ΤΟ ΓΚΑΛΑΝΓΚΑΛ // LA GALANGA

ΤΟ ΓΚΑΛΆΝΓΚΑΛ

Το γκαλάνγκαλ, είναι ένα μπαχαρικό που προέχεται απο το ρίζωμα φυτών που ανήκουν στην οικογένεια Zingiberaceae, είναι δηλαδή συγγενή με το τζίντζερ (πιπερόριζα). Το γκαλάνγκαλ όντως ομοιάζει αρκετά με το τζίντζερ, ως προς την γεύση και το άρωμα, τα οποία όμως είναι πιό έντονα. Στα ταϊλανδέζικα ονομάζεται kah, ενώ είναι γνωστό και με την ονομασία "ρίζα του Λάος". Η ονομασία γκαλάνγκαλ, πιστεύεται οτι προέρχεται απο το αραβικό khanlanjan ή qulanjan, το οποίο με την σειρά του φαίνεται να είναι παραφθορά της κινέζικης φράσης gao liang jiang, που σημαίνει "καλό γλυκό τζίντζερ".
Υπαρχουν βασικά δύο είδη γκαλάνγκαλ : το μεγάλο γκαλάνκαλ, το οποίο προέρχεται απο το φυτό Alpinia galanga, και το μικρό γκαλάνγκαλ, το οποίο προέρχεται απο το φυτό Alpinia officinarum. 
Το μεγάλο γκαλάνγκαλ, είναι ιθαγενές την Νοτιο-ανατολικής Ασίας και συγκεκριμένα της Ινδονησίας. Τό φυτό είναι ποώδες, με μακρυά λογχοειδή φύλλα και μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 2 μέτρα. Το ρίζωμα του είναι μεγάλο και χοντρό, εξ' ου και η ονομασία μεγάλο γκαλάνγκαλ. Εξωτερικά έχει χρώμα καστανοκίτρινο, με πιο σκουρόχρωμες ραβδώσεις σαν δαχτυλίδια, εσωτερικά όμως το χρώμα του είναι κιτρινωπό ή λευκό. Το άρωμα του είναι παρόμοιο με αυτό του τζίντζερ, αλλά πιό έντονο και φίνο. Οταν η ρίζα είναι φρέσκια, είναι πιό ξυλώδης, συμπαγής και σκληρή απο αυτή του τζίντζερ. Χρησιμοποιείται σχεδόν κατ' εξοχήν στην Ινδονησιακή κουζίνα, είτε φρέσκο είτε αποξηραμένο. 
Το μικρό γκαλάνγκαλ είναι ιθαγενές της Νοτιο-ανατολικής Κινας (νήσος Χαϊνάν). Το φυτό είναι σημαντικά μικρότερο σε μέγεθος απο το μεγάλο γκαλάνγκαλ και μετά βίας φτάνει σε ύψος το 1 μέτρο. Το ρίζωμα του είναι επίσης πιό μικρό, εξωτερικά έχει χρώμα  καφέ-πορτοκαλί, ενώ εσωτερικά καστανό-κόκκινο. Το άρωμα του ομοιάζει με αυτό του τζίντζερ, με σαφώς πιπεράτες νότες.
Το γκαλάνγκαλ ήταν γνωστό απο την αρχαιότητα. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν στις απολυμάνσεις με θυμιάματα. Στην Ευρώπη εισήχθη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το χρησιμοποιούσαν μάλιστα μαζί με άλλα μπαχαρικά για την παρασκευή του Ιππόκρασου, ενός λικερώδους κρασιού, πολύ δημοφιλούς τόσο στον απλό λαό όσο και στους αριστοκράτες της εποχής.
Το άρωμα του είναι ζεστό, γλυκό και με σαφείς νότες μπαχαρικών. Το άρωμα της φρέσκιας ρίζας είναι πιό ήπιο, δροσερό και θυμίζει έλατο ή πευκοβελόνες; όταν αποξηρανθεί γίνεται πιό έντονο, γλυκό και αρωματικό με νότες κανέλας. Η γεύση του είναι γλυκειά και μοιάζει πολύ με αυτή του τζίντζερ.  
Οπως είπαμε το γκαλάνγκαλ χρησιμοποιείται πολυ στην Ινδονησιακή, Ταϊλανδέζικη και Κινέζικη κουζίνα. Συχνά συνδυάζεται με το σκόρδο και το μοσχοκάρυδο. Συνήθως χρησιμοποιείται σε πιάτα με ρύζι. Ταιριάζει πολύ σε σούπες με βάση το γάλα της καρύδας. Το προσθέτουν επίσης σε μίγματα μπαχαρικών όπως το κάρρυ και το ρας-ελ-χανούτ. Τα αποξηραμένα φρούτα του γκαλάνγκαλ χρησιμοποιούνται αντί για το καρδάμωμο.
Δεν ξέρω αν υπάρχει φρέσκο σε μαγαζιά που πουλάνε ασιατικά προϊόντα. Θα το βρείτε σίγουρα σε αποξηραμένη μορφή, σε κομματάκια ή σε σκόνη, στα πιό εξειδικευμένα μπαχαράδικα ή σε καταστηματα με ασιατικα προϊοντα. 
Πηγές : Wikipedia, Spice pages

