ΣΕΛΙΔΕΣ / PAGINE

ΜΑΡΙΝΑΡΙΣΜΕΝΟ ΦΙΛΕΤΟ ΣΟΛΟΜΟΥ, ΣΤΗ ΣΧΑΡΑ // FILETTO DI SALMONE MARINATO, ALLA GRIGLIA


ΜΑΡΙΝΑΡΙΣΜΕΝΟ ΦΙΛΕΤΟ ΣΟΛΟΜΟΥ, ΣΤΗ ΣΧΑΡΑ

Νοστιμο φιλετο σολομου, ψημενο στη σχαρα και συνοδευμενο απο τζατζικι με αβοκαντο.

Δοση : για 4 ατομα
Βαθμος δυσκολιας : μετρια δυσκολο
Υλικα : 4 φιλετα σολομου
                3 κουταλακια του γλυκου soya sauce,
                τον χυμο απο μισο λεμονι,
                2 κουταλιες της σουπας ελαιολαδο παρθενο εξτρα,
                3 κουταλιες της σουπας ψιλοκομμενο μαιντανο,
               αλατι χοντρο.
Προετοιμασια : 
Καθαριστε και πλυντε τα φιλετα του σολομου. Μην αφαιρειτε το δερμα του για να διευκολυνθειτε στο ψησιμο. Βαλτε τα σε ενα σκευος και αλατιστε τα με χοντρο αλατι. 
Σε ενα μπωλ αναμειξτε τον χυμο λεμονιου, την soya sauce, το ελαιολαδο και τον μαιντανο. Περιχυστε με το μιγμα τα φιλετα. Σκεπαστε τα και βαλτε τα στο ψυγειο για 2 ωρες. Μεσα σ'αυτο το διαστημα, γυριστε τα μερικες φορες, ωστε να παει παντου η μαρινατα. 
Ψηστε τα κατα προτιμηση στα καρβουνα, 15 λεπτα απο καθε πλευρα. 
Αφαιρεστε το δερμα απο τα φιλετα και σερβιρετε τα ζεστα, συνοδευμενα με τζατζικι με αβοκαντο.
 

FILETTO DI SALMONE MARINATO, ALLA GRIGLIA

Sfizosi filetti di salmone alla griglia, serviti con "tzatziki" all'avocado.

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 4 filetti di salmone,
                            3 cucchiai di salsa di soia,
                            il succo da mezzo limone,
                            3 cucchiai di olio extravergine di oliva,
                            3 cucchiai di prezzemolo tritato,
                            sale grosso. 
Preparazione :
Disliscate e lavate i filetti. Cospargete di sale grosso e poneteli entro un recipiente che li contenga. 
Mescolate il succo del limone, la salsa di soia, l'olio ed il prezzemolo ed irrorate i filetti. Coprite il recipiente e ponetelo ne frigo, per un paio d'ore. Nel corso di questo tempo, rigirate i filetti per farli mettere a contatto con la marinata da tutti i lati. 
Cuocete alla griglia, preferibilmente sulla brace, per ca 15 minuti da ogni lato. 
Eliminate la pelle e serviteli caldi, accompagnati con tzatzìki all'avocado.


"ΤΖΑΤΖΙΚΙ" ΜΕ ΑΒΟΚΑΝΤΟ // "TZATZIKI" ALL'AVOCADO


"ΤΖΑΤΖΙΚΙ" ΜΕ ΑΒΟΚΑΝΤΟ

Ενα αλλιωτικο τζατζικι, με πλουσια γευση, οπου το αβοκαντο αντικαθιστα το αγγουρακι.

Δοση : για 4 ατομα
Βαθμος δυσκολιας : 1/5
Υλικα : 250 gr (1 κεσεδακι) στραγγιστο γιαουρτι,
               1/2 ωριμο αβοκαντο,
               2 γεματες κουταλιες της σουπας ψιλοκομμενο ανηθο,
               1-2 σκελιδες σκορδο,
               τον χυμο απο 1/2 λαϊμ,
               ελαιολαδο παρθενο εξτρα,
               αλατι.
Προετοιμασια :
Ψιλοκοψτε το σκορδο ή περαστε το απο την πρεσσα. Με ενα πηρουνι λιωστε την σαρκα του αβοκαντο και ραντιστε την με τον χυμο απο το λαϊμ. Αναμειξτε ολα τα υλικα, προσθετοντας 2 πρεζες αλατι και 1-2 κουταλιες της σουπας ελαιολαδο. Αφηστε το τζατζικι στο ψυγειο για μιση ωρα, να δεσουν τα αρωματα. Σερβιρετε με φετες απο τρυφερο αγγουρακι.


"TZATZIKI" ALL'AVOCADO

Un tzatzìki diverso, di sapore ricco, dove l'avocado, prende il posto del cetriolo della ricetta classica .

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : 1/5
Ingredienti : 250 gr di yogurt greco,
                            1/2 avocado maturo,
                            2 cuchiai di aneto tritato,
                           1-2 spicchi d'aglio,
                           il succo da 1/2 lime,
                           olio extravergine di oliva,
                           sale. 
Preparazione :
Mettete lo yogurt in un colino foderato di garza, e lasciatelo a scolare il suo siero, per un paio d'ore. Con una forchetta schiacciate la polpa dell'avocado e spruzzatela con il succo del lime. Tritate l'aglio molto finemente, o passatelo dallo spremiaglio. Mecolate tutti gli ingredienti, aggiungento qualche pizzico di sale e 1-2 cucchiai di olio di oliva. Coprite con pellicola transparente e lasciatelo nel frigo, per mezz'oretta. Servite con fettine di cetriolo. 


ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΥΚΟΚΟ ΜΕ ΛΕΒΑΝΤΑ // CONFETTURA DI ALBICOCCHE ALLA LAVANDA, CON IL METODO FERBER


ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΕΡΥΚΟΚΟ ΜΕ ΛΕΒΑΝΤΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ CHRISTINE FERBER

Η μικρη ιστορια του Maison Ferber.
Η Christine Ferber, η επονομαζομενη και "νεραιδα των μαρμελαδων", ειναι μια συμπαθητικη, πληθωρικη, νεαρη κυρια, ιδιοκτητρια ενος κουκλιστικου ζαχαροπλαστειου - σοκολατοποιειου, στo πανεμορφο γραφικο χωριο Niedermorschwihr, πολυ κοντα στην πολη Colmar της Αλσατιας. Ο λογος που η φημη της ξεπερασε κατα πολυ τα συνορα του μικρου της χωριου, ειναι οι πολυ ιδιαιτερες μαρμελαδες που φτιαχνει, με μια μεθοδο που τελειοποιησε η ιδια. Τι ειναι αυτο το τοσο εξαιρετικο που εχουν οι μαρμελαδες της madame Ferber? Πρωτα απ'ολα η πρωτη υλη; χρησιμοποιει μονο φρεσκα φρουτα απο τις τοπικες καλλιεργειες τα οποια διαλεγει αποκλειστικα μονη της. Δευτερον, το γεγονος οτι παρασκευαζει μονη της τις μαρμελαδες, σε μικρες ποσοτητες, ετσι ωστε φερουν την ποιοτητα και την σφραγιδα του "σπιτικου". Και τελος, η μεθοδος παρασκευης τους, που τελειοποιηθηκε απο την ιδια, και το μυστικο της ειναι οτι δεν βραζει τα φρουτα για πολλη ωρα, αλλα τα αφηνει να καραμελλωσουν μεσα σε ενα πυκνο σιροπι ζαχαρης, οποτε διατηρουν το αρωμα, το χρωμα και την φρεσκαδα τους! Το μικρο της ζαχαροπλαστειο της ονομαζεται "Au Relais de Trois Epis" και βρισκεται χαμενο μεσα στην καρδια του μικρου, παραμυθενιου Niedermorschwihr (μπορειτε να δειτε φωτογραφιες εδω ). Το Maison Febrer ξεκινησε σαν ενα μικρο μπακαλικο - αρτοποιειο. Οταν η Christine επεστρεψε απο τις σπουδες ζαχαροπλαστικης στο Βελγιο, ειχε την φιλοδοξια να φτιαξει μαρμελαδες, αλλα βρεθηκε αντιμετωπη με τις αντιρρησεις της οικογενειας της. Καποια στιγμη εφτιαξε μερικα βαζα μαρμελαδα, τα οποια τα ειχε ως διακοσμητικα στο μαγαζι και οχι προς πωληση. Μετα απο παροτρυνση φιλων αρχισε να ασχολειται πιο συστηματικα, με αποτελεσμα σημερα να ειναι πλεον γνωση στις 5 ηπειρους! Τις μαρμελαδες της, εκτος απο το ζαχαροπλαστειο της Niedermorschwihr, θα τις συναντησετε επισης στα πιο γνωστα ζαχαροπλαστεια του Παρισιου, οπως το Pierre Hermè, καθως και στο μενου του πρωινου των φημισμενων παρισινων ξενοδοχειων Crillon και Georges V. Σ' αυτον τον συνδεσμο , μπορειτε να παρακολουθησετε μια επισκεψη στο εργαστηριο της Christine Ferber.
Η ολη διαδικασια παρασκευης των μαρμελαδων της, περιγραφεται στα δυο βιβλια που εχει γραψει : "Mes Confitures" και "Leçons de confitures”. Η διαδικασια αυτη, που ειναι κοινη σε ολα τα ειδη μαρμελαδας που παρασκευαζει, εχει τα εξης σταδια : τα φρουτα αρχικα καθαριζονται, ανακατευονται με την ζαχαρη, τον χυμο του λεμονιου, λιγο νερο και τα αρωματα και αφηνονται να σταθουν για μια ωρα; επειτα τα βαζει μεσα σε ενα χαλκινο σκευος, το οποιο το βαζει στη φωτια; μολις τα μιγμα φτασει στο σημειο βρασμου, το αποσυρει απο την φωτια και το αφηνει να σταθει για 12 ωρες; αφου περασει ο απαιτουμενος χρονος, διαχωριζει τα φρουτα και βαζει παλι το σιροπι να βρασει μεχρι να αρχισει να δενει; σε αυτο το σημειο προσθετει παλι τα φρουτα, και μετα απο 10 λεπτα περιπου η μαρμελαδα ειναι πλεον ετοιμη για να μπει στα βαζακια.

Καθως ειναι ακομη εποχη για τα βερυκοκα, επελεξα να φτιαξω φετος την μαρμελαδα μου με την συνταγη της Christine Ferber. Βεβαια, η αυθεντικη συνταγη, απο το βιλιο της Leçons de confitures”, γινεται με την προσθηκη βανιλιας. Η αντικατασταση της βανιλιας με λεβαντα ειναι η δικη μου παρεμβαση. Σας συμβουλευω να μην αλλαξετε τις αναλογιες των υλικων γιατι ειναι υπολογισμενες με ακριβεια. Η ποσοτητα της ζαχαρης ειναι η ιδανικη, τοσο για την ολη διαδικασια παρασκευης, οσο και για την συντηρηση της μαρμελαδας. Τα φρουτα που θα χρησιμοποιησετε, πρεπει να ειναι μεν αρκετα ωριμα, αλλα οσο το δυνατον σφιχτα και αθικτα. Οπως θα δειτε, χρησιμοποιουνται μονο φυσικα υλικα και η θερμικη επεξεργασια των φρουτων, μειωνεται στο ελαχιστο. Οσον αφορα το σκευος που θα χρησιμοποιησετε για να βρασετε την μαρμελαδα, ιδανικα θα πρεπει να ειναι απο χαλκο. Επειδη βεβαια ενα χαλκινο σκευος ειναι μαλλον δυσευρετο, σας συμβουλευω να χρησιμοποιησετε μια κατσαρολα βαρια, με χοντρο πατο, και ρηχη, ετσι ωστε να ευνοειται η εξατμιση και να μπορεσει να δεσει η μαρμελαδα σε συντομο χρονικο διαστημα.

