναλλακτικά, μπορείτε να τις ψήσετε στην γκριλιέρα. Μην τις παραψήσετε, πρέπει να παραμείνουν τραγανές. Βάλτε τες σε μία πιατέλα και αφήστε τες να κρυώσουν.
Αναμείξτε το κρεμώδες τυρί με τον άνηθο και μία πρέζα αλάτι, κατά προτίμηση αρωματισμένο με αρωματικά βότανα.
Πάρτε μια φέτα ψημένο κολοκυθάκι. Απλώστε στη επιφάνεια του περίπου 1 κ.γ. από το μίγμα του κρεμώδους τυριού. Τοποθετήστε από επάνω ένα κομμάτι καπνιστό σολομό. Τυλίξτε το ρολάκι και συγκρατήστε το με ένα φύλλο σχοινόπρασο. Κάντε το ίδιο με τα υπόλοιπα υλικά.
Στρώστε μέσα σε μια πιατέλα σερβιρίσματος μερικά φύλλα μαρουλιού. Τοποθετήστε επάνω τα ρολάκια. Στολίστε με τα ντοματάκια και σερβίρετε αμέσως.
ROTOLINI DI ZUCCHINE AL SALMONE AFFUMICATO
Antipasto fine e sfizioso, adatto per un pranzo speciale o per un buffet festivo. Rotolini di zucchine grigliate con fette di salmone affumicato, bellisimi da vedere, ma anche molto saporiti!
Dosi : per 4 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 2 zucchine di media grandezza,
200 gr di salmone affumicato a fettine,
100 gr di Philadelphia classico,
1 cucchiaio di aneto tritato finemente,
qualche goccia d' olio di oliva,
1 pizzico di sale profumato alle erbe,
qualche stelo di erba cipollina.
per la finitura : pomodorini san Marzano,
foglie di lattuga cappuccio.
Preparazione :
Spuntate le zucchine e tagliatele a fettine sottili, per il senso della lunghezza. Potete utilizzare la mandolina. Cospargete di sale, ponete le fettine in un colapasta e lasciate espellere l' acqua di vegetazione, per un' oretta. Sciacquate, asciugate con carta assorbente e irrorate con un filo d' olio.
Fate cuocete le fettine di zuccine sulla griglia, preferibilmente alla brace, per prendere il gusto di affumicato. In alternativa utilizzate la bistecchiera. Non cuocetele troppo, devono restare croccanti. Ponete in un vassoio e lasciate raffreddare.
Mescolate il Philadelphia con l' aneto e un pizzico di sale, preferibilmente alle erbe aromatiche per insaporire ulterioremente.
Prendete una fetta di zucchina. Spalmate la superficie con 1 cucchiaino ca. dal composto al formaggio. Disponete sopra un pezzo di salmone affumicato. Arrotolate e fermate con un stelo di erba cipollina. Allo stesso modo preparate anche gli altri rotolini.
Su un vassoio da portata, disponete qualche foglia di lattuga cappuccio. Disponete sopra i rotolini. Decorate ulterioremente con i pomodori San Marzano.
Servite subito.
14
ΔΙΧΡΩΜΟ ΚΕΪΚ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΚΑΦΕ
Η ιδέα γι' αυτό το δίχρωμο κέϊκ, κυκλοφορεί ευρέως στο Face Book, εγώ απλώς το έφτιαξα με δικές μου αναλογίες υλικών και με τις γεύσεις και τα αρώματα που προτιμώ. Γίνεται νόστιμο, εντυπωσιακό και η επικάλυψη με την κρέμα το κάνει να μοιάζει πιο πολύ με πάστα.
Δόση : 12 μερίδες
Βαθμός δυσκολίας : μέτρια δύσκολο
Υλικά :
για την βάση : 3 αυγά,
1 φλ. (200 gr) ζάχαρη κρυσταλλική,
1 φλ. (200 gr) γιαούρτι αγελάδος παραδοσιακό,
1/2 φλ. (100 gr) γάλα φρέσκο πλήρες,
1/2 φλ. (100 gr) ηλιέλαιο,
2 φλ. γεμάτα (300 gr) αλεύρι γοχ.,
1 κ.γ. γεμάτο χημική μαγιά (ή baking powder),
1 κ.γ. σόδα φαγητού,
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας.
