ΤΟ ΜΟΣΧΟΚΑΡΥΔΟ // LA NOCE MOSCATA

ΤΟ ΜΟΣΧΟΚΑΡΥΔΟ

 
Το μοσχοκαρυδο, είναι ουσιαστικα ο σπορος από τον καρπο του δεντρου Myristica fragans, οικογενεια Myristicaceae, που καταγεται από την Ινδονησια και συγκεκριμενα από τα νησια  Μπαντα των Μολουκων. Καλλιεργειται αποκλειστικα στις τροπικες και υποτροπικες περιοχες. Τα δεντρο του μοσχοκαρυδου είναι αειθαλες, διοικο (δηλαδη το κάθε δεντρο, βγαζει ανθη διαφορετικου φυλου, που επικονιαζονται απο ενα συγκεκριμενο εντομο), που μπορει να φτασει σε υψος τα 20 μετρα. Αρχιζει να δινει παραγωγη 7-9 χρονια μετα από την φυτευση του, ενώ φτανει στο μαξιμουμ της αποδοσης του  μετα τα 20 χρονια. Η παραγωγη του, μπορει να συνεχιστει μεχρι τα 90 χρονια! 

foto tratta dal web

Οι καρποι του μοσχοκαρυδου μοιαζουν εξωτερικα με μεγαλα κιτρινα βερυκοκκα. Η σαρκα τους ειναι βρωσιμη και μαλιστα φτιαχνουν απο αυτην ενα ειδος μαρμελλαδας. Όταν ωριμασουν, σχιζονται στα δυο και απλευθερωνεται ο σπορος, ο οποιος αποτελειται από ένα εντονα κοκκινο δικτυωτο περιβλημα, γνωστο ως μασίς, το οποιο χρησιμοποιειται επισης ως μπαχαρικο, και τον πυρηνα, δηλαδη το μοσχοκαρυδο.  Η συγκομιδη, γινεται σε τρεις δοσεις, ξεκινωντας απο τον Μαριτο και τελειωνοντας τον Απριλιο. Οι καρποι του μοσχοκαρυδου συλλεγονται και αφαιρουνται οι σποροι. Διαχωριζεται το εξωτερικο περιβλημα τους, δηλαδη το μασίς, και επειτα εκτειθενται  για ξηρανση στον ηλιο για μια χρονικη περιοδο απο 6 εως 8 εβδομαδες. Η ψυχα του  σπορου συρρικνωνεται και αποκολλαται απο το εξωτερικο σκληρο περιβλημα, το οποιο και τελικα σπαζουν, για να παρουν την ψυχα, που ειναι το γνωστο μας μοσχοκαρυδο. Το μοσχοκαρυδο μοιαζει με μικρο καρυδακι : είναι στρογγυλο, εχει χρωμα καφε-γκριζο και η επιφανεια του ειναι ρυτιδωμενη. Περιεχει αιθερια ελαια σε ποσοτητα περιπου 5-15%. Από την συνθλιψη του βγαινει ένα ελαιο, που είναι γνωστο με την ονομασια "βουτυρο μοσχοκαρυδου", το οποιο χρησιμοποιειται στην παρασκευη καλλυντικων και στην αρωματοποιϊα. Διαδεδομενο για πολλους αιωνες  στις αραβικες αγορες, στην Ευρωπη καθιερωθηκε κατά τον 16^ο αιωνα. Ηταν δε τοσο πολυτιμο, που προκαλουσε συχνα αιτια για διαμαχες μεταξυ των κατακτητων των χωρων παραγωγης, Αγγλων και Ολλανδων, οι οποιοι προσπαθουσαν να μονοπωλησουν την διαθεση του.  
Η χρηση του εξαπλωθηκε πολύ, ιδιως για τις φαρμακευτικες του ιδιοτητες; είναι ισχυρο αντισηπτικο, εχει αντιφλεγμονωσειες ιδιοτητες, καταπραυνει ναυτια, εμετους και διαρροια, είναι ευστομαχο και χολαγωγο, καταπολεμα την αϋπνια, ενώ σε εξωτερικη εφαρμογη,  το βουτυρο μοσχοκαρυδου είναι αποτελεσματικο σε ρευματισμους και νευραλγιες. Το θεωρουσαν επισης πολυ αποτελεσματικο φαρμακο κατα της πανωλης, που μαστιζε την Ευρωπη, πραγμα που ειχε ως αποτελεσμα την εκτοξευση της τιμης του στα υψη! Το μοσχοκαρυδο απεκτησε την φημη του αφροδισιακου, καποιο μαλιστα κουβαλουσαν ένα καρυδακι παντα στην τσεπη τους, ενώ επισης το χρησιμοποιουσαν μαζι με αλλα μπαχαρικα, για να παρασκευασουν το λεγομενο "χαπι του ερωτα".  Εξ’αιτιας των παραισθησιογονων ιδιοτητων του, που εμφανιζονται αν καταναλωθει σε μεγαλες ποσοτητες, του δωσαν την ονομασια "το ψυχοτροπο των φτωχων".  Βεβαια, ηταν διαδεδομενη και η χρηση του ως αρτυμα, ενω ειχε επικρατησει η μοδα να κουβαλανε μαζι τους ένα μοσχοκαρυδο και έναν μικρο τριφτη, ώστε να μπορουν να προσθετουν το μπαχαρικο στο φαϊ ή στο κρασι, αν παρουσιαζοταν καποια ξαφνικη ευκαιρια για γευμα! Το μοσχοκαρυδο, οταν χορηγηθει σε μεγαλες δοσεις, προκαλει εκκριση προσταγλαδινων, που μπορει να προκαλεσουν ακομη και διακοπη της κυησης. Στις συνηθεις δοσολογιες ως μπαχαρικο δεν εγκυμονει τετοιου ειδους κινδυνους. 

