0
ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΑΡΙΝΑΡΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΛΕΜΟΝΙΑ ΤΟΥΡΣΙ
Το καλοκαιράκι τα γρήγορα ελαφριά πιάτα είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτα. Αυτήν την εποχή αποφάσισα λίγο να ελέγξω και την διατροφή μου, αφού η ζέστη - και φέτος έχει κάνει πολλή ζέστη μέχρι στιγμής! - ευνοεί την μείωση της κατανάλωσης τροφής.
Το κοτόπουλο είναι ένα κρέας που ταιριάζει σε όλες τι δίαιτες, αλλά βέβαια δεν πρέπει να είναι και άνοστο, γιατί το ζήτημα δεν είναι να στερηθεί κανείς την γεύση, αλλά να αποφύγει τις θερμίδες. Με ένα απλό και γρήγορα μαρινάρισμα, το κοτοπουλάκι γίνεται μούρλια! Επειτα μπορείτε να το ψήσετε στον φούρνο, ή να το μαγειρέψετε στην κατσαρόλα.
Διάλεξα το στήθος από το κοτόπουλο, και γιατί είναι πιό ψαχνό, αλλά και γιατί εμένα αυτό μου αρέσει πιό πολύ! Την συνταγή βέβαια μπορείτε να την κάνετε και με μπούτια κοτόπουλο, αλλά και με ολόκληρο κοτόπουλο τεμαχισμένο. Στα πλαίσια μία δίαιτας μπορείτε να το σερβίρετε ως κυρίως και να το συνοδέψετε με μία ωραία σαλάτα λαχανικών, ή ν το προσθέσετε σε μία πράσινη σαλάτα και την μεταρέψετε σε πεντανόστιμο πλήρες γεύμα!
Τα λεμόνια διατηρημένα σε αλάτι (τα ονομάζουν και λεμόνια τουρσί ή κονφί), φτιάχνονται πολύ εύκολα, όταν τα λεμόνια είναι στην εποχή τους και μπορείτε να βρείτε ακέρωτα και σε καλή τιμή. Την διαδικασία μπορείτε να την δείτε εδώ. Αν δεν έχετε λεμόνια τουρσί, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και φρέσκα λεμόνια, πάντα αφού βεβαιωθήτε ότι είναι ακέρωτα και κατά προτίμηση και βιολογικά, αλλά μην ξεχάσετε να προσθέσετε στο φαϊ και αλάτι!
Δόση : γιά 2 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής : πολύ εύκολο
Υλικά : 2 φιλέτα στήθος κοτόπουλο,
1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο,
1/2 λεμόνι τουρσί,
1 κλαδάκι δεντρολίβανο,
πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμμένο,
1 κ.καφέ νιφάδες ντομάτας,
ελάχιστο pul biber (προαιρετικό),
2-3 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα.
Προετοιμασία :
Συνήθως αγοράζω ολόκληρο κοτόπουλο και το φιλετάρω μόνη μου. Μπορείτε να αγοράσετε και στήθος με το κόκκαλο και να το αφαιρέσετε, όπως και την πέτσα. Τα κόκκαλα βέβαια δεν τα πετάμε, αλλά φτιάχνουμε θαυμάσιο σπιτικό ζωμό (δείτε εδώ το πως).
Κόψτε το κρέας σε κομμάτια και βάλτε το σε ένα σκεύος. Προσθέστε το σκόρδο, κομμένο σε χοντρές ροδέλες, το λεμόνι τουρσί, κομμένο και αυτό σε φετούλες, το δεντρολίβανο ολόκληρο και τέλος το ελαιόλαδο. Καπακώστε το σκεύος και αφήστε το κρέας να μαριναριστεί για τουλάχιστον ένα δίωρο. Μπορείτε να το αφήσετε και όλη τη νύχτα.
Αφού μαριναριστεί, αφαιρέστε το δεντρολίβανο και αδειάστε το περιεχόμενο μέσα σε ένα πυρεξάκι. Φροντίστε να τοποθετήσετε τα κομμάτια του λεμονιού ανάμεσα σε αυτά του κρέατος. Πασπαλίστε με τα μπαχαρικά. Αλάτι δεν βάζουμε γιατί το λεμόνι είναι ήδη πολύ αλμυρό.
Ψήστε σε φούρνο προθερμασμένο στους 220°C, στις αντιστάσεις, γιά περίπου 35 λεπτά.
Αν δεν θέλετε να ανάψετε τον φούρνο, ζεστανετε μία σωτέζα και ρίξτε το κοτόπουλο μαζί με την μαρινάτα του. Προσθέστε και τα μπαχαρικά και σωτάρετε σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να ροδίσει ελαφρά. Αν χρειαστεί συμπληρώστε λίγο νεράκι.
Τρώγεται τόσο ζεστό όσο και κρύο.
POLLO MARINATO CON LIMONI SOTTO SALE
Col caldo estivo, che quest' anno persiste già per un paio di mesi, preferisco i piatti veloci e leggeri, consumati preferibilmente freddi.
Qualche settimana fa ho deciso di mettere sotto controlla la mia dieta, siccome durante gli utlimi mesi abbiamo esagerato piuttosto con i dolci ma anche con le preparazioni salate... Il pollo è una carne adatta per la dieta leggera. Se viene preparato poi con un po' di cura, senza rinunciare al sapore, arricchito con aromi e spezie, ne viene fuori qualche ricettina deliziosa da notarla subito e prepararla poi spesso. Il pollo marinato che vi presento oggi, potete servirlo come piatto unico, abbinato con verdure fresche di stagione.
Per la marinatura del pollo ho utilizzato i limoni sotto sale, una conseva della cucina marochina che ormai preparo tutti gli anni (ricetta qui). Se non ne disponete, potete utlilizzare i limoni freschi, non trattati, ma non dimenticare di aggiungere del sale.
