ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΥΚΟΚΟ ΜΕ ΦΡΕΣΚΟ ΤΖΙΝΤΖΕΡ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΩΜΕΝΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΦΛΟΥΔΑ // CONFETTURA DI ALBIOCOCCHE CON ZENZERO E CANDITI D' ARANCIA

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΥΚΟΚΟ ΜΕ ΦΡΕΣΚΟ ΤΖΙΝΤΖΕΡ ΚΑΙ ΖΑΧΑΡΩΜΕΝΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΦΛΟΥΔΑ

Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το νεοελληνικό "βερίκοκο", όταν καθόμουν ακόμη στα θρανία, το γράφαμε βερύκοκκο; με βεβαιότητα δεν μπορώ όμως να πω τίποτε, καθώς λόγω θετικής κατεύθυνσης, ποτέ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με την γραμματική. Πάντως εγώ θα το γράφω "βερύκοκο", κάνοντας μία έκπτωση μόνο στο "κ" (οποιοσδήποτε συνειρμός με τον Γιάνη με ένα "ν" θεωρείται εκ του πονηρού!!!) και με τον κίνδυνο οι αναρτήσεις μου να περάσουν απαρατήρητες από τις μηχανές αναζήτησης!
Τον τελευταίο καιρό, με έπιασε μία προκοπή να τακτοποιήσω λίγο την αποθήκη μου, και έτσι ανακαλύπτω διάφορα ξεχασμένα υλικά, που τα είχα αγοράσει κάποτε με σκοπό να τα χρησιμοποιήσω βέβαια σε κάποια συνταγή. Επρεπε να βάλω τάξη και στις - πολλές! - μαρμελάδες μου, δίνοντας χώρο σε νέες, αφού όλο και κάποια καινούργια ιδέα μου κατεβαίνει και δεν μπορώ να αντισταθώ στην υλοποίηση της! Ετσι μοίρασα αρκετές σε φίλους και πελάτες, αλλά και πάλι έμεινε ένας ικανός αριθμός από βαζάκια. Εκεί μου ήρθε και η ιδέα της πάστα φλώρας, ο μόνος τρόπος για να ταϊσω μαρμελάδα στους άντρες μου, και εδώ και έναν μήνα περίπου, ανεξάρτητα από το ποιό γλυκό έχω προγραμματίσει να φτιάξω για την Κυριακή, ετοιμάζω και μια πάστα φλώρα. Την συνταγή θα σας την δώσω λίαν συντόμως (εδώ), και εδώ πρέπει να προσθέσω ότι η πάστα φλώρα μου σημειώνει απίστευτο σουξέ, τόσο ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, όσο και παραπέρα...
Ανάμεσα στα βάζα με τις μαρμελάδες, ανακάλυψα και μία ιδιαίτερα νόστιμη, την οποία είχα μεν καταγράψει, αλλά δεν είχα φωτογραφίσει και φυσικά δεν είχα ποτέ αναρτήσει την συνταγή της. Ετσι αποφάσισα να την ξαναφτιάξω, και να ανεβάσω την ανάρτηση γρήγορα γρήγορα, όσο μπορείτε να βρείτε ακόμη βερύκοκα. Σίγουρα μία μαρμελάδα της ανακύκλωσης και αυτή, αφού περιέχει και ζαχαρωμένη φλούδα από πορτοκάλι, δηλαδή κόντιτα, από τα οποία φτιάχνω αρκετή ποσότητα κάθε χρόνο (συνταγή εδώ) και φυσικά έχω χρόνια να αγοράσω έτοιμα, αλλά κάποιες φορές μου περισσεύουν και πρέπει να βρώ τρόπο να τα καταναλώσω... Εκανα μία μικρή αλλαγή όσον αφορά το τζίντζερ, στην αρχική μου συνταγή χρησιμοποίησα σε σκόνη, αυτή την φορά όμως έβαλα φρέσκο, γιατί μου αρέσει η αψάδα του. Αν θέλετε γεύση πιό απαλή χρησιμοποιήστε την σκόνη.