Βαθμος δυσκολιας : μετρια δυσκολο
Υλικα : 1 Kgr  βερυκοκα χωρις τα κουκουτσια (περιπου 1200gr φρουτου),
                800 gr κρυσταλλικη ζαχαρη,
                200 gr νερο,
                τον χυμο απο ενα μικρο λεμονι,
                1 κουταλια της σουπας ανθη λεβαντας.
Προετοιμασια :
Πλυντε τα βερυκοκα, σκουπιστε τα, χωριστε τα στα δυο και αφαιρεστε τα κουκουτσια. Σε ενα ευρυχωρο σκευος, κατα προτιμηση γυαλινο, ριξτε το νερο, τον χυμο του λεμονιου, την ζαχαρη και τα βερυκοκα. Σκεπαστε το με μια πετσετα και αφηστε τα να σταθουν για μια ωρα. 
Μεταφερετε τα σε μια κατσαρολα και βαλτε την στη φωτια. Μολις αρχισουν να φουσκωνουν και πριν ξεκινησει ο βρασμος, κατεβαστε την κατσαρολα απο την φωτια. Αφηστε την να κρυωσει, μεταγγιστε στο γυαλινο σκευος, σκεπαστε παλι με την πετσετα και αφηστε τα να σταθουν, σε σχετικα δροσερο μερος, για 12 ωρες. 
Σουρωστε τα φρουτα, αφαιρεστε την φλουδα τους (αν ηταν ωριμα τα φρουτα που χρησιμοποιησατε, αφαιρειται πολυ ευκολα) και κρατηστε τα στην ακρη. Δεν συνισταται να πολτοποιησετε τα φρουτα. Αν θελετε η μαρμελαδα σας να περιεχει μικροτερα κομματια, απλα μπορειτε να τα κοψετε σε κομματακια. 
Βαλτε παλι το σιροπι στην κατσαρολα, προσθεστε την λεβαντα και βαλτε το να βρασει σε ζωηρη φωτια. Εδω θα σας φανει χρησιμο ενα θερμομετρο ζαχαροπλαστικης για σιροπι. Οταν η θερμοκρασια του σιροπιου φτασει στους 105°C, αυτο σημαινει οτι το σιροπι εχει αρχισει να δενει. Αν δεν διαθετετε θερμομετρο, τοτε θα το παρακολουθειτε με το ματι και την γνωστη μεθοδο της σταγονας. Μολις λοιπον δειτε οτι το σιροπι δενει, προσθεστε τα φρουτα. Υπολογιστε 5 με 8 λεπτα απο την στιγμη που θα αρχισει ο βρασμος, ελεγξτε αν εχει δεσει η μαρμελαδα. Οσο βραζει η μαρμελαδα, αν δημιουργηθει αφρος, αφαιρεστε τον. 
Οσο η μαρμελαδα ειναι ακομη καυτη, γεμιστε τα αποστειρωμενα βαζακια που εχετε ηδη ετοιμασει, κλειστε τα με τα καπακια τους, αναποδογυριστε τα και αφηστε τα να κρυωσουν αναποδογυρισμενα. Καλυτερα να περιμενετε μια ημερα πριν την δοκιμασετε. Τα κλειστα βαζακια διατηρουνται για πολλους μηνες, καθως περιεχουν αρκετη ζαχαρη που δρα ως συντηρητικο.


CONFETTURA DI ALBICOCCHE ALLA LAVANDA, CON IL METODO FERBER

Christine Ferber, la "fata delle confetture", è una giovane signora molto simpatica, proprietaria di una graziosa pasticceria - cioccolateria, che si trova in un meravilglioso villaggio in Alsazia, situato vicino alla città di Colmar e chiamato Niedermorschwihr. La ragione che la sua fama ha varcato i confini del piccolo vilaggio, sono le sue favolose confetture di frutta, preparate con un procedimento che ha inventato e perfezionato nel suo laboratorio.Perchè mai le confettre di madame Ferber sono così speciali? Prima di tutto, utilizza della frutta di otima qualità, da produttori locali, che la sceglie sempre lei stessa. Poi, prepara sempre le sue confetture da sola, in piccole quantita ( ca 4 Kgr di frutta a volta), per guarantire la loro qualità e la delicatezza di un prodotto fatto a casa. Il metodo che usa per preparare le sue confetture consiste nel caramellare la frutta dentro uno sciropo denso, evitando di sottoporli a trattamento termico a lungo. Cosi la frutta, salvano i loro profumi e colori con il risultato di una confettura molto saporita.
Siccome in questo periodo abbondano le albicocche, ho pensato di sperimentarmi con la confettura di albicocche. La ricetta è tratta dal libro di Christine Ferber " Leçons de confitures”. Però non ho resistito e ho fatto un piccolo intervento : ho sostituito le bacche di vaniglia con fiori di lavanda e così ho preparato un'ottima confettura di albicocche alla lavanda!
Alcuni accorgimenti : non diminuire la quantità degli ingredienti perchè sono studiati e calcolati per l'ottima riuscita di questa ricetta. I 800gr di zucchero sono gli ottimali per garantire la consistenza dello sciroppo e l'ottima conservazione del prodotto finale, a lungo. La frutta che utilizzerete, devono essere abbastanza mature ma sode e certo di ottima qualità. La pentola nella quale cuocete la confettura, idealmente dovrà essere di rame. Siccome non è tanto facile avere una a casa, allora scegliete una pentola larga e bassa, per facilitare l'evaporazione dell'acqua, e a fondo spesso, per la migliore diffusione del calore.

