ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΥΣΣΙΝΟ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΙ // CONFETTURA DI AMARENE E CILIEGIE

 
ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΒΥΣΣΙΝΟ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΙ

Το ξέρατε οτι ολα τα βύσσινα δεν είναι τα ίδια? Η βυσσινιά (Prunus cerasus) είναι ενα δέντρο συγγενικό με την κερασιά (Prunus avium), που μας δίνει τα γνωστά αρωματικά ξυνούτσικα φρούτα. Ολες οι βυσσινιές όμως δεν είναι ίδιες και τα φρούτα του κάθε είδους έχουν μικρές διαφορές μεταξύ τους. Θα μου πείτε που το ξετρύπωσα πάλι αυτό? Οι ιταλοί χρησιμοποιούν διάφορες ονομασίες για τα βύσσινα και απο εκεί μου γεννήθηκε η απορία για να το ψάξω περαιτερω. Ετσι ανακάλυψα οτι υπάρχουν βασικά 3 ποικιλίες απο "ξυνά κεράσια" 
- με σάρκα και χυμό ανοιχτού χρώματος, γεύση πρός το πικρό και ελαφρά όξινη, κατάλληλα πιο πολύ για να καταναλωθούν φρέσκα (οι ιταλοί τα ονομάζουν amarene)
- με φρούτα μικρού μεγέθους, με χρώμα πολύ σκούρο κόκκινο και γεύση πολύ όξινη και πικρή (οι ιταλοί τα ονομάζουν marasche και είναι αυτά που χρησιμοποιού για να φτιάξουν τα γνωστά κερασάκια μαρασκίνο αλλά και το ομώνυμο λικέρ)
- τέλος εχουμε την ποικιλία με σάρκα και χυμό έντονα κόκκινο και με γεύση αρκετά γλυκειά (αυτ΄τα ονομάζουν visciole).
Πηροφοριες : giardini
Εχουμε κι εμείς μια βυσσινιά στην αυλή, που μάλλον ανήκει στο δεύτερο είδος, η οποία κάθε χρόνο μας χαρίζει απλόχερα τα πολύ ιδιαίτερα της φρούτα. Φέτος, χρονιά με πολλές βροχές που ευνόησε ιδιαίτερα τα κεράσια, τα βύσσινα μας ήταν άφθονα και ιδιαίτερα ευμεγέθη, έμοιαζαν πιο πολύ με κεράσια! Αφού έφτιαξα το καθιερωμένο γλυκό, σκέφτηκα να δοκιμάσω να φτιάξω και λίγη μαρμελάδα. Ελα όμως που τα βύσσινα που είχαν μείνει ήταν στα ψηλά κλαδιά και δεν έφτανα να τα κατεβάσω. Ετσι, ενω υπολόγιζα να μαζέψω τουλάχιστον δυό κιλά, βρέθηκα με βία 1 κιλο βύσσινα. Καθώς όμως δεν ήθελα να χάσω και την ευκαιρία να τα αξιοποιήσω, σκέφτηκα να τα αναμείξω με τα κεράσια που είχαν περισσέψει απο το λικέρ τσέρυ. Το αποτέλεσμα ήταν μια πολύ νόστιμη μαρμελάδα, με γεύση λιγότερο οξεία απ' οτι θα είχε αν γινόταν μόνο με τα βύσσινα, η οποία άρεσε ιδιαίτερα και στους γλυκατζήδες μου!
Και φυσικά τα κουκούτσια απο τα βύσσινα δεν τα πετάμε, σύντομα θα σας αποκαλύψω το γιατί!