για την σώς σοκολάτας : 1 φλ. (200 gr) γάλα φρέσκο πλήρες,
1/2 φλ. (100 gr) νερό,
3 κ.σ. ζάχαρη κρυσταλλική
3 κ.σ. κακάο άγλυκο,
1 κ.σ. στιγμιαίο καφέ.
για την κρέμα μόκα : 200 gr κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά,
2 κ.σ. κοφτές ζάχαρη άχνη,
100 gr μασκαρπόνε,
1 κ.γ. γεμάτο καφέ στιγμής.
για την διακόσμηση : κακάο άγλυκο.
Προετοιμασία :
Ξεκινήστε απο το μπισκότο της βάσης. Χτυπήστε τα αυγά με την ζάχαρη και το εκχύλισμα της βανίλιας, μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέστε το γιαούρτι, το ηλιέλαιο και το γάλα και χτυπήστε για κανα-δυό λεπτά ακόμη. Προσθέστε το αλεύρι, κοσκινισμένο με το baking και την σόδα και αναμείξτε, μέχρι το μίγμα να γίνει ομοιογενές.
Αλείψτε με λάδι ένα πυρέξ ή ταψάκι με διαστασεις 22x30 εκ.
Για να έχει ωραία εμφάνιση το γλυκό, θα πρέπει να φουσκώσει ομοιόμορφα. Ενας τρόπος υπάρχει για να το πετύχετε αυτό : καθώς τα τοιχώματα της φόρμας ζεσταίνονται πολύ γρήγορα μόλις αυτή μπεί στον φρούρνο, η ζύμη που είναι σε επαφή με αυτά, ψήνεται πιο γρήγορα, με αποτέλεσμα το κέϊκ ή μπισκότο να φαίνεται καθισμένο στην περιφέρεια και να σχηματίζεται στο κέντρο ένα βουναλάκι. Η λύση είναι να θερμανθούν και τα τοιχώματα της φόρμας σταδιακά, και αυτό γίνεται αν την τυλίξετε με ένα κομμάτι βρεγμένο πανί, κατά προτίμηση χοντρό, πχ. μια πετσέτα. Εγω έχω κόψει και ράψει μια λωρίδα απο ύφασμα πετσέτας σε διαστάσεις που να ταιριάζει στα ταψιά και τις φόρμες μου, και το χρησιμοποιώ αποκλειστικά γι' αυτόν τον σκοπό. Τυλίξτε λοιπόν το ταψί ή πυρέξ με μια πετσέτα και στερώστε την με μια παραμάνα. Ρίξτε μέσα το μίγμα και ισιώστε την επιφάνεια.
Ψήστε το σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180°C, στις αντιστάσεις, για 50 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσει. Κάντε την δοκιμή με την οδοντογλυφίδα πρίν το βγάλετε απο τον φούρνο. Βγάλτε το απο τον φούρνο και αφήστε το να κρυώσει εντελώς.
Ετοιμάστε την σώς σοκολάτα/καφέ. Βάλτε όλα τα υλικά μέσα σε ένα κατσαρολάκι και αφήστε τα να βράσουν για 3-5 λεπτά (υπολογίζετε απο την στιγμή που θα αρχίσει να κοχλάζει).
Με το χερούλι μια ξύλινης κουτάλας φαγητού κάντε τρύπες στο μπισκότο ανά τακτά διαστήματα μεταξύ τους. Βυθίστε το χερούλι καλά μέσα στο μπισκότο, να ακουμπήσει στον πάτο του πυρέξ. Με ένα κουτάλι ρίξτε την ζεστή σώς σοκολάτα επάνω στο μπισκότο, γεμίζοντας πρώτα μία μία τις τρύπες. Οσο περισσέψει ρίξτε το στην επιφάνεια του γλυκού.
Αφήστε το να κρυώσει και βάλτε το στο ψυγείο.
Ετοιμάστε την κρέμα μόκα. Χτυπήστε την κρέμα γάλακτος, κρύα απο το ψυγείο, με την ζάχαρη, όπως κάνουμε για την σαντιγύ. Προσθέστε το μασκαρπόνε και τον καφέ και χτυπήστε για 2 λεπτά, να αναμειχθούν καλά όλα τα υλικά. Βάλτε την κρέμα σε ένα κορνέ με μύτη αστεράκι και στολίστε την επιφάνεια του γλυκού. Πασπαλίστε με κακάο.