Diffcoltà : media
Ingredienti : 1 Kgr  di albicocche denocciolate (ca 1200gr di frutta intere),
                            800 gr di zucchero semolato,
                            200 gr di acqua,
                            il succo di un piccolo limone,
                            1 cucchiaio di fiori di lavanda.
Procedimento :
Lavatele albicocche, asciugatele, dividetele in due ed eliminate il nocciolo. In un recipiente capiente, preferibilmente di vetro, versate l'acqua, il succo di limone, lo zucchero e le albicocche. Coprite con un foglio di carta da forno e lasciate riposare per un'oretta. 
Travasate in una pentola e portatela sul fuoco. Quando il composto arriva al punto di ebollizone (comincia a fremere), ritirate dal fuoco e lasciate raffreddare. Travasate nel recipiente di vetro, coprite con un foglio di carta da forno e lasciate riposare, in un luogo fresco, per 12 ore o per tutta la notte. 
Scolate la frutta, passando il composto da un colino foderato di garza. Eliminate la buccia e tagliate a pezzi, se sono troppo grossi. Versate lo sciroppo filtrato nella pentola, aggiungete i fiori di lavanda e portate ad ebollizione. Schiumate se necessario. Qui sarà utile un termometro per sciroppi. Se non disponete, allora dovete calcolare la densità dello sciroppo ad occhio e croce... Quando la temperatura dello sciroppo arrivi a 105°C, significa che comincia ad addensare. A questo punto, aggiungete la frutta e continuate la cottura a fuoco vivace, per 5-8 minuti ancora. Schiumate se necessario. Verificate la densità dello sciroppo con la solita prova della goccia. 
Invasate la confettura ancora scottente, in barattoli sterilizzati, chiudete subito i coperchi e capovolgete. Lasciateli raffreddare capovolti. Meglio assaggiare la confettura il giorno dopo. Una volta aperti, i barattoli si conservano nel frigo. I barattoli chiusi, si conservano per parecchi mesi, preferibilmente in luogo fresco e buio.

ΜΟΥΣΑΚΑΣ, Ο ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ! // MUSSAKΆS, UN CLASSICO DELLA CUCINA GRECA!


ΜΟΥΣΑΚΑΣ, Ο ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ!

Μας ειναι αδιανοητο να περασει το καλοκαιρι χωρις να απολαυσουμε εναν ωραιο μουσακα! Ειναι μπελαλιδικος, με την ζεστη το να τηγανιζεις μελιτζανες δεν ειναι οτι καλυτερο θα μπορουσες να σκεφτεις για να περασεις την ωρα σου, τις θερμιδες του τις αποσιωπουμε διακριτικα, αλλα ειναι πεντανοστιμος και αυτο διαγραφει ολα τα προηγουμενα... 
Περισυ, αναρτησα οποιαδηποτε αλλη εκδοχη μουσακα ( με πατατα-μελιτζανα, μονο με πατατες και την ιταλικη παρμιτζιανα ), εκτος απο την παραδοσιακη, οποτε νομιζω οτι ειναι ωρα να επανορθωσω! 
Ο μουσακας, προερχεται απο την ανατολιτικη κουζινα, οπου συνανταται σε διαφορες παραλλαγες. Η ετυμολογια του ονοματος του ειναι αβεβαιη, αν και καποιοι ισχυριζονται οτι προερχεται απο το αραβικο "musaqqa‘a". Εγινε ιδιαιτερα δημοφιλης στην ελληνικη κουζινα, στις αρχες του 20ου αιωνα, μεσα απο το βιιβλιο του Νικολαου Τσελεμεντε, που φαινεται οτι προσεθεσε και την μπεσαμελ. 
Ιδου λοιπον ισως το πιο γνωστο πιατο της Ελληνικης κουζινας παγκοσμιως, η αυτου εξοχοτης, ο μουσακας!

Μεριδες : 6-8
Βαθμος δυσκολιας : 3/5
Υλικα : 6 μελιτζανες φλασκες (1,5 Kgr περιπου),
                750 gr κιμα μοσχαρισιο,
                2 κρεμμυδια,
                3 σκελιδες σκορδο,
                500 gr πασσατα ντοματας (ή ετοιμη ντοματα στον τριφτη),
                1 φλυτζανι ζωμο (απο βοδινο ή λαχανικων),
                2 κουταλακια του γλυκου μαντζουρανα ξερη, τριμμενη,
               5 κοκκους μπαχαρι,
               1/3 κουταλακι του γλυκου κανελα σε σκονη,
               1/2 κουταλακι του γλυκου παπρικα γλυκεια,
               1/2 κουταλακι του γλυκου πιπερι μαυρο τριμμενο,
               εξτρα παρθενο ελαιολαδο,
               1/2 φλυτζανι τριμμενη κεφαλογραβιερα,
               1 κουταλακι του γλυκου ζαχαρη,
               χοντρο αλατι,
               αλατι. 
για τη μπεσαμελ : 600 ml γαλα πληρες φρεσκο,
                                 60 gr βουτυρο,
                                 60 gr αλευρι,
                                 τριμμενο μοσχοκαρυδο,
                                 2 πρεζες αλατι.
Προετοιμασια : 
Καθαριστε τις μελιτζανες και κοψτε τες σε μακροστενες φετες, παχους 0,5εκ. Πασπαλιστε τες με χοντρο αλατι και αφηστε τες, για τουλαχιστον 1 ωρα, να βγαλουν τα υγρα τους. Επειτα, ξεπλυντε τες με νερο, στριψτε τες με τα χερια σας, ωστε να φυγουν τα περιττα υγρα και τηγανιστε τες ελαφρα σε αφθονο ελαιολαδο. Σας συμβουλευω να μην χρησιμοποιησετε αλλου ειδους λαδι, γιατι το ελαιολαδο θα προσθεσει και γευση στο φαγακι. 
Για μια εκδοχη πιο λαϊτ, θα μπορουσατε να ψησετε τις μελιτζανες στο γκριλ, αλλα νομιζω οτι για τον μουσακα το καλυτερο ειναι να τηγανιστουν. 
Ψιλοκοψτε τα κρεμμυδια και το σκορδο. Μπορειτε να μειωσετε την ποσοτητα του σκορδου, αναλογα με το γουστο σας. 
Σε ενα τηγανι, βαλτε 3 κουταλιες της σουπας ελαιολαδο και σωταρετε το κρεμμυδι με το σκορδο, μεχρι να αρχισουν να παιρνουν χρωμα. Προσθεστε τον κιμα, την παπρικα και το πιπερι και σωταρετε μεχρι να παρει χρωμα ο κιμας. Προσθεστε την πασσατα, τον ζωμο, την ζαχαρη, την μαντζουρανα, το μπαχαρι, την κανελα και αλατι συμφωνα με το γουστο σας. Αφηστε τα να σιγοβρασουν για 10 λεπτα και κατεβαστε απο την φωτια. 
Ετοιμαστε την μπεσαμελ, συμφωνα με τις οδηγιες που θα βρειτε εδω
Παρτε ενα βαθυ ταψακι ή πυρεξ και ριξτε μεσα λιγο λαδι. Στρωστε απο επανω μια στρωση μελιτζανες. Καλυψτε με την σαλτσα. Επαναλαβετε και κρατηστε μερικες κουταλιες απο την σαλτσα για να ριξετε απο επανω. Καλυψτε με την τελευταια στρωση μελιτζανες και σκορπιστε την λιγη σαλτσα που κρατησατε. 
Ανακατεψτε την μπεσαμελ με την κεφαλογραβιερα και στρωστε την επανω στις μελιτζανες. 
Ψηστε σε προθερμασμενο φουρνο, στους 200°C, για μια ωρα περιπου, μεχρι να ροδισει ωραια η επιφανεια. 
Αφηστε το φαγητο να σταθει για μιση ωρα περιπου πριν το σερβιρετε, ωστε να αποκτησουν συνοχη τα στρωματα των υλικων μεταξυ τους και να μην διαλυεται. 