Δόση : περίπου 1,5 lt
Βαθμός δυσκολίας : εύκολο
Υλικά : 1 kg βερύκοκα καθαρό βάρος,
                 30 gr τζίντζερ φρέσκο (εναλλακτικά 6 gr σκόνη),
                 τον χυμό απο 1 μικρό λεμόνι,
                 1 φλ. καφέ νερό,
                 750 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
                 100 gr ζαχαρωμένη φλούδα πορτοκαλιού.
Προετοιμασία :
Διαλέξτε ωραία ώριμα βερύκοκα. Αν βρείτε μικρά βερυκοκάκια, που δεν είναι τόσο εμφανίσιμα, αλλά είναι πολύ αρωματικά, να τα προτιμήσετε! Πλύντε τα βερύκοκα, στεγνώστε τα και αφαιρέστε τα κουκούτσια τους. Μην πετάτε τα κουκούτσια, μπορείτε να φτιάξετε υπέροχο σπιτικό λικέρ αμαρέτο, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από αυτό του εμπορίου, ή να τα ξηράνετε και να τα χρησιμοποιήσετε στα γλυκά σας για να δώσετε γεύση πικραμύγδαλο (δες και εδώ). 
Αφαιρέστε την φλούδα από το τζίντζερ και τρίψτε το σε έναν τρίφτη με μικρές τρύπες, ώστε να σπάσουν οι ίνες του.
Βάλτε τα βερύκοκα σε ενα ευρύχωρο σκεύος, κατά προτίμηση γυάλινο, προσθέστε το τζίντζερ, το νερό, τον χυμό του λεμονιού και την ζάχαρη. Σκεπάστε το με μία πετσέτα και αφήστε τα να σταθούν για μια ωρίτσα.
Μεταφέρετε το περιεχόμενο σε μια κατσαρόλα και βάλτε την στη φωτιά. Μόλις αρχίσουν να φουσκώνουν και πριν ξεκινήσει ο βρασμός, κατεβάστε την κατσαρόλα από την φωτιά. Αφήστε το να κρυώσει, μεταγγίστε στο γυάλινο σκεύος, σκεπάστε με ένα κομμάτι αντικολλητικό χαρτί και αφήστε το να σταθεί, σε σχετικά δροσερό μερος (όχι ψυγείο) για 12 ώρες. 
Σουρώστε τα φρούτα, αφαιρέστε τις φλούδες τους, κόψτε τα σε μικρότερα κομματάκια και κρατήστε τα στην άκρη. 
Ψιλοκόψτε τις ζαχαρωμένες φλούδες πορτοκαλιού (κόντιτα).
Βάλτε πάλι το σιρόπι στην κατσαρόλα, προσθέστε το τζίντζερ που έμεινε μέσα στο σουρωτήρι και τα κόντιτα πορτοκαλιού και βάλτε το να βράσει σε ζωηρή φωτιά. Οταν το σιρόπι αρχίσει να δένει (105°C με το θερμόμετρο), προσθέστε τα φρούτα. Υπολογίστε 5 με 8 λεπτά απο την στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός και ελέγξτε αν έχει δέσει η μαρμελάδα (αν χρησιμοποιείτε θερμόμετρο, πρέπει να φτάσει στους 105°C). Κατά την διάρκεια του βρασμού, μην ξεχάσετε να ξαφρίστε, ώστε να βγεί η μαρμελάδα διαυγής.
Οσο η μαρμελάδα είναι ακόμη καυτή, γεμίστε τα αποστειρωμένα βαζάκια που έχετε ήδη ετοιμάσει, κλείστε τα με τα καπάκια τους, αναποδογυρίστε τα και αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρισμένα. Καλύτερα να περιμένετε μια ημέρα πριν την δοκιμάσετε, ώστε να αναμειχθούν τα αρώματα. 
Τα κλειστά βαζάκια διατηρούνται άριστα για πολλούς μήνες, αυτά που βρήκα στο ντουλάπι μου ήταν απο τον Ιούλιο του 2012 και παρ' όλο που είχε σκουρήνει λίγο το χρώμα της μαρμελάδας, η γεύση της ήταν άψογη!

