Η ΠΙΠΕΡΟΡΙΖΑ Η' ΤΖΙΝΤΖΕΡ // LO ZENZERO

Η ΠΙΠΕΡΟΡΙΖΑ Η' ΤΖΙΝΤΖΕΡ

Η πιπεροριζα ή τζιντζερ, προερχεται απο ενα ποωδες πολυετες φυτο, που ονομαζεται Zingiber officinalis και ανηκει στην οικογενεια Zingiberaceae, την ιδια δηλαδη οπου ανηκει και το καρδαμωμο, το γκαλανγκαλ και ο κουρκουμας. Καταγεται απο την Απω Αντολη και καλλιεργειται στην Νοτια Ασια, την Ανατολικη Αφρικη αλλα και στην Καραϊβικη. Ο μεγαλυτερος παραγωγος πιπεροριζας ειναι η Ινδια, που κατεχει ποσοστο 35% της παγκοσμιας παραγωγης. Η λεξη τζιντζερ, προερχεται απο την αρχαια ινδικη λεξη singivera. Η πιπεροριζα εφτασε στην Δυση μεσω της Ελλαδας, οπου την εφεραν οι επιζησαντες στρατιωτες του Μεγαλου Αλεξανδρου, επιστρεφοντας στην πατριδα μετα το περας των μεγαλων εκστρατειων. Η αρχικη της ονομασια υπεστη διαφορες αλλαγες στην γλωσσα της καθε χωρας, αναλογα με τους επικρατουντες κανονες ευφωνιας, και ετσι θα την συναντησετε με τις ακολουθες ονομασιες : ginger στα αγγλικα, zenzero στα ιταλικα,  gingembre στα γαλλικα, ingwer στα γερμανικα, jengibre στα ισπανικα, zencefil στα τουρκικα.  Συμφωνα με καποιους αλλους μελετητες της ετυμολογιας, η λεξη zingiber προερχεται προερχεται απο το αραβικο zind-schabil, που σημαινει ριζα.  Εξ'αλλου, το φυτο παρουσιαζεται με διαφορετικες μεταξυ τους ονομασιες ακομη και στις χωρες στις οποιες καλλιεργειται. Το φυτο της πιπεροριζας, αποτελειται απο ενα σαρκωδες ριζωμα, με πυκνες διακλαδωσεις, απο το οποιο ξεκινουν δυο ειδη βλαστων : το ενα ειδος ειναι ψηλοι, στειροι και κουφιοι, και σχηματιζουν τα φυλλα που ειναι επιμηκη και λογχοειδη; το αλλο ειδος ειναι πιο κοντοι, γονιμοι και καταληγουν σε κωνοειδεις ταξιανθιες που αποτελουνται απο ανθη κιτρινοπρασινα με κοκκινωπες κηλιδες. Ο καρπος της πιπεροριζας ειναι μια καψα, που χωριζεται σε 7  εσωτερικα διαμερισματα που περιεχουν πολυαριθμους σπορους. 
Η δρογη του φυτου, δηλαδη το μερος που συγκεντρωνει τα δραστικα συστατικα, ειναι το ριζωμα, το οποιο εχει πιο εντονα τοσο το αρωμα οσο και την γευση  της πιπεροριζας, χαρη στα οποια χρησιμοποιειται ευρεως και ως μπαχαρικο. Τα ιδια συστατικα (αιθεριο ελαιο, τζιντζερολη, σογκαολη, ρητινες) που ειναι υπευθυνα τοσο για το αρωμα οσο και για την γευση της, εμπεριεχονται επισης στους ξυλωδεις βλαστους της πιπεροριζας, απο τους οποιους κατασκευαζουν καλαμακια, που τα  χρησιμοποιουν για να φτιαχνουν σουβλακια, κυριως ψαριου. Το αρωμα της πιπεροριζας ειναι δροσερο, με μια νοτα καμφορας, λεμονατο, με τονους λαϊμ και σιτρονελλας. Η γευση της ειναι ευχαριστη, καυστικη και πικαντικη.