Dosi : per 2 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 2 filetti di petto di pollo,
1 spicchio d' aglio piuttosto grande,
1/2 limone sotto sale,
1 rametto di rosmarino.
pepe nero macinato,
1 cucchiaino da caffè fiocchi di pomodoro,
un pizzico di pul biber (o peperoncino piccante tirtato, facolatativo),
2-3 cucchiai di olio extravergine di oliva.
Preparazioni :
Di solito compro il pollo intero e ne prelevo il filetto del petto eliminando le ossa e la pelle. La pelle è troppo grassa e la butto via, con le ossa però, peparo del buon brodo casalingo e così tutto viene utilizzato al migliore dei modi ...
Tagliate il petto a pezzi e ponete in una terrina. Aggiungete l' aglio, tagliato a fettine, il limone sotto sale, tagliato a pezzetti ed il rosmarino. Irrorate tutto con l' olio. Coprite con un coperchio o con pellicola transparente e lasciate marinare per un paio d' ore, in luogo fresco. Potete lasciarlo anche per tutta la notte.
Eliminate il rametto di rosmarino e versate tutto un una pirofila. Prendete cura che i pezzi di limone siano alternati a quelli della carne. Cospargete con le spezie. Certo, potete variare le spezie, secondo al vostro gusto. Non viene aggiunto del sale, siccome il limone è già troppo salato.
Infornate in forno preriscaldato a 200°C, modalità statico, e lasciate cuocere per 35 minuti ca., fino a cominciare a dorare.
Se non volete accendere il forno, potete cuocere il pollo marinato in padella. Aggiungete un pochino d' acqua, se necessario.
Servitelo caldo, ma è lo stesso buono anche freddo.
0
ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΜΕ ΦΡΟΥΤΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
Μύρτιλλα, σμέουρα, μούρα, φραγκοστάφυλα, χαμοκέρασα (άγριες φράουλες), μαύρος σαμπούκος ... Τα φρούτα του δάσους τα λατρεύω, η γλυκόξινη γεύση τους είναι η αγαπημένη μου! Τα ζήλευα αφάνταστα όταν τα έβλεπα στους πάγκους των υπαίθριων αγορών στην Ιταλία, ενώ εδώ ήταν εξαιρετικά σπάνια, και βέβαια έσκαγα που δεν μπορούσα να τα κουβαλήσω μαζί μου, καθώς είναι ευπαθή. Τα μόνα που μπορούσα να βρώ στην περιοχή μας ήταν τα βατόμουρα, και μάλιστα κάθε χρόνο δεν παραλείπω να φτιάχνω μαρμελάδα (συνταγή εδώ). Τώρα βέβαια μπορεί κανείς να τα βρεί φρέσκα σε μεγάλα σούπερ μάρκετ, αλλά η τιμή τους είναι συνήθως απαγορευτική. Εχω προσπαθήσει να τα καλλιεργήσω και στον κήπο μου, αλλά καθώς το φυσικό τους περιβάλλον δεν είναι κοντά στην θάλασσα, τα φυτά δίνουν πιό πολύ φύλλα παρά φρούτα... Φέτος η συγκομιδή μου ήταν 2-3 τσαμπιά μαύρα φραγκοστάφυλα και καμμιά 20αριά σμέουρα.
Την μαρμελάδα με φρούτα του δάσους την χρειαζόμουν για μία συνταγή που θα σας παρουσιάσω σύντομα. Εγώ την έφτιαξα με φρέσκα φρούτα, λίγα τα δικά μου, λίγα τα αγορασμένα, αλλά μπορείτε κάλλιστα να την φτιάξετε και με κατεψυγμένα, που βγαίνουν πολύ πιό οικονομικά.
Δόση : 1 βαζάκι 750 ml
Βαθμός δυσκολίας συνταγής : εύκολη
Υλικά : 500 gr φρούτα του δάσους διάφορα (φραγκοστάφυλα κόκκινα και μαύρα, μύρτιλλα, σμέουρα, μούρα, φράουλες),
350 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
1 φλ. καφέ νερό,
τον χυμό από 1/2 μικρό λεμόνι.
Προετοιμασία :
Αφαιρέστε τα κοτσάνια, πλύντε τα φρούτα, στραγγίστε τα καλά και ζυγίστε τα. Βάλτε τα μέσα σε ένα ευρύχωρο γυάλινο σκεύος, προσθέστε το νερό και καλύψτε τα με την ζάχαρη. Αφήστε τα να σταθούν μία ωρίτσα, σε μέρος δροσερό.
Μεταγγίστε το περιεχόμενο σε μία χαμηλή και φαρδειά κατσαρόλα. Βάλτε την στη φωτιά και ανακατεύετε συχνά, γιά να μην καεί η ζάχαρη που δεν έχει διαλυθεί ακόμη και συσσωρεύεται στον πάτο της κατσαρόλας. Μόλις ξεκινάει να βράσει, κατεβάστε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφήστε το να κρυώσει.
Μεταγγίστε το μίγμα στο γυάλινο δοχείο, σκεπάστε με ένα κομμάτι αντικολλητικό χαρτί και αφήστε το να σταθεί 12 ώρες.
Μεταφέρετε το μίγμα των φρούτων με το σιρόπι ξανά στην κατσαρόλα, προσθέστε τον χυμό του λεμονιού και αφήστε το να βράσει μέχρι να δέσει. Η μαρμελάδα με τα φρούτα του δάσους ετοιμάζεται πολύ γρήγορα, γιά την δικιά μου χρειάστηκαν περίπου 12 λεπτά. Μην την αφήσετε να δέσει πάρα πολύ, καλύτερα να είναι λίγο αραιή, γιατί όταν κρυώνει σφίγγει αρκετά.