Διατηρείστε το γλυκό στο ψυγείο. Οταν πάτε να το κόψετε για να το σερβίρετε, υπολογίστε το ύψος όπου είχατε κάνει τις τρύπες, έτσι ώστε στην τομή του κάθε κομματιού να είναι εμφανής η διχρωμία του.
TORTA BICOLORE AL CAFFE'
L' idea per questa torta bicolore, l' ho presa dalle rispettive foto che circolano in quasi tutti i gruppi di cucina del Face Book. Io l' ho preparata con ingredienti e aromi che mi piacciono. E venuto molto bello ma garantisco che è pure molto goloso!
Dosi : 12 porzioni
Difficoltà : media
Ingredienti
per il biscotto : 3 uova,
1 tazza (200 gr) di zucchero semolato,
1 tazza (200 gr) di yogurt greco tradizionale,
1/2 tazza (100 gr) di latte fresco intero,
1/2 tazza (100 gr) di olio di semi di girasole,
2 tazze (300 gr) di farina 00,
1 cucchiaino colmo di lievito chimico autoprodotto,
1 cucchiaino di bicarbonato,
1 cucchiaino di estratto di vaniglia.
per la salsa di cioccolato : 1 tazza (200 gr) di latte fresco intero,
1/2 tazza (100 gr) di acqua,
3 cucchiai di zucchero semolato,
3 cucchiai di cacao amaro,
1 cucchiaio di caffè liofilizzato.
per la crema al caffè : 200 gr di panna a 35% grassi,
2 cucchiai rasi di zucchero a velo,
100 gr di mascrpone,
1 cucchiaino colmo di caffè liofilizzato.
per la finitura : cacao amaro in polvere.
Preparazione :
Cominciate dal biscotto. Sbattete le uova con lo zucchero e l' estratto di vaniglia, fino a prendere una crema gonfia. Aggiungete lo yogurt, l' olio di semi e di il latte e sbattete per qualche minuto. Aggiungete la farina, settacciata con il lievito ed il bicarbonato, e mescolate fino a prendere un composto omogeneo.
Spenellate con poco olio una pirofila alle dimensioni 22x30 cm.
E essenziale che questa torta si gonfi in modo uniforme per poter poi coprirla con la crema. Esiste un piccolo accorgimento per riuscirlo : di solito le torte al lievito chimico, si gonfiano al centro mentre sui bordi rimangono più basse; questo avviene perchè la teglia o gli stampi utilizzati si riscaldano subito una volta infornati, e l' impasto a contatto coi bordi, si cuoce più velocemente rispetto a quello che si trova nel centro della torta. Per impedire questa grande differenza nell' aumento di temperatura dell' impasto, esiste un modo semplice ed efficace. Si deve avvolgere lo stampo con un pezzo di panno bagnato. Io utilizzo un pezzo di telo da bagno, che ho tagliato e cucito apposta per questo scopo; attenzione non lavare il panno con un detersivo qualsiasi e certo non utilizzare l' ammorbidente, altrimenti si rischia che la torta si profuma di coccolino! Quindi, prima di tutto, avvolgete la pirofila con il telo bagnato e fermatelo con una spilla da balia. Versateci il composto e livellate.
Fate cuocere in forno preriscaldato a 180°C, modalità statico, per 50 minuti ca, fino a dorare. Fate la prova stecchino prima di sfornare. Sfornate e lasciate raffreddare.
Preparate la salsa al cioccolato e caffè. Ponete tutti gli ingredienti in una piccola casseruola e lasciate cuocere per 3-5 minuti.
Con il manico di un mestolo in legno (intendo quello arrotondito non piatto) buccerellate la torta, non solo la superficie ma il manico deve arrivare fino a toccare il fondo. Versate la salsa ancora calda a cucchiaiate, cominciando dai buchi, i quali riempite più volte fino a traboccare. La salsa che avanza versatela sulla torta.
Lasciate raffreddare e ponete nel frigo.
Preparate la crema al caffè. Montate la panna con lo zucchero. Aggiungete il mascarpone ed il caffè, e sbattete per un paio di minuti ancora. Ponete la crema in un sac-a-poche con bocchetta a stella media e decorate la torta. Cospargete di cacao.
La torta di conserva nel frigo. Quando cercate a tagliarla per servire, calcolate il punto dove si trovano i buchi, in modo che il taglio sia bicolore e di grande effetto!