Πηγες : coquinaria,  inerboisteria, Wikiedia, webbjames

Χρηση στην μαγειρικη
Το μοσχοκαρυδο εχει γλυκεια και ραφινατη γευση, με μια ανεπαισθητη πικαντικη νοτα. Το αρωμα του είναι εξωτικο, ζεστο, ευχαριστο και διαπεραστικο. Χρησιμοποιειται στην ζαχαροπλαστικη, για να αρωματισει μπισκοτα και κρεμες, αλλα και στην κουζινα σε αλμυρα παρασκευασματα, όπως η κρεμα μπεσαμελ, ο πουρες πατατας, βραστα λαχανικα αλλα και πιατα με κρεας. Γενικα ταιριαζει στα τυρια και σε παρασκευασματα με βαση το γαλα. Καθως ειναι ευαισθητο στην θερμοτητα, συνισταται να προστιθεται στο τελος του μαγειρεματος.   Χρησιμοποιειται επισης σε διαφορα λικερ, στο ζεστο κρασι (vin brulè), σε παντς και κοκτειλ. Στην Ανατολιτικη κουζινα είναι βεβαιως πολύ διαδεδομενη η χρηση του, ενώ στην Ευρωπαϊκη κουζινα, αποτελει ιδιαιτερα αγαπημενο υλικο της γερμανικης κουζινας.

Στο εμποριο, συνανταται τοσο σε ολοκληρους σπορους (καρυδακια), οσο και σε μορφη σκονης. Είναι προτιμοτερο παντως να το τριβετε σε έναν μικρο τριφτη, την στιγμη που θελετε να το χρησιμοποιησετε, ώστε να διατηρει τα αρωματα του. Φυλασσεται σε γυαλινα σκουροχρωμα δοχεια με ερμητικο πωμα, μακρυα απο το φως.