CONFETTURA DI ALBIOCOCCHE CON ZENZERO E CANDITI D' ARANCIA

Il mese scorso ho cercaro di sistemare un po' la mia piccola dispensa. Ci ho scoperto ingredienti comprati per qualche ricetta specifica che poi non è stata realizza mai, e una bella scorta di confetture e liquori. Ammetto che mi piace preparare le confetture, ma siccome a casa non le mangia poi nessuno, se non le utilizzo in qualche ricetta, semplicemente si accumulano nella dispensa...  E venuto il tempo però di regalarle ad amici e famigliari, per dare spazio a nuove preparazioni.
Tra queste confetture ne ho scoperto una, dalla quale avevo tenuto gli appunti per gli ingredienti, ma non so il perchè non ho avuto mai fatto le foto e conseguentemente la ricetta non è stata mai pubblicata al blog. Sicuramente una confettura di riciclo, siccome conteneva anche i canditi d' arancia home made, che a volte avanzano pure e cerco modi per utilizzarli. Siccome la confettura, datata luglio 2012, aveva subito un' alterazione di colore, ho deciso di rifarla, fotografarla e scivere il relativo post. Ho fatto solo un piccolo cambiamento, sostituendo lo zenzero macinato al quello fresco, siccome mi piace la sua piccantezza. Se preferite un sapore più arrotondato utilizzate però quello macinato.

Dosi : 1,5 lt ca.
Difficoltà : facile
Ingredienti : 1 kg albicocche denocciolate,
                             30 gr zenzero fresco (in alternativa 6 gr zenzero macinato),
                             il succo da un limone piccolo,
                             1 tazzina da caffè acqua,
                             750 gr zucchero semolato,
                             100 gr canditi di scorza d' arancia.
Preparazione :
Scegliete delle albicocche belle, preferibilmente maturate sull' albero. Lavate, asciugate ed eliminate i noccioli. Non buttare via i noccioli, potete preparare un ottimo amaretto o utilizzarli in preparazioni come aroma naturale di amaretto (vedi qui).
Eliminate la buccia dello zenzero e tritatelo con una grattugia a fori piccoli, per fare spezzare le fibre.
Ponete le albicocche in una terrina, aggiungete lo zenzero, il succo del limone e lo zucchero. Coprite con un panno e lasciate riposare per un' oretta.
Trasferite in una casseruola e portate sul fuoco. Appena raggiunto il punto di ebbollizione ritirate la casseruola dal fuoco e lasciate raffreddare. Trasferite nella terrina, coprite con un pezzo di carta antiaderente e lasciate riposare in luogo fresco (non nel frigo) per 12 ore.
Scolate la frutta, eliminate la buccia e tagliate a pezzettini. Evitate di frullare.
Tritate finemente assai i canditi d' arancia.
Versate lo sciroppo nella casseruola, aggiungete lo zenzero raccolto nel colino e i canditi e portate sul fuoco. Lasciate cuocere a fuoco vivace fino a cominciare a rapprendere (105°C col termometro). Aggiungete la frutta e lasciate cuocere per qualche minuto ancora, fino ad ottenere la consistenza desiderata (105°C col termometro). Durante la cottura schiumate se necessario.
Invasate subito in barattoli precedentemente sterilizzati. Chiudete i coperchi, capovolgete e lasciate raffreddare capovolti. Aspettate 24 ore prima di assagiarla, per insaporirsi.
Si conservano benissimo per tanti mesi. La prova è la mia confettura, preparata 3 anni fa, che ha subito solo una piccola alterazione di colore (è scurita) ma è rimasta sempre buonissima!