Οσο η μαρμελάδα είναι ακόμη καυτή, γεμίστε τα βαζάκια που έχετε προηγουμένως αποστειρώσει (δείτε εδώ διάφορους τρόπους αποστείρωσης). Κλείστε τα αμέσως με τα καπάκια τους και αναποδογυρίστε τα. αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρισμένα.
Διατηρείται για αρκετούς μήνες σε μέρος δροσερό και σκοτεινό. Τα βαζάκια όταν ανοιχτούν, διατηρούνται έπειτα στο ψυγείο.
CONFETTURA DI FRUTTI DI BOSCO
Mirtilli, lamponi, more, ribes, fragole di bosco, uva spina, sambucco nero ... Adoro i frutti di bosco, ma purtroppo in Grecia non sono poi tanto comuni come nei paesi nordeuropei. Per la prima volta li avevo visti freschi alle bacarelle dei mercati italiani. Ora ci sono anche in Grecia, ma il loro prezzo è alto, tanto che conviene di comprare la confettura già pronta! Una alternativa valida è di comprarli surgelati, che costano certo meno.
Ho cercato invano di coltivare mirtilli, lamponi e ribes nel mio giardinetto, ma siccome la località della nostra casa di campagna è abbastanza vicino al mare, le piante, anche se sono sopravissute, danno più foglie che frutti. Quest' anno ho raccolto un paio di grappoli di ribes neri e due manciate di lamponi. Solo le more di rovo sono abbastanza comuni, siccome di solito contornato i prati e per questo vengono eliminati dagli agricoltori, e ogni anno preparo un po' di confettura (ricetta qui).
La confettura di frutti di bosco, la volevo per una preparazione che vi presenterò subito, e siccome non mi fido tanto dei prodotti confezionati, ho deciso di prepararla a casa.
Dosi : 1 barattolo da 750 ml
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 500 gr frutti di bosco (lamponi, ribes, mirtilli, more, fragoline),
350 gr zucchero semolato,
1 tazzina da caffè acqua,
il succo da 1/2 limone piccolo.
Preparazione :
Mondate e lavate i frutti, scolate e pesate. Poneteli entro un recipiente, preferibilmente di vetro. Aggiungete l' acqua e lo zucchero e lasciate riposare in luogo fresco per un' oretta.
Trasferite il tutto in una casseruola preferibilmente larga e bassa e portate sul fuoco. Mescolate spesso per non lasciare attaccare lo zucchero precipitato sul fondo della casseruola. Appena comincia a fremere e prima di raggiungere l' ebbolizone, ritirate la casseruola dal fuoco e lasciate raffreddare.
Travasate nel recipiente di vetro, coprite con un pezzo di carta forno e lasciate riposare a temperatura ambiente per 12 ore.
Travasate di nuovo nella casseruola e portate sul fuoco. Lasciate cuorere per una decina di minuti ca., fino a rapprendere. Controllate la consistenza lasciando colare una goccia di confettura su un piattino. Non lasciare rapprendere poi tanto, siccome una volta raffreddata la confettura, si gelifica ulterioremente.
Per quanto sia ancora scottente la confettura, riempite i barattoli precedentemente sterilizzati. Tappate coi coperchi, capovolgete e lasciate raffreddare capovolti.
La confettura di frutti di bosco, si conserva per parecchi mesi, preferibilmente in lugo fresco e buio. Una volta aperti i barattoli, si conservano nel frigo.
2
ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ ΜΕ ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΑΘΟ
Η σαρδέλα είναι ένα ψάρι που δεν το πολυτρώγαμε στο σπίτι. Τηγανητή δεν μας άρεζε, γιατί μας φαινόταν βαριά, ψητή επίσης. Μέχρι που μία μέρα αποφάσισα να την παντρέψω! Και από τότε γίναμε φανατικοί της σαδρέλας! Μάλιστα τους τελευταίους 3 μήνες, έχουμε καθιερώσει να αγοράζουμε κάθε Σαββατο σαρδέλες και να τις απολαμβάνουμε "παντρεμένες" (συνταγή εδώ) μαζί με σαλάτα εποχής, φρεσκοψημένο ψωμί και φυσικά τσιπουράκι, στην αυλή στο εξοχικό μας! Οσοι με παρακολουθείτε και στο FB σίγουρα το έχετε διαπιστώσει!
Κάποια στιγμή σκέφτηκα να δοκιμάσω και μερικές από τις παραδοσιακές ιταλικές συνταγές με σαρδέλες, τις οποίες τις είχα μεν ακουστά, αλλά μέχρι τότε ούτε που μου περνούσε από το μυαλό να τις δοκιμάσω. Η πρώτη από αυτές είναι αυτή που σας παρουσιάζω σήμερα και έχει καταγωγή από την Νότια Ιταλία και συγκεκριμένα από την Σικελία.