Προτεινομενο κρασι : ενα ερυθρο Valpolicella ripasso, που με τα αρωματα του θα αναδειξει την πλουσια γευση του πιατου!


MUSSAKΆS, UN CLASSICO DELLA CUCINA GRECA!

Certo non può passare una intera estate, senza preparare un buon mussakà, ora che le melanzane sono di stagione! L'anno scorso avevo scritto le ricette di tutti i tipi di mussakàs ( con patate e melanzane, con sole patate perfino la parmigiana che io la metto sulla stessa categoria ), tranne che di quello tradizionale... Se per la parmigiana dico che è il mussakàs vegetariano italiano, allora il mussakàs può essere la parmigiana al ragù greca! 
Credo che sia il più famoso piatto della cucina greca, nel giro per il mondo! Le sue origini vengono ricercate nella cucina orientale, e precisamente quella araba, che ama particolarmente sia le melanzane che la carne trita. L'etimologia del suo nome è incerta, alcuni sostengono che deriva dall'arabo "musaqqa‘a", il certo è che non si tratta di una parola di origine greca! Il mussakàs è diventato famoso in Grecia, agli inizi del XX secolo, dopo la sua presentazione dal celebre cuoco e autore, Nikolaos Tselementès, che ha aggiunto nella ricetta la besciamella. 
Manco a dire che si tratta di un piatto calorico, ma ne vale la pena la trasgressione, siccome è saporitissimo!
Informazioni tratte da : Wikipedia gr

Porzioni : 6-8
Difficoltà : 3/5
Ingredienti : 6 melanzane tonde (1,5 Krg ca),
                            500 gr di carne di manzo tritata,
                            2 cipolle,
                            3 spicchi d'aglio,
                            500 gr di passata di pomodoro,
                            1 tazza di brodo (di manzo o vegetale),
                            2 cucchiaini di maggiorana tritata,
                            5 grani di pimento,
                            1/3 cucchiaino di cannella in polvere,
                            1/2 cucchiaino di paprica dolce,
                            1/2 cucchiaino di pepe nero macinato,
                            olio extravergine di oliva,
                            1/2 tazza di formaggio kefalogravièra* grattugiato,
                            1 cucchiaino di zucchero,
                            sale grosso,
                            sale. 
per la besciamella : 600 ml di latte fresco,
                                      60gr di burro,
                                      60 gr di farina,
                                      noce moscata,
                                      qualche pizzico di sale.
Preparazione :
Spuntate le melanzane, lavatele e tagliatele, nel senso della lunghezza, a fettine spesse 0,5cm. Cospargete di sale grosso e lasciatele per un'oretta, ad espellere l'acqua di vegetazione. Sciacquatele, stizzatele e poi figgetele leggermente, in abbondante olio di oliva. Ponetele su carta assorbente, a scolare dal troppo olio. 
Per una versione "light", potete cuocere le melanzane alla griglia, , irrorate con poco olio, ma comunque fritte conferiscono un sapore migliore. Consiglio ancora di non utilizzare altro tipo di olio tranne che di oliva, siccome rende il piatto più saporito. 
Tritate le cipolle e l'aglio. Potete utilizzare anche meno aglio, se non vi piace tanto il suo sapore. 
Versate 3 cucchiai di olio di oliva in una padella e fate appena rosolare le cipolle e l'aglio. Aggiungete la carne trita, la paprica ed il pepe e lasciate soffrigere fino a prendere colore. Aggiungete la passata, il brodo, lo zucchero, la maggiorana, il pimento, la cannella e sale a piacere. Lasciate cuocere a fuoco moderato per 10 minuti ca e ritirate dal fuoco. 
Preparate la besciamella con le istruzioni che troverete qui
Versate un filo d'olio in una teglia o pirofila di 25x30 cm ca. Disponete sopra un strato di melanzane. Coprite con la salsa. Ripetete, tenendo da parte qualche cucchiaiata dalla salsa. Coprite con l'ultimo strato di melanzane e distribuite sopra la salsa tenuta da parte. 
Mescolate la besciamella con il formaggio grattugiato, versatela nella teglia e livellate. 
Cuocete in forno preriscaldato a 200°C, per un oretta, fino a dorare la superficie. 
Sfornate e lasciate riposare il mussakàs per mezz'oretta prima di servire, per poter aderire i vari strati degli ingredienti e non difarsi tagliandolo a porzioni.

* La kefalogravièra è un formaggio greco stagionato da latte di pecora. Potete sostituirlo col pecorino.

Vino consigliato : un Valpolicella ripasso esalterà il gusto ricco del mussakàs.
         