Δόση : περίπου 1200 gr μαρμελαδα
Βαθμός δυσκολίας : εύκολο
Υλικα : 600 gr βύσσινα χωρίς τα κουκούτσια τους,
                400 gr κεράσια χωρίς τα κουκούτσια τους,
                750 gr καστανή ζάχαρη demerara απο ζαχαροκάλαμο,
                τον χυμό απο μισό λεμόνι,
                1/2 λουβί βανίλιας.
Προετοιμασία : 
Αφαιρέστε τα κοτσανάκια απο βύσσινα κακι κεράσια, πλύντε τα, στραγγιστε τα και τέλος αφαιρέστε τα κουκούτσια τους, κρατωντας και το ζουμάκι που θα προκύψει. Βάλτε τα μέσα σε ενα γυάλινο σκεύος, σκεπάστε τα με την ζάχαρη, περιχύστε με τον χυμό λεμονιού και αφήστε να να σταθούν μια ωρίτσα. 
Μεταγγίστε τα σε μια κατσαρόλα, προσθέστε το λουβί της βανίλιας και βάλτε την κατσαρόλα στην φωτιά. Μόλις πάει να βράσει, κατεβάστε την κατσαρόλα απο την φωτιά και αφήστε το περιεχόμενο της να κρυώσει. Μεταγγίστε σε ενα γυάλινο σκεύος, καλύψτε με ενα κομμάτι αντικολλητικό χαρτί φούρνου και αφήστε το να σταθεί σε θερμοκρασία περιβάλλοντος για 12 ώρες.
Μεταγγίστε στην κατσαρόλα και βάλτε την στη φωτιά. Αν χρειαστεί αφαιρέστε τον αφρό που θα σχηματιστεί. Μόλις το περιεχόμενο αρχίσει να δένει, αφαιρέστε το λουβί της βανίλιας, κατεβάστε την κατσαρόλα απο την φωτιά και με ενα ραβδομπλέντερ πολτοποιήστε το περιεχόμενο της. Καλύτερα να μην κάνετε τα φρούτα αλοιφή, αλλα φροντίστε να υπάρχουν ευδιάκριτα κομματάκια απο αυτά. Βάλτε την κατσαρόλα πάλι στην φωτιά και αφήστε την μαρμελάδα να σιγοβράσει, μέχρι να δέσει.
Οταν είνα πλέον έτοιμη και όσο είναι ακόμη καυτή, γεμίστε αποστειρωμένα βαζάκια. Κλείστε καλά τα καπάκια τους, αναποδογυρίστε τα και αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρισμένα. 
Διατηρείται για αρκετούς μήνες κατα προτίμηση σε δροσερό και σκοτεινό μέρος. 

CONFETTURA DI AMARENE E CILIEGIE

Amarene, marasche viscole ... ero sempre curiosa a sapere se si tratta dello stesso frutto! L' albero della ciliegia acida (Prunus cerasus) è una specie in stretta parentela con il ciliegio (Prunus avium). Esistono ben 3 varietà del ciliegio acido :
- le amarene, alla polpa e succo di colore chiaro, sapore leggermente acido e amarognolo, sono adatte per il consumo fresco
- le marasche, con frutti piccoli di colore rosso-nerastro e del sapore molto acido e addiritura amaro, adatte per la preparazione di liquori o frutta sciroppati
- le visciole, con polpa e succo di colore rosso intendo e sapore abbastanza dolce 
Πηγη : giardini
Nel cortile abbiamo un albero di ciliegie acide (credo che siano marasche), che arrivato a piena maturità, è veramente generoso di frutti. Quest' anno, è stato particolarmente favorito dalle tante pioggie, e ha superato se stetto, abbondando in amarene grosse come ciliegie! Come ogni anno, ho preparato una quantità di amarene dolce allo sciroppo, e ho pensato di preparare per la prima volta, anche un po'di confettura. Però le amarene rimaste sui rami più alti,  non erano tante quante calcolavo. Peccato che non possono essere mangiate freche, siccome parecchio acide, non mi andava di buttarle via. Così ho pensato di mescolarle con le ciliegie comprate per preparare il cherry brandy. Il risultato è stata una confettura particolarmente buona e non tanto acida, come risulterebbe se avessi utilizzato solo amarene. I miei uomini che non adorano proprio i sapori troppo acidi, sono stati molto entusiasti di questa confettura improvisata!   
Dimenticavo : i noccioli delle amarene non li ho buttati, molto presto vi rivelo come li ho utilizzati!

Dosi : ca 1200 gr di confettura
Difficoltà : facile
Ingredienti : 600 gr di amarene denocciolate,
                            400 gr di ciliegie denocciolate,
                             750 gr di zucchero di canna demerara,
                             il succo da 1/2 limone,
                             1/2 bacca di vaniglia.
Preparazione : 
Eliminate i gambi da amarene e ciliegie, lavatele, scolatele e eliminate i noccioli, tenendo anche l' eventuale sughetto. Ponete in un recipiente di vetro, coprite con lo zucchero, irrorate con il succo del limone e lasciate riposare per un' oretta.
Travasate in una pentola a fondo spesso, aggiungete la bacca della vaniglia, e portate la pentola sul fuoco. Arrivato sul punto di ebollizione, ritirate subito dal fuoco e lasciate raffreddare. Travasate nel recipietne di vetro, coprite con carta antiaderente e lasciate riposare a temperatura ambiente per 12 ore.
Travasate nella pentola e portate sul fuoco. Eliminate la schiuma che si formerà con l' aiuto di una schiumarola. Quando la confettura comincia a rapprendersi, ritirate dal fuoco e sminuzzate con un frullatore ad immersione. Non rendere la frutta proprio a poltiglia, meglio lsciare dei pezzeti piuttosto evidenti. Portate di nuovo sul fuoco e lasciate cuocere fino ad ottenere la consistenza desiderata.
Una volta pronta la confettura, riempite dei barattoli sterilizzati, fino ad 1cm dall' orlo. Tappate subito coi coperchi, capovolgete e lasciate raffreddare capovolti.
Si conserva in luogo fresco e buio per parecchi mesi.