Pasta con le sarde (πάστα κον λε σάρντε) ή pasta chi sardi στη σιτσιλιάνικη διάλεκτο, σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά, θα την λέγαμε "μακαρονάδα με σαρδέλες". Η συνταγή είναι από τις πίο χαρακτηριστικές της σιτσιλιάνικης κουζίνας και είναι εποχιακή : παρακευάζεται απο τον Μάρτιο μέχρι τον Σεπτέμβριο περίπου, δηλαδή κατά την περίοδο που μπορεί κανείς να βρεί τόσο τις σαρδέλες, όσο και το μάραθο. Εξαιρετικό παράδειγμα ταιριάσματος των υλικών που προσφέρει ο τόπος, είναι ακόμη ένας μικρός θησαυρός της νοστιμότερης ίσως, αλλά σίγουρα της πλουσιώτερης σε γεύσεις παραδοσιακής κουζίνας, της λεγόμενης cucina povera (φτωχική κουζίνα). Πρόκειται για μία μακαρονάδα μάλλον στεγνή, σερβιρισμένη με ένα γευστικό, καθαρά μεσογειακό, αρωματικό μίγμα, που έχει ως βάση του τις σαρδέλες, ενώ το δεύτερο, αναντικατάστατο, συστατικό είναι το άγριο μάραθο. Οι σαρδέλες που θα χρησιμοποιηθούν στην παρασκευή του πιάτου, πρέπει να είναι απαραίτητα φρέσκιες, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν πχ. οι παστές. Ανάμεσα στα υπόλοιπα υλικά που πλαισιώνουν γευστικά τα δύο βασικά, βρίσκουμε το σαφράν, τα κουκουνάρια και οι σταφίδες, τα οποία δίνουν και το στίγμα της αραβικής επιρροής στην σιτσιλιάνικη κουζίνα, που επήλθε εξ' αιτίας της μακραίωνης παραμονής των αράβων κατακτητών στο νησί. Το είδος των ζυμαρικών που χρησιμοποιείται γιά το συγκεκριμένο πιάτο, είναι αυτό που εμείς στην Ελλάδα λέμε γενικά μακαρόνια, δηλαδή μακρυά, χοντρά μακαρόνια με τρύπα, και στη Ιταλία το διαχωρίζουν σε bucatini, maccheroncini ή mezzi ziti.
Υπάρχουν και κάποιες τοπικές παραλλαγές της συνταγής, πχ. στο Agrigento προσθέτουν και πελτέ ντομάτας. Στο Παλέρμο, σύμφωνα με την παράδοση, η μακαρονάδα με τις σαρδέλες ήταν το πιάτο που έφτιαχναν στην γιορτή του San Giuseppe (Αγιος Ιωσήφ, ο πατέρας του Χριστού, γιορτάζεται στις 19 Μαρτίου, σήμερα έχει καθιερωθεί στην Ιταλία ως ημέρα της γιορτής του πατέρα)
Πηροφορίες από : Wikipedia, fabiopalacino.com, ricette di Sicilia
Το άγριο μάραθο (οι ιταλοί το ονομάζουν μάραθο των βουνών - finocchietto di montagna ή fioncchietto selvatico) θέλει όμως μία προετοιμασία πριν χρησιμοποιηθεί στην συνταγή. Θα σας την περιγράψω εδώ, καθώς εγώ χρησιμοποίησα μάραθο που καλλιεργώ στον κήπο μου και δεν είμαι σίγουρη πως είναι το ίδιο πράγμα. Επειδή το δικό μου το μάραθο είναι τρυφερό, την παρέλειψα τελείως. Οι ιταλοί πάντως, συμβουλεύουν, πως αν κάποιος δεν μπορεί να βρεί το άγριο μάραθο να χρησιμοποιήσει τα φύλλα από το καλλιεργήσιμο, δηλαδή το φινόκιο (το δικό μου πάντως δεν είναι φινόκιο). Διαλέξτε λοιπόν από το άγριο μάραθο μόνο τους τρυφερούς βλαστούς και ζεματίστε τους για ένα περίπου ένα δεκάλεπτο, μέχρι να μαλακώσουν. Στραγγίστε το μάραθο πολύ καλά και ψιλοκόψτε το.
Η μακαρονάδα με σαρδέλες, δεν σερβίρεται ποτέ με τριμμένο τυρί, αλλά με την λεγόμενη "ψευτο-παρμεζάνα", δηλαδή ψίχουλα ψωμιού σωταρισμένα στο λάδι, που στην όψη όντως μοιάζουν με το τυρί! (γιά την ιστορία, στα σιτσιλιάνικα ονομάζεται muddica atturata). Επίσης μπορεί να την συναντήσετε σερβιρισμένη και με αμυγδαλόψυχα, καβουρντισμένη και κοπανισμένη, η οποία αποτελεί ακόμα έναν τρόπο για να αντικατασταθεί το τυρί (την ονομάζουν και βίγκαν παρμεζάνα).
Δόση : γιά 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής : εύκολο
Υλικά : 500 gr σαρδέλες φρέσκιες καθαρισμένες,
1 ματσάκι μάραθο,
5 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
1 μεγάλο κρεμμύδι,
4 αντζούγιες,
25 gr κουκουνάρι,
50 gr σταφίδες,
1 φακελλάκι (0,25 gr) κρόκο Κοζάνης σε σκόνη,
πιπέρι φρεσκοτριμμένο,
500 gr μακαρόνια χοντρά (bucatini ή maccheroncini),
αλάτι.
γιά την ψευτο-παρμεζάνα : 60 gr τριμμένη ψίχα απο μπαγιάτικο ψωμί,
2 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
1 μικρή σκελίδα σκόρδο.
Προετοιμασία :
Καθαρίστε τις σαρδέλες. Αφαιρέστε πρώτα τα λέπια, από όσες έχουν βέβαια, γιατί δεν έχουν όλα τα είδη σαρδέλας λέπια. Αφαιρέστε έπειτα το κεφάλι μαζί με τα εντόσθια και έπειτα ανοίξτε τες "γουνα" αφαιρώντας και την ραχοκοκκαλιά. Ξεπλύνετε τες σύντομα κάτω από τρεχούμενο νερό, αλατίστε τες και κρατήστε τες στην άκρη.
Ετοιμάστε την ψευτο-παρμεζάνα. Βάλτε σε ένα τηγανάκι το ελαιόλαδο και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί, προσθέστε το σκόρδο και τα ψίχουλα του ψωμιού και σωτάρετε μέχρι να πάρουν ωραίο χρώμα. Αφαιρέστε το σκόρδο και κρατήστε στην ψευτο-παρμεζάνα στην άκρη.