ΑΡΩΜΑΤΙΚΗ ΣΚΟΝΗ ΑΠΟ ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΗ ΦΛΟΥΔΑ ΛΕΜΟΝΙΟΥ Η' ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΟΥ // MACINATO DI SCORZA DI LIMONE O ARANCIA ESSICCATA

 
ΑΡΩΜΑΤΙΚΗ ΣΚΟΝΗ ΑΠΟ ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΗ ΦΛΟΥΔΑ ΛΕΜΟΝΙΟΥ Η' ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΟΥ

Προσπαθω να χρησιμοποιω στην κουζινα μου, οσο το δυνατον φυσικα υλικα. Ετσι και για τα αρωματα στα γλυκα, χρησιμοποιω μπαχαρικα, αρωματισμενη ζαχαρη που την φτιαχνω εγω, σπιτικα λικερ, και ξυσμα απο ακερωτα λεμονια ή πορτοκαλια. 
Επειδη ομως δεν ειναι παντα δυνατον να εχω στην διαθεση μου ακερωτα εσπεριδοειδη, οταν βρισκω και τα χρησιμοποιω για τον χυμο τους, φροντιζω να εκμεταλλευομαι και την φλουδα τους. Βεβαια το πιο συνηθισμενο ειναι να καταψυξω το ξυσμα απο την φλουδα τους. Καποια στιγμη ομως, μου ηρθε ομως η ιδεα να αποξηρανω την φλουδα και μετα να την τριψω, να γινει σαν σκονη! 
Η διαδικασια ειναι η ιδια, ειτε προκειται για λεμονια, ειτε για πορτοκαλια. Διαλεξτε τα επεριδοειδη οταν ειναι στην εποχη τους, και οσο το δυνατον πιο φρεσκα; αν εχετε την τυχη να εχετε δικα σας δεντρα, και φρουτα, ακομη καλυτερα! Πλυνετε τα φρουτα και σκουπιστε τα με απορροφητικο χαρτι, ωστε να μην εχουν υγρασια. Με εναν ψιλοφλουδο καθαριστη, αφαιρεστε την φλουδα, προσεχοντας να μην αφαιρεσετε και το λευκο μερος, που ειναι πικρο. Τοποθετηστε τις φλουδες σε ενα ταψι και αφητε τες να στεγνωσουν σε σκιερο μερος (ο ηλιος οξειδωνει τα αιθερια ελαια!)  για 4 εως 5 ημερες, αναλογα με την εποχη και την υγρασια της ατμοσφαιρας. Προσοχη, πρεπει να στεγνωσουν εντελως, γιατι αλλιως θα μουχλιασουν. Επειτα τριψτε τις φλουδες στον μυλο του καφε, μεχει να γινουν σκονη. Αν δεν εχετε μυλο του καφε, θα χρησιμοποιησετε το μουλτι, αν και δεν ειναι τοσο καταλληλο για κονιορτοποιηση. Φυλαξτε την αρωματικη σκονη σε γυαλινο βαζακι, με καπακι που κλεινει αεροστεγως. Διατηρειται για πολλους μηνες σε σκοτεινο και δροσερο μερος. 

* Μάρτιος 2019 : ενημέρωση της ανάρτησης με νέες φωτογραφίες

 
MACINATO DI SCORZA DI LIMONI O ARANCE ESSICCATE 

Cerco sempre di utilizzare ingredienti naturali nella mia cucina. Così, per aromatizzate i miei dolci, ci metto spezie, zucchero aromatizzato fatto a casa, liquori fatti a casa e zeste di limoni e arance, certo non trattate. 
Siccome non è sempre possibile trovare degli agrumi non trattati, quando ne ho a disposizione cerco di utilizzare anche la loro scorza. All' inizio, come fanno intanti, congelavo la zeste, ma mi è venuta l' idea di essiccare la scorza e poi macinarla.
Il processo è lo stesso, sia per le arance chè per i limoni. Scegliete gli agrumi quando sono di stagione, perchè certo saranno più freschi e la loro scorza sarà più ricca in oli essenziali. Se siete fortunati di avere i propri alberi di agrumi a casa, allora non buttate mai la scorza dei loro frutti! Lavate bene gli agrumi e asciugateli. Con il pelapatate, asportate la scorza, evitando però la parte bianca che è amarognola. Metteteli in un vassoio e lasciateli asciugare in posto buio (non al sole che ossiderà gli oli essenziali!) per 4-5 giorni, dipende dalla stagione e dalla umidità dell'atmosfera. Attenzione, devono essere completamente essiccati, altrimenti si ammuffino. Macinate le scorze essiccate con il mulino per il caffè. Se non ne disponete, potete utilizzare il triatutto, anche se non riesce a macinarli lo stesso finemente. 
Ponete la polverina aromatizzata in barattoli di vetro a chiusura ermetica. Pùo essere conservata a lungo, in luogo buio e fresco.

* Marzo 2019 : aggiornamento del post con nuove foto


ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΜΕ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ // BISCOTTI ALLA MARMELLATA D' ARANCIA


ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΜΕ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Μαλακα μπισκοτακια που λιωνουν στο στομα, με γεμιση μαρμελαδα πορτοκαλι και ρικοττα και επικαλυψη απο καραμελωμενη μαρμελλαδα.
Η ιδεα γι'αυτην τη συνταγη ειναι απο το πολυ αξιολογο blog Cahide Sultan, με καποιες δικες μου τοποποιησεις στα υλικα. 

Δοση : περιπου 50 κομματια
Βαθμος δυσκολιας : μετρια δυσκολο
Υλικα : 250 gr βουτυρο σε θερμοκρασια δωματιου,
               650-700 gr αλευρι για ολες τις χρησεις,
               220 gr ζαχαρη κρυσταλλικη,
               250 ml αριανι,
               12 gr baking powder,
               1 βανιλινη,
               1 κουταλακι του τσαγιου τζιντζερ σε σκονη,
               1 φακελλακι (0,25gr) κροκο Κοζανης σε σκονη,
               1 πρεζα αλατι.
για τη γεμιση : 200r ρικοττα,
                            4-5 γεματες κουταλιες της σουπας μαρμελαδα πορτοκαλι.
για την επικαλυψη : καστανη ζαχαρη απο ζαχαροκαλαμο,
                                      μαρμελαδα πορτοκαλι.
Προετοιμασια : 
Χτυπηστε το βουτυρο με την ζαχαρη, να αφρατεψει. Προσθεστε ολα τα υπολοιπα υλικα και αναμειξτε καλα, ωστε να παρετε μια ομοιογενη, μαλλον σφιχτη ζυμη. Σκεπαστε την με διαφανη μεμβρανη και βαλτε την στο ψυγειο για μιση ωριτσα. 
Αναμειξτε την ρικοττα με την μαρμελαδα. 
Παρτε ενα κομματακι απο τη ζυμη, στο μεγεθος καρυδιου και ανοιξτε το, με το χερι, σε εναν δισκο. Βαλτε στο κεντρο του δισκου μια κουταλια του γλυκου απο την γεμιση, κλειστε με προσοχη τις ακρες γυρω απο την γεμιση και πλαστε μια μπαλλιτσα. Ακουμπηστε την μπαλλιτσα σε ενα ταψι φουρνου, στρωμενο με αντικολλητικο χαρτι, και πιεστε με το δαχτυλο στο κεντρο της, ωστε να σχηματιστει μια λακκουβιτσα. Γεμιστε την λακκουβιτσα με μαρμελαδα πορτοκαλι και πασπαλιστε με λιγη καστανη ζαχαρη. Συνεχιστε με τον ιδιο τροπο με τα υπολοιπα υλικα.  
Ψηστε σε προθερμασμενο φουρνο, στους  170°C, για 30 λεπτα περιπου μεχρι να ροδισουν. Βγαλτε τα απο τον φουρνο και αφηστε τα να κρυωσουν. 
Διατηρουνται σε καλα κλειστο δοχειο, μεταλλικο ή γυαλινο.