Η πιπεροριζα χρησιμοποιειται στην κουζινα ως μπαχαρικο, για τις εξαιρετικες αρωματικες της ιδιοτητες, τοσο φρεσκια οσο και αποξηραμενη, με την μορφη σκονης. Ειναι αριστο χωνευτικο και καταπολεμα την διψα. Επισης, εχει αντιοξειδωτικες ιδιοτητες στις τροφες, και πολλες φορες προστιθεται για να βοηθησει στην συντηρηση τους. 
Φρεσκια πιπεροριζα μπορειτε να βρειτε σχετικα ευκολα και στην ελληνικη αγορα, συνηθως καθαρισμενη απο τον εξωτερικο της φλοιο, γνωστη και ως λευκο τζιντερ; υπαρχει και το γκρι τζιντζερ, το οποιο ειναι παλι ριζα πιπεροριζας αλλα με τον φλοιο. Διατηρειται στο ψυγειο αρκετες εβδομαδες. Οταν την χρησιμοποιησετε, να εχετε υπ'οψιν σας οτι μαυριζει αν μεινει εκτεθειμενη στον αερα, γι'αυτο καλυψτε την τομη με διαφανη μεμβρανη. 
Η πιπεροριζα, οσο πιο φρεσκια ειναι, τοσο λιγοτερο ινωδης και σκληρη ειναι η υφη της. Για να την χρησιμοποιησετε, αφου αφαιρεστε πρωτα τον φλοιο με εναν ψιλοφλουδο καθαριστη, θα πρεπει να την κοψετε σε πολυ μικρα μπασουνακια ή κυβακια, ή να την τριψετε χρησιμοποιωντας εναν λεπτο και πολυ κοφτερο τριφτη. Παντα κοβετε ή τριβετε καθετα στις ινες της και ποτε παραλληλα, γιατι θα ειναι αισθητη η παρουσια τους μεσα στο πιατο που θα μαγειρεψετε.
Η φρεσκια πιπεροριζα, αν προστεθει στο γαλα που βραζει, εχει πηκτικες ιδιοτητες και γι'αυτον τον λογο χρησιμοποιειται και σε διαφορα τσαγια. Στην ινδο-κινεζικη κουζινα, χρησιμοποιειται στις σουπες και σε πιατα με σαλτσες. Ειναι συστατικο διαφορων μιγματων μπαχαρικων, οπως το καρρυ, το garam masala, το rash-el-hanut και το baharat. Στην γιαπωνεζικη κουζινα συνηθως χρησιμοποιειται σε καρμελλωμενη μορφη. Χρησιμοποιειται στην παρασκευη ζαχαρωμενων φρουτων και μαρμελλαδων. Χρησιμοποιειται για την παρασκευη ενος αναψυκτικου χωρις αλκοολη, πολυ δημιφιλους στις αγγλοσαξωνικες χωρες, γνωστο ως ginger ale; το αντιστοιχο ποτο στον ελληνικο χωρο, ειναι η κερκυραϊκη τζιτζιμπυρα, ... ενθυμιο απο την εποχη της αγγλοκρατιας στο ομορφο νησι. Το gingerbread ειναι μια ζυμη για χριστουγεννιατικα μπισκοτα, πολυ δημοφιλη στις χωρες της Βορειας Ευρωπης αλλα και στις Ηνωμενες Πολιτειες; το βασικο της χαρακτηριστικο ειναι τα μπαχαρικα (τζιντζερ, κανελα, μοσχοκαρφια, μοσχοκαρυδο) και η μελασσα. 
Η πιπεροριζα, εχει πολλες φαρμακευτικες και θεραπευτικες ιδιοτητες. Μπορει ομως να προκαλεσει σοβαρες αλλεργιες αλλα και ενοχλησεις στο γαστρεντερικο (φουσκωμα, πονο στο στομαχι, επιδεινωση χολολιθιασης), να επηρεασει την αρτηριακη πιεση, τον καρδιακο ρυθμο και την πηξη του αιματος. Το φρεσκο τζιντζερ, ιδιως αν δεν μασηθει καλα, μπορει να προκαλεσει μεχρι και ειλεο.
Πηγη : Wikipedia, L'erboisteria.com