foto tratta dal web

LA GALANGA

La galanga è una spezia derivante da rizomi di piante che appartengono alla famiglia Zingiberaceae, la stessa cioè con lo zenzero. La galanga infatti rassomiglia allo zenzero, solo che il suo sapore e profumo sono più intensi. Nella lingua thailandese viene chiamato kah, ed è conosciuto anche con il nome di "radice di Laos" o laos. Il nome galanga, si crede che viene dall' arabo khanlanjan o qulanjan, derivato a sua volta dalla frase cinese gao liang jiang, che significa " zenzero dolce e buono". 
Esistono due specie di galanga : la galanga maggiore che viene dalla pianta Alpinia galanga, e la galanga minore che viene dalla pianta Alpinia officinarum. 
La galanga maggiore è nativa dell' Asia Sud-est e precisamente dell' Indonesia. La pianta è erbacea con foglie lanceolate e lunghe, e può raggiungere i 2 metri di altezza. Il rizoma è nodoso, grosso e spesso, e per questo viene chiamato galanga maggiore; è di colore giallo castagno, con striature più scure come anelli, mentre all' interno è giallastro o bianco. Il suo profumo è simile a quello del zenzero, ma più intenso e raffinato. Il rizoma quando è fresco è più legnoso e duro da quello dello zenzero. Viene utilizzato esclusivamente nella cucina indonesiana, sia fresco che essiccato. 
La galanga minore è una pianta originaria della Cina Sud-est (precisamente dell' isola di Hainan). Rassomiglia alla maggiore, ma è più piccola e raramente supera l' 1 metro di altezza. Il rizoma è pure più piccolo, di consistenza fibrosa e di colore arancio-marrone con interno rosso-marone. Profuma pure di zenzero ed ha sapore di zenzero, pungente con note pepate. 
La galanga è conosciuta fin dall' antichità. Gli egizii la utilizzavano per la disinfezione per affumicazioni. E stata introdotta in Europa durante il Medioevo, e veniva utilizzata per la preparazione dell' Ippocrasso, un vino liquoroso speziato, molto apprezzato sia dal popolo che dagli aristocrati del tempo. 
Il suo profumo è caldo, dolce e speziato. Il profumo del rizoma fresco è mediamente speziato, fresco con note di abete e pino; una volta essiccato diventa intenso, dolce, speziato con note di cannella. Il sapore è dolce, pungente e rassomiglia a quello dello zenzero.
Come abbiamo già riferito, la galanga, viene utilizzata nelle cucine etniche di Indonesia, Tahilanda e Cina. Di solito viene aggiunta in piatti di riso e spesso abbinata all' aglio e alla noce moscata.  Si sta perfettamente anche in minestre o stufati a base di latte del cocco. Viene aggiunta anche in misture di spezie come il carry ed il ras-el-hanut. 
Non so se potete trovarla fresca in negozi specializzati agli prodotti orientali. E certo che la troverete essiccata, a pezzettini o macinata in polvere.
Fonti : Wikipedia, Spice pages