Ψιλοκόψτε το κρεμμύδι και τον μάραθο.
Μουλιάστε τις σταφίδες σε λίγο χλιαρό νεράκι.
Αν χρησιμοποιήσετε αντζούγιες παστές, πρέπει πρώτα να τις καθαρίσετε και να τις ξεπλύνετε από το πολύ αλάτι. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και φιλέτα αντζούγιας στο λάδι, που είναι έτοιμα και δεν θέλουν ούτε ξαλμύρισμα ούτε καθάρισμα. Τις αντζούγιες που χρησιμοποιώ στην κουζίνα μου τις φτιάχνω βέβαια εγώ, είναι πανεύκολο, βγαίνουν πολύ οικονομικές (στη αγορά κοστίζουν 25-30 € το κιλό!) και την διαδικασία μπορείτε να την δείτε εδώ.
Βάλτε το ελαιόλαδο σε ένα ευρύχωρο τηγάνι και βάλτε το στην φωτιά. Σωτάρετε το κρεμμύδι μαζί με τα κουκουνάρια και τις αντζούγιες, κομμένες σε κομματάκια, μέχρι να αρχίσουν να παίρνουν χρώμα. Οι αντζούγιες θα διαλυθούν τελείως. Προσθέστε τις σαρδέλες και σωτάρετε το μίγμα των υλικών για 2-3 λεπτά, μέχρι να μαγειρευτούν οι σαρδέλες. Διαλύστε τον κρόκο σε 2-3 κ.σ. χλιαρό νερό και προσθέστε τον στο τηγάνι, μαζί με τις σταφίδες (αφού τις στραγγίσετε) και τον μάραθο. Αλατίστε (προσοχή, οι αντζούγιες και οι σαρδέλες είναι ήδη αλατισμένες!), πιπερώστε και αφήστε το τηγάνι σε χαμηλη φωτιά για 1-2 λεπτά, να αναμειχθούν οι γεύσεις.
Βράστε τα μακαρόνια αλ ντέντε, σε άφθονο αλατισμένο νερό (οδηγίες γιά το σωστό βράσιμο των μακαρονιών θα βρείτε εδώ). Στραγγίστε τα, αλλά όχι εντελώς, και ρίξτε τα στο τηγάνι με την γαρνιτούρα. Αναμείξτε και αφήστε τα να σταθούν 2-3 λεπτά, ώστε να πάρουν γεύση.
Σερβίρετε την μακαρονάδα με τις σαρδέλες γαρνιρισμένη με την ψευτο-παρμεζάνα.
Τρώγεται ευχάριστα και κρύα.
PASTA CON LE SARDE
La bontà delle sardine, pesce umile ma in abbondanza durante i mesi caldi, l' abbiamo scoperta recentemente. Non ci piacevano nè fritte nè cotte sulla brace, lasciavano sempre un sapore pesante nella bocca. Dal momento però che ho assagiato ad abbinarle al prezzemolo e l' aglio (ricetta qui), le abbiamo adorato tanto, che da allora ormai tutti i sabati preparo le "sardine maritate". La ragione che il sabato è il giorno che cucino il pesce, è perchè allora ci troviamo nella casa di campagna, che è vicino al mare e lì il pesce è sempre freschissimo, pescato solo poche ore fa..
Ad un certo punto ho pensato di assagiare anche qualche ricetta italiana che ne avevo sentito parlare. La pasta con le sarde, che vi presento oggi è solo la prima. Il connubio del pesce col finochietto, uvetta e pinoli è tanto azzeccato, che io ho adorato questo piatto subito. Il guaio è che in Grecia non si trova poi tanto facilmente il finocchietto selvatico, ma neppure quello coltivato.
La pasta con le sarde, o pasta chi sardi in dialetto, è un piatto tradizionale, tipico della buona cucina povera di Sardegna. E un piatto stagionale, che viene preparato da marzo fino a settembre, periodo in quale si trovano in abbondanza sia le sardine chè il finocchietto. Le sardine utilizzate devono essere rigorosamente fresche e non vengono sostituite da quelle sottosale. Secondo alla tradizione, la pasta con le sarde viene preparata per la festa di San Giuseppe (19 marzo). Gli ingredienti secondari che esaltano il sapore del piatto, cioè lo zafferano, l' uvetta e i pinoli, sottolineano l' influenza della cucina araba su quella sarda. Per la pasta si preferisce quella lunga col buco, tra maccheroncini, bucatini e mezzi ziti. Nella variante agrigentina viene aggiunta anche la pasta di pomodoro.
Come ho già detto, il finocchietto, ma ancora anche il finocchio coltivato, non sono poi tanto facilmente reperibili in Grecia, siccome non ne vengono utilizzati poi tanto. A me però piace parecchio e ho cercato di coltivarlo nel mio giardinetto. Così, siccome quello che ho utilizzato era coltivato, tenero abbastanza e non aveva poi un odore fortissimo, non l' ho scottato prima di utilizzarlo, come suggerisce la ricetta sarda tradizionale.
La pasta con le sarde viene servita con la muddrica atturrata, cioè il pangrattato tostato. Potete ancora srevirla con le mandorle pelate e tritate finemente.
Dosi : per 4 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 500 gr sardine freschissime, già pulite,
1 mazzetto di finocchietto (io coltivato),
5 cucchiai olio extravergine di oliva,
1 cipolla grande,
4 alici sottosale,
25 gr pinoli,
50 gr uvetta sultanina,
1 bustina (0,25 gr) zafferano in polvere,
pepe nero macinato al momento,
500 gr di pasta (bucatini, maccheroncini o mezzi zitti),
sale.
per il pangrattato tostato : 60 gr mollica sbricciolata da pane raffermo casereccio,
2 cucchiai olio extravergine di oliva,
1 piccolo spicchio d' aglio.