LO ZENZERO

Lo zenzero proviene da una pianta erbacea perenne, chiamata Zingiber officinalis che appartiene alla famiglia delle Zingiberaceae, dove riscontrerete anche il cardamomo, la galanga e la curcuma. E originaria dell'Estremo Oriente e viene coltivata nell'Asia del Sud, nell' Africa dell'Est e nei Caraibi. Il maggior produttore è l'India (35% della produzione mondiale).  La parola zenzero, deriva dalla lingua medioindiana, ormai estinta, che usava l'espressione singivera; quando la pianta giunse l'Europa, tramite la Grecia, il nome originale subì varie modifiche in ogni lingua, secondo i propri canoni, e così si spiega la notevole differenza tra varie denominazioni odierne (τζίντζερ ο πιπερόριζα in greco, ginger in inglese, gingembre in francese, ingwer in tedesco, jengibre in spagnolo, zencefil in turco). Secondo alcuni etimologisti, la parola zingiber, proviene dall'arabo zind-schabil, che significa radice. Inoltre, la pianta ha tantissimi nomi volgari, a seconda del paese dove viene coltivata.  La pianta ha un rizoma carnoso e densamente ramificato, dal quale dipartono due tipi di fusti : quelli lunghi, formati da foglie lanceolate inguainanti, che sono sterili e cavi, e quelli corti, che sono fertili e portano dei fiori giallo-verdastri con macchie porporine. Il frutto della pianta del zenzero è una capsula, divisa da setti intre logge, che contengono molti semi. La pianta, giunse l'occidente con i reduci delle campagne asiatiche di Alessandro Magno, prima in Grecia e poi in tutto il Mediterraneo. 
La droga dello zenzero è proprio il rizoma che contiene i principi attivi della pianta (olio essenziale, gingeroli, shogaoli, resine e mucillagini), e presenta in modo piu pronunciato il sapore e l'aroma tipico dello zenzero, grazie ai quali, viene utilizzato ampiamente come spezia. Gli stessi ingredienti, si trovano in misura minore anche nel legno dello zenzero, che viene utilizzato per fare spiedini, soprattuto di pesce. L'aroma dello zenzero è fresco e canforato, con sentore di lime e citronella, mentre il suo sapore è gradevole e piccantino. 
Lo zenzero, viene utilizzato in cucina come spezia, per le sue proprietà aromatiche molto apprezzate, sia fresco che essiccato e polverizzato. E un stimolante della digestione e un ottimo disettante. Ha proprietà antiossidanti sui cibi espesso viene aggiunto per facilitare la loro conservazione. 
Lo zenzero fresco si possa trovarlo anche nei nostri mercati; si può trovarlo sia al naturale, con la sua cuticola esterna, chiamato zenzero grigio, o decorticato,  chiamato zenzero bianco. Una volta sbucciato, lo zenzero annerisce se viene esposto all'aria; così, meglio coprire il punto del taglio con pelicola transparente e utilizzare la parte sbucciata subito. 
Lo zenzero, risulta meno fibroso quanto più fresco è. Prima di aggiungerlo alle vostre preparazioni e dopo averlo sbucciato con unpelapatate, dovete sminuzzarlo, tagliandolo a listarelle o cubetti con un coltello affilato, o trittandolo in una grattugia apposta, a fori piccoli, quadrati e a lama molto affilata. Non tagliare mai lo zenzero in paralello alle fibre, siccome la loro presenza sarà notata nei piatti dove verrà utilizzato. 
Lo zenzero fresco, con l'ebollizione, consente la coagulazione del latte e viene utilizzato per la preparazione di varie tisane. Nelle cucine indocinesi, viene utilizzato nella preparazione di zuppe e piatti con salse.  Lo troverete in varie misture di spezie, come il curry indiano, il garam masala, il baharat ed il rash-el-hanut. Nella cucina giapponese, di solito viene servito in forma caramellata. Viene utilizzato nella produzione di frutta candita e di confetture. Nei paesi anglosassoni, viene utilizzato per preparare una bevanda analcolica, detta ginger ale; a Corfu c'è il suo analogo greco, chiamato  zizibirra (τζιτζιμπυρα), reduce dagli anni della presenza inglese nelle isole di Mar Ionio. Il pan di zenzero (gingerbread in inglese) è un impasto per biscotti tipici di Natale, molto diffuso in Nord Europa e negli Stati Uniti; oltre lo zenzero, vengono aggiunte anche altre spezie : cannella, noce moscata e chiodi di garofano.
Lo zenzero è una antica medicina popolare, ancora ampiamente utilizzata nell'Oriente. Però, può provocare varie reazioni allergiche (eruzioni),  gonfiore o mal di stomaco, influezare la pressione del sangue o il ritomo caridaco o ancora la coagulazione del sangue. Lo zenzero fresco, se non ben masticato, può addiritura ausare blocco intestinale. 
Fonte : Wikipedia, L'erboisteria.com

Köhler's Medizinal-Pflanzen