LA NOCE MOSCATA

La noce moscata è il seme del frutto che viene dall'albero di Myristica fragans, famiglia Myristicaceae, originario di Indonesia e precisamente di isola Banta di Molucche. Viene coltivato esclusivamente in zone tropicali e subtropicali. Questo albero è sempreverde, dioic0 (cioè ogni albero produce solo fiori maschili o femminili, che poi vengono impollinati con l'aiuto di un specifico insetto) e può ragginguere l'altezza di 20 metri. Comincia a produrre dei fruti, dopo i primi 7-9 anni di coltivazione, mentre arriva al massimo della sua produttività, dopo i 20 anni. La produzione continua anche fino al novantesimo anno!

foto tratta dal web

I suoi frutti, rassomigliano alle albiococche. Quando arrivano a maturazione, si spaccono ed esce un unico seme di colore marrone lucente, che è rivestito di una specie di rete di colore rosso vivace, chiamata macis e utilizzata pure come spezia. Una volta maturati, i frutti del Myristica, vengono raccolti, decorticati e poi i semi vengono lasciati ad essiccare al sole, da 6 a 8 settimane. Questo seme, rassomiglia ad una piccola noce, è di colore grigio-marrone e la sua superficie è increspata. La percentuale in oli essenziali è 5-15%. Quando viene schiaccata, si prende un olio, noto come "burro di moce moscata", utlizzato alla produzione di cosmetici e profumi. La noce moscata prende il suo nome dal luogo dove veniva comercializzata e significa "noce di Mascate". Molto diffuso per secoli nei mercati arabi, arriva e si conferma in Europa, durante il XVI secolo. Era tanto pregiato e ricercato, che spesso è stato la causa di conflitti tra le potenze Occidentali, Inglesi e Ollandesi, occupatori dei territori di produzione, che cercavano di aggiudicaresene il monopolio. 
Il suo uso è stato diffuso moltissimo, a causa delle sue prorpietà medicinali : è un antisettico potente, ha prorpietà antiinfiammatorie, calma nausea, vomiti e diarrea, è un stomachico e favorisce il flusso biliare, calma l'insonnia, mentre il burro di noce moscata, per uso esterno, cura reumatisimi e neuralgie. Si credeva che era una medicina efficace contro la peste, e questo  lo ha reso preziosissimo. Ha preso la fama di un potene afrodisiaco, e molti portavano una noce moscata alla loro tasca, mentre, insieme ad altre spezie, veniva impiegata per la preparazione della cosidetta "pillola dell'amore". Siccome la sua ingestione massicia causa allucinazioni e convulsioni, venne soprannominata "stupefacente dei poveri". Certo, veniva utilizzato anche come spezia, ed è stata diffusa l'usanza di portare con sè una noce moscata e una piccola grattugia, per poter grattugiarla e aggiungerla ai piati o bevande, in occasione di un convivio non programmato! Siccome ha un'azione inibiente alle prostagladine, somministrata in dosi elevate, può provocare l'aborto.

Fonti : coquinaria,  inerboisteria, Wikiedia, webbjames
Uso culinario
La noce moscata ha un sapore dolce e raffinato e un po' piccante. Il suo profumo è esotico, caldo, piacevole e penetrante. Viene utilizzato in pasticceria, per aromatizzare biscotti, creme e budini, ma anche nella preparazione di piatti salati, come la  besciamella , la  purea di patate, verdure bollite ma anche in piatti di carne. Si abbina ai piatti a base di formaggi e di latte. Siccome è piuttosto sensibile al calore, viene aggiunto preferibilmente alla fine cottura. Viene utilizzato ancora per aromatizzare vari liquori, al  vin brulè, in punch e coctail. Molto utilizzato nella cucina Orientale, nella cucina Europea, viene prediletto sopratutto dai tedeschi. 
La troverete al commercio come noci intere o macinata. Però, meglio utilizzare le noci intere, le quali grattugiate appena prima dell'utilizzo, per poter godere in pieno i suoi aromi. Viene conservata in barattolini di vetro, a chiusura ermetica e al riparo della luce. 
 

Myristica fragrans - Köhler's Medizinal-Pflanzen