BISCOTTI ALLA MARMELLATA D' ARANCIA

Soffici biscotti, farciti alla marmellata di arance e ricotta e ricoperti di marmellata caramellizzata. 
La ricetta originale l'ho tratta dal blog Cahide Sultan, e l'ho eseguita applicando parecchie modifiche agli ingredienti.

Dosi : 50 pezzi
Difficoltà : media
Ingredienti : 250 gr di burro a temperatura ambiente,
                            650-700 gr di farina 00,
                            220 gr di zucchero semolato,
                            250 ml di ayran,
                            12 gr di lievito chimico in povlere,
                            1 vanillina,
                            1 cucchiaino del tè zenzero in polvere,
                            1 bustina (0,25gr) di zafferano in polvere,
                            1 pizzico di sale.
per la farcia : 200gr di ricotta di pecora,
                           4-5 cucchiai di marmellata di arance.
per la finitura : zucchero di canna,
                              marmellata di arance.
Preparazione : 
Sbattete il burro con lo zucchero fino a prendere una crema chiara. Aggiungete tutti gli ingredienti restanti ed impastate. L'impasto deve risultare piuttosto compatto e non appiccicoso. Coprite con pellicola transparente e mettete nel frigo per mezz'oretta. 
Mescolate la ricotta con la marmellata di arance. Lavorate l'impasto sulla spianatoia per formare un bastoncino lungo, il quale taglierete a pezzetti alla grandezza di una noce. Schiaccate il pezzettino dell'impasto sulla spinatoia, per appiattirlo. Mettete nel centro un cucchiaio dalla farcia e chiudete i bordi attorno. Lavoratelo tra le mani per fornare una pallina la quale posizionate su una teglia da forno, ricoperta con carta antiaderente. Con un dito schiacciate il centro della pallina per formare un incavo, il quale riempite con un po' di marmellata. Copsaregete con qualche pizzico di zucchero di canna. 
Cuocete in forno statico, preriscaldato a 170°C, per 30 minuti ca, fino a dorare. Sfornate e lasciate raffreddare.
Si conservano per parecchi giorni, chiusi in una scatola di latta o di vetro.

                    

ΜΑΥΡΟ ΡΥΖΙ VENERE ΜΕ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ ΣΕ ΠΙΚΑΝΤΙΚΗ ΣΑΛΤΣΑ // RISO VENERE AI SCAMPI IN SUGO PICCANTE


ΜΑΥΡΟ ΡΥΖΙ VENERE ΜΕ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ ΣΕ ΠΙΚΑΝΤΙΚΗ ΣΑΛΤΣΑ

Το ρυζι venere, πηρε το ονομα του απο την Αφροδιτη, την θεα του ερωτα, καθως λεγεται οτι εχει αφροδισιακες ιδιοτητες! Προκειται για μια πολυ ιδιαιτερη ποικιλια ρυζιου που καταναλωνεται αναποφλοιωτη, οπως το αγριο ρυζι. Εχει μικρο κοκκο, το χρωμα του περικαρπιου του ειναι εβενινο (μωβ πολυ σκουρο, σχεδον μαυρο) και το χρωμα του ενδοκαρπιου καφε. Η καταγωγη του ειναι απο την Κινα, οπου το γνωριζουν και το χρησιμοποιουν εδω και πολλους αιωνες. Παρ'ολα αυτα δεν ηταν διαδεδομενο εκτος συνορων, γιατι, προοριζοταν για καταναλωση μονο απο τους κινεζους ευγενεις. Πραγματι, μεχρι τον 17ο αιωνα, το καλλιεργουσαν αποκλειστικα για την αυλη του Κινεζου Αυτοκρατορα, γι'αυτο του ειχαν δωσει και το ονομα "το απαγορευμενο ρυζι". Ειναι δυσκολο στην καλλιεργεια του και δεν εχει μεγαλη αποδοση, παρ'ολα αυτα, τα τελευταια χρονια γινεται προσπαθεια να καλλιεργηθει και στην Ιταλια, στην περιοχη της κοιλαδας του Παδου, που φημιζεται για τις ρυζοκαλλιεργειες της. Στην Ιταλια, απ'οπου το προμηθευτηκα, ειναι αρκετα ακριβο (7,00€ τα 500gr) και δεν βρισκεται ιδιαιτερα ευκολα. Αλλα σιγουρα αξιζει και τα λεφτα και την φημη του! 
Εκτος απο το υπεροχο, λαμπερο, εντυπωσιακο, σχεδον μαυρο χρωμα του, εχει μια καταπληκτικη "γηινη" γευση, και αρωμα απο φρεσκοψημενο ψωμι. Ειναι το πιο γευστικο ρυζι που εχω δοκιμασει ποτε και δεν μπορω να το συγκρινω με καποια απο τις γνωστες ποικιλιες! Ταιριαζει καταπληκτικα με τα θαλασσινα, γι'αυτο και οι περισσοτερες συνταγες που κυκολοφορουν το συνδυαζουν με γαριδες, μυδια ή βονγκολε (πεντανοστιμα μικρα μυδακια). Εγω το συνδυασα με καραβιδες και φυσικα του επιφυλαξα βασιλικη παρουσιαση, αναλογη με την καταγωγη και την ιστορια του!