Preparazione :
Prima di tutto pulite le sardine. Eliminate le evetuali squame, la testa con le interiora ed infine la lisca e apritele a libro. Sciacquate, scolate e cospargete di sale.
Preparate il pangrattato tostato. Versate l' olio in un tegamino e portate sul fuoco. Aggiungete l' aglio (inero) e le bricciole di pane e saltate fino a prendere un bel colorito dorato. Ritirate dal fuoco, eliminate l' aglio e tenete da parte.
Tritate la cipolla ed il finocchietto.
Fate ammollare l' uvetta in poca acqua tiepida.
Eliminate l' eccesso di sale e le lieche dalle acciughe. Potete utilizare anche i filetti di acciuga sott' olio che sono già puliti. Le acciughe che ho utilizzato sono fatte pure a casa, la ricetta potete vederla qui.
Ponete l' olio in una padella e portate sul fuoco. Aggiungete la cipolla, i punoli e le acciughe sminuzzate. Saltate fino a cominciare a prendere colore. Aggiungete le sardine e saltate per un paio di minuti. Aggiungete lo zafferano, stemperato in poca acqua, l' uvetta, scolata, ed il finocchio. Salate (moderatamente, siccome sia le acciughe che le sardine sono già salate), pepate a piacere e lasciate cuocere su fuoco dolce per un paio di minuti, per insaporirsi.
Fate cuocere la pasta al dente. Scolate, ma non completamente, e versate nella padella con il condimento. Mescolate e lasciate insaporirsi per qualche minuto.
Servite la pasta con le sarde con una manciata di muddrica atturrata.
E lo stesso buona anche fredda.
6
ΤΟΥΡΤΑ ΣΕΜΙΦΡΕΝΤΟ ΜΕ ΖΑΧΑΡΟΥΧΟ ΚΑΙ ΦΟΥΝΤΟΥΚΙΑ
Μια δροσερή τούρτα, που ετοιμάζεται πολύ γρήγορα, ιδανική για την περίοδο των διακοπών, όταν είμαστε στο εξοχικό και θέλουμε μεν να φτιάξουμε κάτι γλυκό, αλλά δεν θέλουμε να κλειστούμε και με τις ώρες στην κουζίνα. Πράγματι αυτή η τούρτα δεν θέλει ψήσιμο, δεν θέλει κατσαρόλες, μόνον μία στρογγυλή φόρμα και περίπου 20 λεπτά προετοιμασία.
Την συνταγή αυτή την είδα εδώ, και την έχω φτιάξει πολλές φορές από πέρισυ, κάνοντας και κάποιες μικρές τροποποιήσεις. Αρχικά δεν την θεώρησα κάτι σπουδαίο, αλλά είδα ότι άρεσε πολύ στους άντρες μου και επειδή είναι και πάρα πολύ εύκολη, και συχνά μου ζητάτε λιγότερο πολύπλοκα γλυκά, αποφάσισα τελικά να σας την παρουσιάσω.
Δόση : γιά 8 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής : πολύ εύκολη
Υλικά
για την βαση : 250 gr μπισκότα,
120 gr βουτυρο αγελάδος.
για την κρέμα : 300 gr κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά,
180 gr ζαχαρούχο γάλα,
1/2 κ.γ. φυσικό εκχύλισμα βανίλιας.
γιά την διακόσμηση : 2 κ.σ. σιρόπι σοκολάτας,
150 gr κουβερτούρα με 65% κακάο,
50 gr κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά,
50 gr φουντουκια.
Προετοιμασία :
Χρησιμοποίησα ιταλικά μπισκότα με κρέμα γάλακτος (cuor di panna) που έχουν ωραία, πλούσια γεύση. Επειδή δεν είναι και τόσο συνηθισμένα στην Ελλάδα, μπορείτε να τα αντικαταστήσετε με πτι-μπερ.
Αλέστε τα μπισκότα στο μούλτι. Λιώστε το βούτυρο, προσθέστε το στα μπισκότα και αναμείξε να βραχούν καλά.
Επενδύστε με αντικολλητικό χαρτί μία λυόμενη φόρμα με διάμετρο 24 εκ. Στρώστε μέσα το μίγμα μπισκότα/ βούτυρο και πιέστε με ένα κουτάλι, ώστε η βάση να γίνει συμπαγής. Βάλτε την φόρμα στο ψυγείο.
Η κρέμα γάλακτος, για να μπορέσει να γίνει σαντιγύ, πρέπει να είναι πολύ κρύα, όπως έχουμε πεί εδώ. Χτυπήστε την μέχρι να αφρατέψει και να σφίξει. Προσθέστε το εκχύλισμα βανίλιας και το ζαχαρούχο (αφήστε το να κυλήσει απο ψηλά μέσα στην κρέμα) και αναμείξτε με μία σπάτουλα, ώστε να ενσωματωθούν.
Αφήστε το σιρόπι σοκολάτας να κυλήσει στα τοιχώματα της φόρμας. Προσθέστε την κρέμα και ισιώστε την επιφάνεια της. Σκεπάστε την φόρμα με διάφανη μεμβράνη, ώστε να μην αποροφήσει μυρωδιές και βάλτε την στην κατάψυξη. Αφήστε την να σταθεί τουλάχιστον 3 ώρες, ώστε να παγώσει καλά.