Δοση : για 4 ατομα
Βαθμος δυσκολιας : μετρια δυσκολη
Υλικα :  400 gr ρυζι venere,
                 500 gr καραβιδες φρεσκιες,
                 1 σκαλονιο,
                 1 φρεσκο κρεμμυδακι,
                 1 μικρη σκελιδα σκορδο,
                 1 καυτερη πιπεριτσα ψιλοκομμενη,
                 2 κουταλιες της σουπας ντοματοπελτε,
                 3 κουταλιες της σουπας ψιλοκομμενο ανηθο,
                 1 κουταλακι κοφτο παπρικα γλυκεια,
                 3 κουταλιες της σουπας παρθενο ελαιολαδο,
                 1 σφηνακι λευκο ξηρο κρασι,
                 1 φλυτζανι μπισκ (ζωμο απο οστρακοδερμα),
                 ανθος αλατιου.
Προετοιμασια : 
Πλυντε τις καραβιδες, αφαιρεστε τα κελυφη και το εντερακι.
Για να φτιαξετε την μπισκ με τα κελυφη απο τις καραβιδες, αναλυτικες οδηγιες θα βρειτε εδω.
Ψιλοκοψτε το σκαλονιο, το φρεσκο κρεμμυδακι και το σκορδο. Αν δεν μπορειτε να βρειτε σκαλονιο (εσαλοτ), χρησμοποιηστε στην θεση του ενα μικρο λευκο κρεμμυδι. 
Βαλτε σε ενα κατσαρολακι νερο απο την βρυση, προσθεστε 2 πρεζες αλατι και το ρυζι. Βαλτε το κατσαρολακισ την φωτια και αφηστε το ρυζι να βρασει για 35-40 λεπτα. 
Βαλτε το λαδι σε ενα τηγανι και σωταρετε ελαφρα το κρεμμυδι, το κρεμμυδακι και το σκορδο. Μολις αρχισουν να παιρνουν χρωμα, προσθεστε τις καθαρισμενες καραβιδες. Σωταρετε για 1-2 λεπτα και προσθεστε την παπρικα και τον ντοματοπλελτε.  Σωταρετε για 1-2 λεπτα και σβυστε με το κρασι. Αφηστε να εξατμιστει το αλκοολ και προσθεστε την μπισκ. Αλατιστε με το ανθος αλατιου, και αφηστε το να βρασει για 2-3 λεπτα. Προσθεστε τον ανηθο και κατεβαστε το τηγανι απο την φωτια. 
Σουρωστε το ρυζι απο το νερο του. Σερβιρετε το, περιχυνοντας το με την σαλτσα απο τις καραβιδες.

Προτεινομενο κρασι : οπωσδηποτε ενα αρωματικο λευκο, ξηρο και φρεσκο. Νομιζω οτι παλι θα καταφυγω στο αγαπημενο μου Μοσχοφιλερο, του Μπουταρη...



RISO VENERE AI SCAMPI IN SUGO PICCANTE

Il riso venere, prende il suo nome dalla dea dell'amore, siccome si crede che ha proprietà afrodisiache. 'E un riso integrale dal colore viola scuro, quasi nero; la colorazione è naturale perché il pericarpo, la pellicola più esterna del chicco, ha il colore dell'ebano. Ha un gusto particolarissimo e un profumo di pane appena sfornato. 'E originario di Cina, dove viene coltivato da secoli. Chiamato anche "il riso proibito" perchè era riservato alle tavole dei nobili. Infatti, fino all'Ottocento, veniva coltivato solo per l'Imperatore e la sua corte. Anche se raro e poco produttivo, durante gli ultimi anni, si coltiva in alcune zone della Pianura Padana e così si può trovarlo in Italia. 
In Grecia invece, è sconosciuto, e così era tra le cose "da comprare", nella lunga lista che avevo preparato per il mio ultimo viaggio in Italia, ormai un anno fa. Mentre tutti cercavano di comprare scarpe o vestiti, io cercavo di negozi di alimentari o librerie... Finalmente ho deciso di cucinare il mio prezioso sacchetto di riso venere, riportato in Grecia. Ho scelto di abbinarlo agli scampi, che sono i miei crostacei preferiti. Eh si, ogni tanto coccolo me stessa....

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 400 gr di riso venere,
                             500 gr di scampi freschi,
                             1 scalogno,
                             1 cipolloto,
                             1 spicchio d'aglio,
                             1 peperoncino piccante tritato,
                             2 cucchiai di triplo-cncentrato di pomodoro,
                             3 cucchiai di aneto tritato,
                             1 cucchiaino di paprica dolce,
                             3 cucchiai di olio extravergine di oliva,
                             1 biccherino di vino bianco secco,
                             1 tazza di brodo di crostacei (bisque),
                             fior di sale.
Preparazione :
Lavate gli scampi, sguciateli ed eliminate la budellina. 
Preparate il bisque con i gusci dei scampi e con le istruzioni che troverete qui
In ina casseruola versate acqua dal rubinetto, aggiungete 2 pizzichi di sale e il riso venere. Portate sul fuoco e lasciate cuocere per 35-40 minuti. 
Tritate lo scalogno, l'aglio ed il cipollotto. 
In una padella, versate l'olio e fate appena rosolare la cipolla, l'aglio ed il cipolloto. Aggiungete gli scampi e saltate. Aggiungete il triplo-concentrato del pomodoro, la paprica, il peperoncino e saltate. Sfumate con il vino. Aspettare ad evaporare l'alcool e aggiungete 1 tazza di bisque. Salate con il fior di sale e lasciate bollire per 2-3 minuti. Aggiungete l'aneto tritato e ritirate dal fuoco. 
Scolate il riso venere. Servitelo subito, condito con gli scampi ed il loro sfizioso sughetto. 

Vino consigliato : certo un bianco secco, fresco e molto profumato. Io non posso fare a meno del mio amato Moshofìlero di Boutari.