Καβουρντίστε ελαφρά τα φουντούκια. Κόψτε τα σε κομμάτια χρησιμοποιώντας ένα κοφτερό μαχαίρι (κατά προτίμηση με μεγάλη λάμα, μαχαίρι του σεφ). Αν θέλετε μπορείτε να τα αφήσετε και ολόκληρα.
Λιώστε την κουβερτούρα στον μικροκυματικό ή σε μπαίν μαρί. Προσθέστε την κρέμα γάλακτος και αναμείξτε. Αφήστε την σοκολάτα να κρυώσει αρκετά αλλά να είναι ακόμη ρευστή (28°C αν έχετε θερμόμετρο).
Βγάλτε την τούρτα από την κατάψυξη. Αφήστε να κυλήσει η σοκολάτα από ψηλά επάνω στην επιφάνεια της τούρτας, σχηματίζοντας κορδόνια. Σκορπίστε αμέσως και τα φουντούκια, πριν στερεοποιηθεί τελείως η σοκολάτα, η οποία θα παγώσει μόλις έρθει σε επαφή με την παγωμένη επιφάνεια της τούρτας.
Ξαναβάλτε την τούρτα στην κατάψυξη.
Πριν σερβίρετε την τούρτα, ξεφορμάρετε την μέσα σε έναν δίσκο σερβιρίσματος. Αφήστε την στο ψυγείο για μισή ωρίτσα ή κανένα δεκάλεπτο εκτός ψυγείου, ώστε να μην είναι πολύ παγωμένη.
TORTA SEMIFREDDO ALLA PANNA E NOCCIOLE
Una torta fresca è sempre gradita durante l' estate. Questa ricetta senza cottura, che è la traformazione del cuore di panna in torta, è facilissima e tanto buona ...
La ricetta per questa torta l' ho trovata qui, e l' avevo preparata parecchie volte durante l' estate scorsa, applicando anche qualche piccola modifica. Allora mi pareva troppo sempliciotta, ma siccome è piaciuta tantissimo ai miei uomini e poi mi chiedete sempre delle ricette facili e veloci, ho pensato di presentarvela!
Dosi : per 8 persone
Difficoltà della ricetta : molto facile
Ingredienti
per la base : 250 gr biscotti secchi (io : biscotti cuor di panna),
120 gr burro.
per la crema : 300 gr panna a 35% grassi,
180 gr latte condensato,
1/2 cucchiaino estratto naturale di vaniglia.
per la finitura : 2 cucchiai sciroppo di cioccolato,
150 gr cioccolato fondente a 65% cacao,
50 gr panna a 35% grassi,
50 gr nocciole.
Preparazione :
Frullate i biscotti al cutter. Fate fondere il burro, aggiungete ai biscotti e mescolate.
Foderate con carta forno una tortiera di 24 cm di diametro. Disponete la base dei biscotti, premete e livellate col dorso di un cucchiaio e lasciate riposare nel frigo.
Montate la panna. Mescolando con una spatola, aggiungete l' estratto di vaniglia e il latte condensato a filo.
Estraette la tortiera dal frigo. Lasciate colare lo sciroppo di cioccolato ai suoi bordi. Versate dentro la crema e livellate. Coprite con pellicola transparente e posizionate nel freezer per almeno 3 ore.
Tostate le nocciole. Sminuzzate con un coltello affilato. Se volete, potete anche lasciare le nocciole intere.
Fate fondere il cioccolato al microonde o in bagnomaria. Aggiungete la panna e mescolate. Lasciate freddare a 28°C. Lasciate colare il cioccolato a filo sulla torta fredda. Aggiungete subito le nocciole, prima che il cioccolato si solidifichi completamente.
Riponete nel freezer.
Prima di servire, sformate la torta entro un vassoio da portata. Lasciate riposare nel ftigo per mezz' oretta, come si fa di solito coi semifreddi..
6
ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΑΚΟ ΞΗΡΑΝΤΗΡΙΟ
Πέρισυ είχα αναρτήσει την συνταγή γιά να φτιάξετε σπιτική "νοστιμιά" (δες εδώ), δηλαδή μίγμα αποξηραμένων λαχανικών, το χρησιμοποιείται για την ενίσχυση της γεύσης στα φαγητά, με τελείως φυσικό τρόπο και χωρίς την προσθήκη χημικών (όλα τα σκευάσματα του εμπορίου περιέχουν E621). Εκεί παρουσίασα και γιά πρώτη φορά το ηλιακό μας ξηραντήριο.
Επειδή πολλοί μου ζητήσατε πληροφορίες και λεπτομέρειες για το ξηραντήριο, υποσχέθηκα να γράψω αναλυτικά γι' αυτό και να δώσω λεπτομερέστερες φωτογραφίες.
Το ξηραντήριο μας είναι ιδιοκατασκευή, το σχεδίασε και το έφτιαξε ο Δ., αξιοποιώντας πληροφορίες από ιταλικά κυρίως site bricolage. Επειδή θέλαμε κάτι συμμαζεμένο, ώστε να μπορεί να αποθηκευτεί και εύκολα, οι διαστάσεις του είναι περιορισμένες. Επίσης θέλαμε κάτι ελαφρύ, και γι' αυτόν τον λόγο το κύριο υλικό κατασκευής είναι το mdf; χρησιμοποιήσαμε επίσης ξύλο, πλέξιγκλάς και λαμαρίνα.
Το ξηραντήριο αποτελείται απο 2 μέρη : τον ηλιακό συλλέκτη και τον θάλαμο ξήρανσης.
Ο ηλιακός συλλέκτης, είναι ένα κουτί με διαστάσεις 60x5ox15 εκ. Το κουτί είναι κλειστό απο τις δύο μακρύτερες πλευρές του και ανοιχτό στις στενότερες.
Στον πάτο του εφαρμόσαμε ένα κομμάτι κυματιστής λαμαρίνας, την οποία βάψαμε με μαύρο οικολογικό χρώμα. Η κυματιστή λαμαρίνα, δημιουργεί κανάλια αέρα, μέσα απο τα οποία περνάει ο ζεστός αέρας και με φυσικό τρόπο πρωθείται προς την θάλαμο ξήρανσης. Κάποιοι χρησιμοποιούν για τον ίδιο λόγο πλαστικούς σωλήνες. Το μαύρο χρώμα είναι απαραίτητο για να απορροφά την ηλιακή ακτινοβολία. Προσέξτε το χρώμα που θα χρησιμοποιήσετε να είναι οικολογικό και όχι κοινή λαδομπογιά, ώστε να μην απελευθερώνει τοξικές ουσίες, οι οποίες μπορεί να απορροφηθούν από τα τρόφιμα που είναι προς ξήρανση.
Το επάνω μέρος του ηλιακού συλλέκτη το κλείσαμε με ένα κομμάτι διαφανές πλέξι γκλάς.
Στην μία από τις στενές πλευρές του κουτιού, αυτή που θα είναι στο κάτω μέρος, δηλαδή στο έδαφος, εφαρμόσαμε ανθεκτική πλαστική σίτα. Βάλαμε επίσης 3 μικρές μεταλλικές γωνίες, ώστε να μην ακουμπάει απ' ευθείας στο έδαφος και κνδυνεύει να καταστραφεί από την υγρασία.
Στην κάτω φωτογραφία μπορείτε να δείτε το ξηραντήριο στην φάση της κατασκευής του. Σας σημειώνω και τις διαστάσεις του.
Γιά τον θάλαμο ξήρανσης φτιάξαμε ένα κουτί από πολύ λεπτό mdf, με διαστάσεις 50x35x35,5 εκ. Την μπροστά και την πίσω πλευρά τις αφήσαμε κενές. Τα κομμάτια του mdf, συγκρατήθηκαν με ξύλινα πηχάκια. Ξύλινα πηχάκια χρησιμοποιήθηκαν επίσης για να στηριχτούν τα ράφια μέσα στον θάλαμο ξήρανσης.
Στην εμπρός πλευρά εφαρμόσαμε ένα κομμάτι πλέξι γκλάς. Επειδή παρατήρησα ότι όταν τα τρόφιμα ερχόντουσαν σε άμεση επαφή με το ηλιακό φώς αλλοιωνόντουσαν (ξεθώριαζαν) εφάρμοσα μεταγενέστερα αντιηλιακή μεμβράνη, η οποία πλέον τα προστατεύει αποτελεσματικά.
Στην πίσω πλευρά φτιάξαμε την πόρτα, η οποία συγρατήθηκε στο επάνω μέρος με 3 μεντεσέδες.
Στο κάτω μέρος του θαλάμου ξήρανσης, προσαρμόσαμε τον ηλιακό συλλέκτη, ο οποίος λειτουργεί και ως μπροστινό στήριγμα της κατασκευής. Στο σημείο που ενώθηκε ο ηλιακός συλλέκτης με τον θάλαμο ξήρανσης, ανοίξαμε μία τρύπα, ώστε να μπορεί να διοχετευθεί ο ξεστός αέρας μέσα στον θάλαμο. Επίσης, δεν προσαρτήσαμε τον ηλιακό συλλέκτη σταθερά, αλλά με μεντεσέδες μόνο από την μία πλευρά του, ώστε να μπορεί να αναδιπλωθεί, ώστε το ξηραντήριο να πιάνει λιγότερο χώρο στην αποθήκευση.
Στο πίσω μέρος του θαλάμου ξήρανσης προσαρμόσαμε 2 ξύλινα πόδια.
Στο επάνω μέρος του θαλάμου ξήρανσης, στην πίσω πλευρά, φτιάξαμε 4 τρύπες. Εσωτερικά τις καλύψαμε με ανθεκτική πλαστική σίτα. Εξωτερικά φτιάξαμε ένα συρταρωτό κάλυμμα, ώστε να εξασφαλίσουμς τον εξαερισμό του, αλλά και να μπορούμε να αυξομειώνουμε την κυκλοφορία του αέρα μέσα στον θάλαμο ξήρανσης .
Τα ραφάκια, επάνω στα οποία τοποθετούνται τα τρόφιμα προς ξήρανση τα φτιάξαμε με λεπτά ξύλινα πηχάκια και ανθεκτική πλαστική σίτα (όχι μεταλλική γιατί σίγουρα θα οξειδωθεί).
Συνολικά φτιάξαμε 4 ραφάκια, τα οποία εφαρμόζονται στον θάλαμο ξήρανσης συρταρωτά.
Μπορείτε να τοποθετήσετε μέσα στο ξηραντήριο και ένα θερμόμετρο, γιά να ελέγχετε την θερμοκρασία.
Το ξηραντήριο όταν διπλώνει, πιάνει σίγουρα λιγότερο χώρο κατά την αποθήκευση.
ESSICCATORE SOLARE FAI DA TE
L' anno scorso vi avevo parlato del mio essiccatore solare. Col suo aiuto sono riuscita a preparare il dado vegetale granulare (vedi qui).
L' essiccatore è tutto opera del mio uomo Dimitri, che l' ha preparato entro un paio di giorni. L' idea l' abbiamo presa dall'internet, da siti piuttosto italiani, comnque stranieri, perchè pare che in Grecia nessuno si è occupato con l' argomento. L' abbiamo adattato ai nostri bisogni, siccome volevamo un essiccatore leggero, per poter spostarlo senza sforzo e ripiegabile, per poter essere magazzinato facilmente.
Nelle foto esposte sopra, potete vedere i dettagli.
In questi giorni preparo i pomodorini essiccati ...
